Пурсиш:

1- Аз с249 то с252 [китоби <<Бозгашт ба Ислом>>] ба баҳси исмати Паёмбарон пардохта шудааст. Шиъаи имомия, Паёмбаронро аз ҳар навъ хато ва гуноҳ, чи кабира ва чи сағира, амдан ва ё саҳван, қабл ва баъд аз Паёмбарӣ масвун медонанд ва мавориди ишора шуда дар мавриди гуноҳ ё талаби истғфори он бузургворонро аз навъи тарки авло медонад. Назари эшон дар мавриди ин ақида чист?

2- Дар с251 дар мавриди ҳазрати Довуд (а) ишора шуда ки бо доштани наваду нӯҳ заваҷ, аз бародараш хост ки ягона завҷаашро талоқ диҳад то бо ӯ издивоҷ кунад. Суъоле ки пеш меояд ин аст ки читавр мешавад ки як Паёмбари маъсум аз бародари худ чунин дархосте дошта бошад?! Чи тавҷиҳе барои ин кор вуҷуд дорад?!

Дар тафосири шиъа бадин сурат ишора нашуда, балки аз имом Ризо (а) нақл шуда ки ҳазрати Довуд (а) ба далили инки он ду нафар аз девори хонаи эшон боло омада ва ба суръат барои қазоват назди эшон омаданд, лизо эшон дучори изтироб шуда ва бо инки қазовати дурусте анҷом дод, вале ба далили изтироб ва адами оромиш усули қазоватро риъоят накарданд, яъне аз муттаҳам бозхост кард ва аз муддаъӣ суъолу ҷавобе накард. Дар натиҷа баъд аз инки мутаваҷҷеҳи ин маврид шуданд талаби истиғфор карданд. Ҳамчунин, дар тафосири шиъа ишора шуда ки издивоҷи ҳазрати Довуд (а) бо ҳамсари Авриё баъд аз инки эшон дар ҷанг кушта шуданд ва баъд аз итмоми идда ба дастури Худованд анҷом шуда ва ҳадаф ин буд ки суннати ғалати ройиҷи он замон барчида шавад; Зеро дар он замон ба ғалат расм буд ки зани шавҳар мурда дигар ҳаққи издивоҷ надорад. Лутфан дар ин маврид бештар тавзиҳ диҳед.

Посух:

Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:

1. Ҳеҷ кас ҷуз Худованд аз ҳар гуна саҳв, хато ва нисён муназзаҳ нест ва бо ин васф, муназзаҳ шумурдани Паёмбарон аз он, ғулув шумурда мешавад; Чароки Паёмбарон Худоён нестанд, балки башар ҳастанд ва башар ҳар андоза мӯъмин ва солеҳ бошад, ба иқтизои заъфи зотии худ, аз саҳв, хато ва нисён масвун нест; Чунонки Худованд фармудааст: «قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» (Иброҳим/ 11); <<Паёмбаронашон ба онон гуфтанд: Мо ҷуз башаре монанди шумо нестем>> Ва фармудааст: «وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا» (Нисоъ/ 28); <<Ва инсон заъиф офарида шуда>>. Аз ин рӯ, китоби Худованд бо сароҳат аз саҳв, хато ва нисёни Паёмбарон хабар дода ва пайдост ки аз ин кор мақсуде дошта ва он ҳамоно пешгирӣ аз танзиҳи Паёмбарон монанди танзиҳи Худованд будааст; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

   «سَأَلْتُ ٱلْمَنْصُورَ عَنْ عِصْمَةِ ٱلْأَنْبیاءِ وَ ما فِي ٱلْقُرآنِ مِنْ نَفْیِها، فَقالَ: إِنَّ ٱلْقُرآنَ لا یُزَکِّي عَلَی ٱللّهِ أَحَداً فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ وَ لا تُزَکُّوا عَلَی ٱللّهِ أَحَداً»; <<Аз Мансур дар бораи исмати Паёмбарон ва оёте дар Қуръон ки ба нафӣ он пардохтааст пурсидам, пас фармуд: Ҳароина Қуръон касеро бар Худованд пок нашумурдааст, пас худатонро пок нашуморед ва касеро бар Худованд пок нашуморед>>!...