دشمنان اسلام همیشه بهانه‌ای برای تبلیغ بر ضدّ اسلام می‌یابند، ولی هرگز نمی‌توانند عیبی واقعی در آن بیابند و عیب واقعی عقیده یا عملی است که با عقل سلیم منافات دارد، نه عقیده یا عملی که با عرف یا سلیقه‌ی کنونی دشمنان اسلام منافات دارد؛ زیرا بدیهی است که عرف یا سلیقه‌ی کنونی دشمنان اسلام، معیار شناخت نیست، بل عقل سلیم است که معیار شناخت است و عقل سلیم حقیقت عقاید و اعمال را بدون توجّه به اعتبارات عرفی و سلیقه‌ای در نظر می‌گیرد. با این وصف، روشن است که ازدواج عقلاً قبیح نیست تا تعدّد آن قبیح شمرده شود، بلکه آشکارا حُسن است و تعدّد حُسن، کمال شمرده می‌شود، نه عیب؛ چراکه به تأمین نیاز و حصول آرامش و بقاء نوع انسان به صورتی قاعده‌مند می‌انجامد و این مصلحتی آشکار برای اوست و مفسده‌ای برای او شمرده نمی‌شود، مگر در نظر مسیحیانی که زن را سفیر شیطان می‌پندارند و پیوند با او را به دوری از خداوند تعبیر می‌کنند و نظرشان بر خلاف عقل سلیم است. این به معنای آن است که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم به سبب تعدّد ازدواج، جرمی را مرتکب نشده است تا بر او عیب گرفته شود و نیازی به ذکر «دلیل و حکمت» داشته باشد، بل عملی را انجام داده که عقلاً جایز است و خوب و سودمند شمرده می‌شود و از این رو، در میان پیامبران گذشته نیز به فراوانی سابقه داشته است؛ چنانکه به عنوان نمونه، داود علیه السّلام نود و نه همسر اختیار کرد و برای سلیمان علیه السّلام نیز همسران بسیاری بود، تا حدّی که اشعار عاشقانه‌ی برخی از آنان درباره‌ی او به کتاب مقدّس یهودیان و مسیحیان با عنوان «غزل غزل‌های سلیمان» نیز راه یافته و این در حالی است که بیشتر دشمنان اسلام و عیب گیرندگان بر رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم به سبب تعدّد همسران، یهودی و مسیحی هستند و چنین عملی را از پیامبران خود می‌شناسند و آنان را به سبب آن به زن‌بارگی متّهم نمی‌کنند.

اما محدود بودن نکاح سایر مسلمانان به چهار زن، یک حکم عقلی نیست تا تخصیص آن درباره‌ی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم ممکن نباشد، بل یک حکم شرعی است که با لحاظ مصلحت نوعی مسلمانان اعتبار شده و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم خودش آن را ابلاغ فرموده است و با این وصف، تخصیص آن از طریق شرع درباره‌ی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم اشکالی ندارد و می‌تواند با لحاظ این واقع شده باشد که آن حضرت از یک سو دارای امتیاز عصمت بوده و تبعاً به بی‌عدالتی در حقّ همسران بیشتر خود دچار نمی‌آمده و از سوی دیگر در جایگاه سیاسی خاصّی قرار داشته و أحیاناً به ازدواج‌هایی با اهدافی سیاسی مانند جذب برخی قبایل و تحکیم برخی روابط و جلوگیری از وقوع جنگ نیازمندتر بوده است؛ همچنانکه شواهد بسیاری حاکی از وجود چنین انگیزه‌هایی برای آن حضرت در برخی از ازدواج‌هایش در دست است و این قطع نظر از خُلق عظیم و زهد معلوم آن حضرت در زندگی دنیا است که از هر گمان بدی درباره‌ی او باز می‌دارد.

حاصل آنکه بهانه‌ی دشمنان اسلام برای تبلیغ بر ضدّ رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم، بهانه‌ای واهی و جاهلانه است که تنها برای فریب برخی عوام احساساتی و کوته‌فکر فراهم آمده است و وزن علمی ندارد.