×
Вуруд ба пойгоҳ
Матолиби рӯз
Номаи рӯз
Номае аз он ҳазрат дар тавсифи адолат ва даъват ба сӯӣ итрат ва аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам
بسم الله الرّحمن الرّحیم
Сипос мигузорам Парвардигореро ки ҷуз Ӯ Парвардигоре нест; Додгаре ки ситам намекунад ва тавоное ки нотавон намегардад ва доное ки бехабар намемонад ва бедоре ки ба хоб намеравад ва зиндае ки намемирад; Худойе ки ба зоти худ сутуда аст ва аз ҳар костӣ ва кажӣ пироста; Худойе ки ба зоти худ қоъим аст ва дар қавоми худ доъим; Худойе ки дар авҷи зуҳур пинҳон аст ва дар пушти ҳазор парда намоён; Худойе ки замину осмон ва ҳар чи миёни он ду астро дар шаш рӯз биёфарид то далиле бошад бар рубубияти Ӯ; Худойе ки фариштагонро бо раҳмат ва қудрати хеш биёфарид ва дар ситорагон ва сайёрот ҷой дод то Ӯро биситоянд ва хидмат кунанд; Худойе ки инсонро бо ҳикмат ва қудрати хеш биёфарид ва ӯро бар бисёрӣ аз офаридагони хеш бартарӣ дод то Ӯро бишносад ва парастиш кунад. Пас ӯро дар биҳишти хеш маскан дод ва аз ҳар неъмате бархурдор намуд, то он гоҳ ки ӯ бартарӣ ҷуст ва нофармон гардид,...
Гуфтори рӯз
Чаҳор гуфтор аз он ҳазрат дар бораи фазилати зиёрати қубур
Тарҷумаи гуфтор:
Муҳаммад ибни Абдурраҳмони Ҳиравӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мефармояд: Қубурро бисёр зиёрат кунед; Чароки он барои зиндагон ва мурдагон муфид аст!
Тарҷумаи гуфтор:
Абу Иброҳими Самарқандӣ моро хабар дод, гуфт: Ба ҳазрати Мансур гуфтам: Нафсам манро заъиф сохтааст, пас ба чи василае бо он биҷангам то бар он пирӯз шавам? Фармуд: Ба василаи ёди марг бо он биҷанг ва бисёр қубурро зиёрат кун!
Тарҷумаи гуфтор:
Ҳасан ибни Қосими Теҳронӣ моро хабар дод, гуфт: Ҳазрати Мансур ба ман фармуд: Оё метавонӣ бо ман то бархӣ аз ин теппаҳо ҳамроҳӣ кунӣ? Гуфтам: Оре, пас пиёда берун шуд ва ман низ бо ӯ берун шудам, пас гуфтам:...
Дарси рӯз
Тарҷумаи дарс:
[Ҳадиси 1]
Аммо ҳадиси яккум чизе аст ки Алӣ ибни Бобувей дар китоби «Ал-Имома вал Табсира»[1], аз Саъд ибни Абдуллоҳ, аз Ҳаман ибни Мӯсо Ал-Хашшоб, аз Абдурраҳмон ибни Абӣ Наҷрон, аз Абдулкарим ва дигарон, аз Абу Абдуллоҳ -яъне Ҷаъфар ибни Муҳаммад Содиқ- алайҳи салом ривоят кардааст ки фармуд:
Ҷабраъил алайҳи салом бар Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам нозил шуд ва барои ӯ аз Парвардигораш хабар овард ки эй Муҳаммад! Ҳароина Ман заминро во намегузорам магар инки дар он олиме бошад ки итоъат ва ҳидояти Манро бишносанд ва аз вақти даргузашти Паёмбар то хуруҷи Паёмбари дигар, мояи наҷот бошад ва ҳаргиз иблисро во намегузорам ки марумро гумроҳ кунад, бидуни инки дар замин ҳуҷҷате барои Ман ва даъват кунандае ба сӯӣ Ман ва ҳидоятгаре ба роҳи Ман ва ошнойи бо амри Ман вуҷуд дошта бошад ва Ман барои ҳар қавме ҳидоятгареро муқаддар Кардаам то...
