لطفاً به نکات زیر توجّه فرمایید:

۱ . گفتگو با نامحرم، جز به ضرورت جایز نیست. بنابراین، اگر قصد ازدواج با یک زن را دارید، تنها می‌توانید با یک زن گفتگو کنید، تا آن گاه که برایتان معلوم شود مناسب شما نیست، پس او را واگذارید و با زنی دیگر گفتگو کنید و نمی‌توانید همزمان با دو یا چند زن گفتگو داشته باشید؛ چراکه ضرورتی ندارد و تبعاً جایز نیست. به علاوه، ممکن است که دو یا چند نفر از آن‌ها مناسب شما باشند، پس برای کنار گذاشتن برخی مجبور به دروغ یا عیب‌جویی شوید و با احساسات برخی بازی کنید بی‌آنکه تقصیری داشته باشند.

وانگهی گفتگو با یک زن نیز نباید از حالت خواستگاری خارج و تبدیل به رابطه و دوستی شود؛ چراکه رابطه و دوستی با نامحرم، مطلقاً جایز نیست و قصد ازدواج آن را حلال نمی‌کند؛ چنانکه خداوند به صراحت فرموده است: ﴿مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ﴾[۱]؛ «ازدواج‌کنندگان باشید، نه دارندگان رابطه و نه دوست‌گیرندگان»؛ مانند فاسقانی که ماه‌ها و گاه سال‌ها با دختر یا پسری می‌نشینند و می‌گردند، با این بهانه که قصد ازدواج دارند، در حالی که خداوند از قصدشان آگاه‌تر است.

۲ . سؤال درباره‌ی خواسته‌های جنسی از زنی که قصد ازدواج با او را دارید، شایسته نیست؛ چراکه اظهار آن‌ها توسّط او بر خلاف حیاء است و قطعاً ضرورتی ندارد و چه بسا فایده‌ای هم نداشته باشد؛ با توجّه به اینکه خواسته‌های جنسی، معمولاً بعد از ازدواج تغییر می‌کنند؛ همچنانکه تحت تأثیر سن، تغذیه و حتّی فعّالیت‌های روزانه نوسان می‌یابند، تا حدّی که می‌توان گفت سؤال درباره‌ی آن‌ها پیش از ازدواج، نشان‌دهنده‌ی کم‌عقلی و کوته‌بینی است. چیزهایی مانند زمان فرزند‌دار شدن و تعداد فرزندان نیز تابع شرایط زندگی است که معمولاً متغیّر است و از این رو، باید بعد از ازدواج با لحاظ شرایط موجود مدیریت شود، نه پیشاپیش و از روی ظن و تخمین.

آری، زن یا مردی که نقص یا بیماری یا خواسته‌ی جنسی غیر متعارفی دارد، باید آن را به اطلاع خواستگار یا نامزد خود برساند؛ زیرا پنهان داشتن آن، تدلیس محسوب می‌شود که جایز نیست و گاه می‌تواند به فسخ نکاح بینجامد. بنابراین، برای زن و مردی که قصد ازدواج با هم را دارند کافی است که به طور کلّی، از سلامت جسم و روان یکدیگر اطمینان حاصل کنند، بی‌آنکه با عجله و وسواس، وارد جزئیّات غیر ضروری شوند.