گزاره‌های مورد اشاره‌ی شما، اخباری هستند که هرگاه به صورت متواتر روایت شده باشند، قطعی و قابل اعتقادند و هرگاه به صورت متواتر روایت نشده باشند، قطعی و قابل اعتقاد نیستند، هر چند در میان متأخّران شهرت یافته باشند؛ چراکه اخبار واحد، مفید ظنّند و ظن در اسلام اعتباری ندارد؛ چنانکه خداوند با صراحت فرموده است: ﴿إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا﴾[۱]؛ «هرآینه ظن چیزی را از حق کفایت نمی‌کند»؛ مانند توقیع منسوب به مهدی علیه السّلام برای علیّ بن محمّد سمری که تنها توسّط یک راوی مجهول به نام «أبو محمّد الحسن بن أحمد المکتب» روایت شده و تبعاً خبری قطعی و قابل اعتقاد محسوب نمی‌شود، مگر اینکه مراد از «مشاهده» در آن، ظهور مهدی علیه السّلام باشد؛ زیرا در این صورت، موافق با اخبار متواتری است که تأکید می‌کنند مهدی علیه السّلام پس از خروج سفیانی و صیحه‌ی آسمانی ظهور خواهد کرد و با این وصف، هر کسی که پیش از آن دو مدّعی ظهور او شود، دروغگو و افترا زننده است و همچنین، هر کسی که مدّعی ارتباط مستمر با او شود؛ زیرا آن، ظهور مهدی علیه السّلام نسبت به او محسوب می‌شود که پیش از خروج سفیانی و صیحه‌ی آسمانی ممکن نیست، مگر برای کسی که مدّعی آن نمی‌شود؛ مانند خادمان و همراهان مهدی علیه السلام در غیبتش، اگر وجود داشته باشند و بر این اساس، می‌توان معنای این فقره از خبر را صحیح دانست.توقیع منسوب به مهدی علیه السّلام برای علیّ بن محمّد سمری، تنها توسّط یک راوی مجهول روایت شده و تبعاً خبری قطعی و قابل اعتقاد محسوب نمی‌شود، مگر اینکه مراد از «مشاهده» در آن، ظهور مهدی علیه السّلام باشد؛ زیرا در این صورت، موافق با اخبار متواتری است که تأکید می‌کنند مهدی علیه السّلام پس از خروج سفیانی و صیحه‌ی آسمانی ظهور خواهد کرد و با این وصف، هر کسی که پیش از آن دو مدّعی ظهور او شود، دروغگو و افترا زننده است و همچنین، هر کسی که مدّعی ارتباط مستمر با او شود؛ زیرا آن، ظهور مهدی علیه السّلام نسبت به او محسوب می‌شود که پیش از خروج سفیانی و صیحه‌ی آسمانی ممکن نیست.

اما ادّعای وجود دو ظهور برای مهدی علیه السلام، ادّعایی بدون دلیل است.

به هر حال، چیزی که قطعی است و اعتقاد به آن برای شما ضروری و سودمند است این است که مهدی علیه السّلام در حال حاضر غایب است و غیبت او به سبب تقصیر شما در طلب، حفاظت و اعانت اوست و هرگاه این تقصیر با تغییری کافی در عقیده و عمل شما برطرف شود، غیبت او نیز برطرف می‌شود و این مصداق سخن خداوند است که فرموده است: ﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ﴾[۲]؛ «بی‌گمان خداوند چیزی که در قومی است را تغییر نمی‌دهد تا آن گاه که آنان چیزی که در خودشان است را تغییر دهند»؛ همچنانکه برای شما ضروری و سودمند است که بدانید منصور هاشمی خراسانی، مدّعی نیابت از جانب مهدی یا ارتباط مستمر با او نیست، بلکه تنها بر پایه‌ی کتاب خداوند و سنّت قطعی پیامبرش، برای ظهور آن حضرت زمینه‌سازی می‌کند و این یک ادّعا از جانب او محسوب نمی‌شود، بل واقعیّتی عینی بر روی زمین است که از طریق حس، وجدان می‌شود؛ با توجّه به اینکه دعوت او به سوی مهدی علیه السلام به ترتیبی که مقتضی ظهور آن حضرت است، قابل دیدن و شنیدن است و با این وصف، برای تصدیق آن به چیزی بیشتر از التفات به آن حاجت نیست.منصور هاشمی خراسانی، مدّعی نیابت از جانب مهدی یا ارتباط مستمر با او نیست، بلکه تنها بر پایه‌ی کتاب خداوند و سنّت قطعی پیامبرش، برای ظهور آن حضرت زمینه‌سازی می‌کند و این یک ادّعا از جانب او محسوب نمی‌شود، بل واقعیّتی عینی بر روی زمین است که از طریق حس، وجدان می‌شود.

خداوند به شما و سایر مسلمانان، توفیق حمایت از مهدی علیه السّلام به جای حمایت از دیگران را ارزانی دارد؛ زیرا حمایت از دیگران مشقّتی است که خیری بر آن مترتّب نمی‌شود، ولی حمایت از مهدی علیه السّلام مشقّتی است که در آن خیر دنیا و آخرت است، ولی کجا یافت می‌شود خردمندی که در پی خیر دنیا و آخرت باشد؟!