↑[1] . с31
Пурсиш ва посухи рӯз
Пурсиш:
Мехостем назари ҳазрати Мансурро дар бораи ин ҳадис бидонем:
Амирул мӯъминин Алӣ алайҳи салом мефармояд: Расули акрам саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам фармуд: «Марде аз Мовароуннаҳр қиём хоҳад кард ки ба ӯ «Ҳорис ибни Ҳаррос» гуфта мешавад, пеши рӯйи лашкариёни ӯ марде аст ки ба ӯ «Мансур» гуфта мешавад ва заминаи ҳукуматро барои Оли Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам фароҳам мекунад, ҳамчунонки Қурайш заминаи ҳукуматро барои Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам фароҳам карданд. Бар ҳар мӯъмине воҷиб аст ки ӯро ёрӣ диҳад». (Иқдуддурар, с130).
Ҳамчунин, мехостем назари эшонро дар бораи ин ҳадис бидонем:
Миёни Миррих (Баҳром) ва Зуҳал (Кийвон) ҳар ду сол як бор муқорина рух медиҳад. Аммо Алӣ алайҳи салом, ҳаракати неруҳои Хуросонӣ...
Нақд ва баррасии рӯз
Нақд:
Дар сураи муборакаи Бақара ояи 134 Худованд мефармояд: «Онон гурӯҳе буданд ки дар гузаштанд, барои онон чизе аст ки касб карданд ва барои шумо чизе аст ки касб кардед ва шумо аз коре ки онон мекарданд бозхост намешавед». Ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ низ дар саҳифаи 277 китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» мефармоянд: «Мусалмонони пешин аз коре ки мусалмонон пасин карданд, бозхост намешаванд». Ҳол азоби набудани халифаи Худованд бар мо ворид шуда, оё ин муҷозот ва танбеҳи Худованд ба сабаби аъмоли гузаштагонамон аст?
Барраси:
Чизе ки нахустин бор халифаи Худованд дар заминро ба пинҳон шудан водошт, тарс аз кушта шудан тавассути золимон буд ки Мӯсо ибни Имрон алайҳи саломро низ ба пинҳон шудан водошт; Чунононки Худованд барои ибрати мусалмонон фармудааст: ﴿وَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ يَسْعَى قَالَ يَا مُوسَى إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ ۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ﴾[1];...
↑[1] . Қасас/ 20 ва 21
Мақолаи рӯз
«وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ»
Имрӯз ба воситаи фароғатӣ чанд соъата дар одинаи ҳафта, фурсате даст дод то пас аз муддате, мурурӣ ҷомеъ ва нисбатан тафсилӣ бар пойгоҳи иттилоърасонии ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло дошта бошам ва боздидӣ бисёр пурбор ва муфид аз бахшҳои мутанаввеъ ва ҷолиби таваҷҷуҳи ин пойгоҳи Исломӣ ба амал оварам ки албатта бо ёддошт бардориҳои мутаъаддид ва истифодаҳои амалӣ ва маърифатӣ фаровон ҳамроҳ буд. Бояд содиқона иқрор кунам ки ман пеш аз ошноӣ бо ин ганҷинаи гаронбаҳои маънавӣ, бо вуҷуди мутолиъоти фаровоне ки дар ҳавзаи улум ва маъорифи Исломӣ доштам, танҳо соя ва шабеҳӣ аз Исломро мешинохтам ва танҳо пас аз ошноӣ бо ин пойгоҳи илм ва маърифат буд ки ҳиҷоби ҷаҳл аз пеши чашмонам канор рафт ва бо ҳақиқати Ислом ошно шудам ва мутмаъинам ки афроди бисёре монанди ман ҳастанд, ҳар чанд баъзан ба далоили мухталифе ин воқеъиятро изҳор намекунанд.
