خوردن گوشت خرچنگ، کروکودیل، هشت‌پا، کوسه و امثال آن حرام نیست؛ چراکه اولاً اصل اباحه‌ی هر چیزی است تا آن گاه که دلیلی قطعی از شرع بر حرمت آن برسد، در حالی که دلیلی قطعی از شرع بر حرمت این حیوانات نرسیده است و ثانیاً خداوند در کتاب خود خوردنی‌های حرام را احصا کرده و در میان آن‌ها نامی از این حیوانات نیاورده؛ چنانکه فرموده است: ﴿قُلْ لَا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ﴾[۱]؛ «بگو در چیزی که به من وحی شده است چیزی که بر خورنده‌ی آن حرام باشد نمی‌یابم مگر اینکه مرداری یا خونی ریخته شده یا گوشت خوکی باشد که نجس است یا فسقی باشد که نام غیر خداوند بر آن برده شده است» و ثالثاً روایاتی که از خوردن گوشت حیوانات آبزیِ فاقد فَلس مانند خرچنگ، هشت‌پا و کوسه نهی می‌کنند، از یک سو بنا بر مبنای علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی[۲] قادر به تخصیص یا تعمیم کتاب خداوند نیستند و از سوی دیگر با روایاتی که از حلّیّت گوشت همه‌ی حیوانات آبزی، بلکه حلّیّت گوشت همه‌ی حیوانات به استثنای موارد چهارگانه‌ی مذکور در کتاب خداوند خبر می‌دهند، تعارض دارند و قاعدتاً به دلیل رجحان آن‌ها بنا بر موافقت‌شان با کتاب خداوند، ساقط و در غیر این صورت، حمل بر کراهت می‌شوند؛ چنانکه یکی از یارانمان ما را خبر داد، گفت:

«سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهَاشِمِيَّ الْخُرَاسَانِيَّ أَيَّدَهُ اللَّهُ تَعَالَى يَقُولُ: إِنَّكُمْ لَتُحَرِّمُونَ أَشْيَاءَ مَا جَعَلَهَا اللَّهُ إِلَّا مَكْرُوهَةً فَكُلُوا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِلَّا مَا حَرَّمَ كِتَابُ اللَّهِ، ثُمَّ قَرَأَ: ﴿قُلْ لَا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ﴾[۳]»[۴]؛ «شنیدم منصور هاشمی خراسانی أیّده الله تعالی می‌فرماید: هرآینه شما چیزهایی را حرام می‌دارید که خداوند آن‌ها را جز مکروه قرار نداده است، پس از هر چیزی بخورید مگر چیزی که کتاب خداوند حرام کرده است، سپس (این آیه را) تلاوت فرمود: <بگو در چیزی که به من وحی شده است چیزی که بر خورنده‌ی آن حرام باشد نمی‌یابم مگر اینکه مرداری یا خونی ریخته شده یا گوشت خوکی باشد که نجس است یا فسقی باشد که نام غیر خداوند بر آن برده شده است>».

آری، گوشت برخی حیوانات حلال‌گوشت مانند گوسفند، گاو، شتر و ماهیان فلس‌دار، از گوشت برخی حیوانات حلال‌گوشت دیگر مانند خرچنگ، کروکودیل، هشت‌پا و کوسه مطبوع‌تر و مناسب‌تر است و با این وصف، اختیار آن‌ها در صورت امکان سزاوارتر است؛ چنانکه یکی از یارانمان ما را خبر داد، گفت:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنِ الْأَرْنَبِ وَالسَّنْجَابِ وَالسُّلَحْفَاةِ وَالْحَيْوَانِ الَّذِي لَمْ يُحَرِّمْهُ اللَّهُ فِي الْقُرْآنِ، فَقَالَ: كُلٌّ مِنَ الطَّيِّبَاتِ فَاخْتَارُوا الْأَطْيَبَ مِنْهَا فَالْأَطْيَبَ»[۵]؛ «از منصور درباره‌ی خرگوش و سنجاب و لاک‌پشت و حیوانات دیگر پرسیدم که خداوند در قرآن حرام نکرده است، پس فرمود: همه‌ی آن‌ها پاکیزه‌اند، پس از میان آن‌ها هر چه پاکیزه‌تر است را اختیار کنید!».

البته بدیهی است که خوردن گوشت حیواناتی مانند خرچنگ، کروکودیل، هشت‌پا و کوسه، واجب نیست تا سبب اعتراض کسانی شود که از آن کراهت دارند، بل صرفاً حرام شمرده نمی‌شود و با این وصف، هر کس از آن کراهت دارد می‌تواند از آن اجتناب کند، بی‌آنکه آن را حرام شمارد؛ زیرا حرام شمردن چیزی که حلال است جایز نیست و حلال و حرام خداوند از سلیقه و ذائقه‌ی مردم پیروی نمی‌کنند؛ چنانکه فرموده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ﴾[۶]؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! چیز‌های پاکی که خداوند برایتان حلال کرده است را حرام نشمارید» و فرموده است: ﴿وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴾[۷]؛ «و شاید از چیزی کراهت داشته باشید که آن خیری برای شماست و شاید چیزی را دوست داشته باشید که آن شرّی برای شماست و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید!».