پسر و دختر بعد از ازدواج پدر و مادرشان با یکدیگر، به نامادری و ناپدری خود محرم می‌شوند؛ یعنی پسر مرد، دیگر نمی‌تواند با زن پدرش ازدواج کند؛ به دلیل سخن خداوند که فرموده است: ﴿وَلَا تَنْكِحُوا مَا نَكَحَ آبَاؤُكُمْ مِنَ النِّسَاءِ﴾[۱]؛ «و با زنانی که پدرانتان به زنی گرفته‌اند، ازدواج نکنید» و دختر زن، دیگر نمی‌تواند با شوهر مادرش ازدواج کند، هرگاه آن دو با هم نزدیکی کرده باشند؛ به دلیل سخن خداوند که فرموده است: ﴿وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ مِنْ نِسَائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُمْ بِهِنَّ﴾[۲]؛ «و دختران زنانتان که در دامان شما هستند از زنانتان که با آنان نزدیکی کرده‌اید»، ولی خود دختر و پسر به یکدیگر محرم نمی‌شوند؛ چراکه هیچ سببی برای محرمیّت آن دو وجود ندارد، مگر اینکه به صورت جدّی و واقعی و نه صوری و ساختگی با یکدیگر ازدواج کنند؛ چراکه در این صورت، تا زمانی که زن و شوهر هستند، محرم خواهند بود. بنابراین، اگر هدف آن دو صرفاً خلاص شدن از حکمی است که خداوند برایشان قرار داده است تا حجاب را نزد یکدیگر نگاه ندارند، باید از خداوند بترسند و با احکام او بازی نکنند؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَلَا تَتَّخِذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ﴾[۳]؛ «و آیات خداوند را به بازی نگیرید»؛ زیرا هر چیزی که خداوند نازل کرده، از روی حکمت و برای مصلحتی نازل کرده است و با این وصف، نباید از آن کراهت داشت و برای دور زدن آن حیله کرد!