Аммо ин бор ҷудо аз баҳраи илмӣ ва ҳаловати маънавӣ...
Ахбори пойгоҳ
Тоблои эълонот
Охарин матолиби пойгоҳ
Номаҳо
Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад.Фарозе аз номаи он ҳазрат барои яке аз ёронаш ки дар он ӯро панд медиҳад ва аз ҳамнишини бад барҳазар медорад.Номаӣ шигифт аз он ҳазрат дар итоб бо касоне ки ҳаққонияташро мебинанд ва ба ёриаш намешитобанд.Гуфторҳо
Ду гуфтор аз он ҳазрат дар бораи барзах ва пурсиш дар қабрЧаҳор гуфтор аз он ҳазрат дар наҳйи аз пӯшидани либоси шӯҳрат ва баёни инки либоси руҳоният аз либоси шӯҳрат аст.Ҳафт гуфтор аз он ҳазрат дар бораи аҳкоми ҳайз ва истиҳозаШарҳҳо
Дарси панҷоҳу севвум: Ривоҷи ҳадисгароӣ (3)Дарси панҷоҳу дуввум: Ривоҷи ҳадисгароӣ (2)Дарси панҷоҳу якум: Ривоҷи ҳадисгароӣ (1)Пурсишҳо ва посухҳо
Дар кадом мавоқеъе ғайбат кардан ҷойиз аст?Теъдоди дигаре аз суъолоти дӯстон тақдим мегардад: 1 . Бархӣ аз муфассирони Қуръон Зулқарнайнро ҳамон Куруш подшҳои бузурги Эрон медонанд. Назари алломаи Хуросонӣ дар ин маврид чист? 2 . Тафсири алломаи Хуросонӣ дар мавриди яъҷуҷ ва маъҷуҷ чист?Оё ақли ҳар фард инқадр болиғ ҳаст ки битавонад меъёри ташхис бошад?Нақдҳо ва баррасиҳо
Оё ақли ҳар фард инқадр болиғ ҳаст ки битавонад меъёри ташхис бошад?Ҳамон тавр ки мустаҳзиред, ғайбати халифаи Худованд амрӣ масбуқ ба собиқа аст ва Худованд гоҳе бино бар маслиҳат иқдом ба он кардааст; Монанди ғайбати чиҳил рӯзаи Мӯсо ва ғайбати Солеҳ ва Хизр алайҳиму салом. Оё илали ғайбати ин анбиё бо мабнои ҳазарти Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мунофоте надорад?Лутфан дар сурати салоҳдид, ҳадиси зерро дар сойт дарҷ намойед: Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам фармуд: <<Ҳангоме ки парчамҳои сиёҳ аз Хуросон ба роҳ афтод ба сӯяш бишитобед агарчи бо синахез рафтан бар рӯйи барфҳо; Чароки соҳибони он парчамҳо аҳл ҳақ ҳастанд. Ҳақро мутолиба мекунанд, вале ба онҳо дода намешавад, бори дигар мутолиба мекунанд, вале ба онҳо дода намешавад, пас набард мекунанд ва пирӯз мешаванд ва ончи мехостад ба онҳо дода мешавад, вале дигар намепазиранд...Дидгоҳҳо
Мақолаи «Иҳонати ғарб ба Расули Худо саллаллоҳу алйҳи ва олиҳи ва саллам; Авомил ва роҳкорҳо» навишта шуда тавассути «Дуктур Зокир Маъруф»Мақолаи «Тавзеҳе дар бораи таъйини рӯзи аввал ва охари моҳи мубораки Рамазон» навишта шуда тавассути «Дуктур Зокир Маъруф»Нуктаи «Ҳазораи аҳриман» навишта шуда тавассути «Илёс Ҳакимӣ»Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навишта шуда тавассути «Илёс Ҳакимӣ»Донлуди китоб ва нармафзор