Пурсиш:

Бо салом хидмати асодити мӯҳтарам

Ҳуруфи муқаттаъаи аввали баъзе аз сураҳои Қуръон ба чи маъно мебошад?

Посух:

Ҳуруфи муқаттаъа дар оғози бархӣ сураҳо, аз муташобеҳоти Қуръон аст ки танҳо Худованд ва росихони дар илм таъвили онҳоро медонанд; Чунонки Худованд фармудааст: «وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ» (Оли Имрон/ 7) ва аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло аз росихони дар илм аст ки биҳамдулиллоҳ дар миёни мо ҳузур дорад ва бидуни ҳеҷ музд ва миннате, моро аз таъвили онҳо монанди соири ҳақоиқи Исломи огоҳ мекунад, ҳар чанд бештари мардум қадри ӯро намешиносанд; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«سَأَلْتُ ٱلْمَنْصُورَ عَنِ ٱلْحُرُوفِ ٱلْمُقَطَّعَةِ فِي ٱلْقُرآنِ، فَقالَ: أَصْواتٌ مِنَ ٱلْمَلَکُوتِ سَمِعَهَا ٱلنَّبِيُّ قَبْلَ ٱنْتِظامِ ٱلْوَحْيِ! قُلْتُ: أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنَ ٱلرّاسِخِینَ فِي ٱلْعِلْمِ! أَفَتَأذَنُ لِي أَنْ أُقَبِّلَ رَأسَكَ؟ قالَ: نَعَمْ، فَقَبَّلْتُ رَأسَهُ»; <<Аз ҳазрати Мансур дар бораи ҳуруфи муқаттаъа дар Қуръон пурсидам, пас фармуд: Овоҳойе аз малакут буд ки Паёмбар пеш аз интизоми ваҳй шунид! Гуфам: Гувоҳӣ медиҳам ки ту аз росихони дар илм ҳастӣ! Пас ба ман изн медиҳӣ ки саратро бибӯсам? Фармуд: Оре, пас сарашро бӯсидам>>!

Ҳамчунонки яке дигар аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«قُلْتُ لِلْمَنْصُورِ: ما یُرِیدُ ٱللّهُ مِنْ قَوْلِهِ: الف لام میم؟! قالَ: ذٰلِكَ کَقَوْلِ أَحَدِکُمْ إِذا یَتَکَلَّمُ بِٱلْمِجْهارِ فَیَقُولُ قَبْلَ أَن یَتَکَلَّمَ ٱلواحِدُ ٱلْإِثْنانِ ٱلثَّلاثَةُ لِیَعْلَمَ أَنَّ ٱلصَّوتَ بالِغٌ وَ لِیَنْصُتَ ٱلسَّامِعُ! قُلْتُ: إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّهُ سِرٌّ أَسَرَّهُ ٱللّهُ إِلَی ٱلنَّبِيِّ! قالَ: لَوْ کانَ سِرّاً لَما أَنْزَلَ ٱللّهُ فِي ٱلْقُرآنِ! أَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ ٱلْقُرآنَ نَزَلَ لِلنَّاسِ؟! ثُمَّ قالَ: ما مِنْ شَيْءٍ أَنْزَلَ ٱللّهُ فِي ٱلْقُرآنِ إِلّا وَ هُوَ بَیانٌ لِلنَّاسِ! إِنَّ ٱللّهَ تَعالیٰ یَقُولُ: <هَٰذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ>»; <<Ба ҳазрати Мансур гуфтам: Муроди Худованд аз инки фармуда Алиф Лом Мим чист?! Фармуд: Он монанди сухани яке аз шумост ҳангоме ки бо баландгӯ сухан мегӯйед, пас пеш аз онки сухани худро оғоз кунад мегӯяд: Як ду се, то бидонад ки садо мерасад ва то шунаванда сукут (ва таваҷҷуҳ) кунад! Гуфтам: Онҳо мегӯянд он розе аст ки Худованд бо Паёмбараш дар миён гузоштааст! Фармуд: Агар розе буд Худованд онро дар Қуръон нозил намекард! Оё намедонанд ки Қуръон барои ҳамаи мардум нозил шудааст?! Сипас фармуд: Ҳеҷ чиз аз ончи Худованд дар Қуръон нозил карда нест магар инки баёне барои ҳамаи мардум аст! Худованди баландмартаба мефармояд: <Ин баёне барои ҳамаи мардум ва ҳидоят ва панде барои парҳезкорон аст> (Оли Имрон/ 138)>>.

Бинобарин, ҳуруфи муқаттаъа дар оғози бархӣ сураҳои Қуръон, барои сокет сохтани мардум ва ҷалби таваҷҷуҳи онон ба оёти баъдӣ дар ростои «وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» (Ирфон/ 204) нозил шуда...