Имрӯз ба воситаи фароғатӣ чанд соъата дар одинаи ҳафта, фурсате даст дод то пас аз муддате, мурурӣ ҷомеъ ва нисбатан тафсилӣ бар пойгоҳи иттилоърасонии ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло дошта бошам ва боздидӣ бисёр пурбор ва муфид аз бахшҳои мутанаввеъ ва ҷолиби таваҷҷуҳи ин пойгоҳи Исломӣ ба амал оварам ки албатта бо ёддошт бардориҳои мутаъаддид ва истифодаҳои амалӣ ва маърифатӣ фаровон ҳамроҳ буд. Бояд содиқона иқрор кунам ки ман пеш аз ошноӣ бо ин ганҷинаи гаронбаҳои маънавӣ, бо вуҷуди мутолиъоти фаровоне ки дар ҳавзаи улум ва маъорифи Исломӣ доштам, танҳо соя ва шабеҳӣ аз Исломро мешинохтам ва танҳо пас аз ошноӣ бо ин пойгоҳи илм ва маърифат буд ки ҳиҷоби ҷаҳл аз пеши чашмонам канор рафт ва бо ҳақиқати Ислом ошно шудам ва мутмаъинам ки афроди бисёре монанди ман ҳастанд, ҳар чанд баъзан ба далоили мухталифе ин воқеъиятро изҳор намекунанд.

Аммо ин бор ҷудо аз баҳраи илмӣ ва ҳаловати маънавӣ ки натиҷаи ин муроҷиъоти чанд соъата буд, дар аснои мурур ва боздид аз бахшҳои мухталифи ин пойгоҳи Исломӣ, суъол ва ё беҳтар бигӯям ибҳоми бузурге бароям пеш омад ва он ин буд ки ба ростӣ бо вуҷуди итқони фавқулода ва истеҳкоми таҳсинбарангези матолиби ин пойгоҳ ва низ бо иноят ба матонати илмӣ ва рӯшани вазини он дар табйини маъориф ва мавзуъоти Исломӣ ва рӯшангаре дар ҳавзаи масоъили рӯз ва умури мубтало ба ҷаҳони Ислом ва ироъаи роҳҳалҳои бадеъи барои мӯъзалоти мусалмонони ҷаҳон ва такя бар яқиниёт ва мутавотирот ва умури мусаллам миёни ҳамаи мазоҳиби Исломӣ ва парҳез аз ҳар гуна иддаъои суст ё бидуни далил, чигуна аст ки бархӣ кишварҳои ба зоҳир Исломӣ онро филтер кардаанд ва аз дастраси бештари мардуми муштоқ ва ниёзманд хориҷ сохтаанд ва бархӣ вобастагонашон аз муқаллидони ҷоҳил ва мутаъассиб, бо ҳиддат ва шиддат дар баробари он мавзеъ гирифтаанд ва геребони худро барои муқобила бо он медаронанд ва гоҳ то ҳадде аз ин пойгоҳи вазини Исломӣ ва рӯшангариҳои илмӣ ва истедлолии он асабонӣ ба назар мерасанд ки одаме барои саломатӣ онон нигарон мешавад!!! Ин барои ман ҷиддан ҷои суъол дорад; То ҷое ки эътироф мекунам наметавонам душманони кинатуз ва бадхоҳони аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолоро дарк кунам! Аммо бо ин вуҷуд, ин бор худамро ба ҷои онон гузоштам ва саъй кардам бо саъи садр, далили шайтонҳо, ифтироҳ, монеътарошиҳо ва ҳошиясозиҳои беасоси мухолифон ва душманони муташаддиди ин олими бузургвор дар иртибот бо ин пойгоҳи Исломиро бифаҳмам. Дар ниҳоят ба ду натиҷаи равоншиносона ва рафторшиносона расидам ки ба назар мерасад ҳар кадом бахше аз ангезаҳои ин ҷамоъат ва сабабе аз асбоби адовати ононро ташкил медиҳад:

1. Душманони ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, аз фарти вафодорӣ ба бузургони инҳисорталаб ва ҳокимони иқдидоргарои хеш, ҳуввияти хеш ба унвони як мусалмон ё инсони озодаро аз даст дода ва дучори истиҳолаи фарҳангӣ шудаанд ва ба қавли худашон дар вилояти фақиҳ зуб гаштаанд!...