اجاره دادن شمش و سکّه‌ی طلا جایز نیست؛ زیرا شمش و سکّه‌ی طلا به منزله‌ی زیورآلات یا اشیائی مانند خانه و وسایل نقلیّه نیستند که منفعت آن‌ها بدون تغییر یا مبادله‌ی‌شان قابل استیفاء است، بل به منزله‌ی پول هستند و منفعت‌شان در گرو تغییر یا مبادله‌ی آن‌هاست. بنابراین، اجاره دادن شمش و سکّه‌ی طلا رباست و ربا با تغییر نام، تغییر ماهیّت و حکم نمی‌دهد، ولی اجاره دادن زیورآلاتی که از طلا ساخته شده‌اند، به کسانی که می‌خواهند از آن‌ها برای زینت استفاده کنند، اشکالی ندارد؛ چراکه آن‌ها به منزله‌ی پول نیستند، بلکه به منزله‌ی اشیاء قابل اجاره‌اند و ظاهر این است که اجاره دادن آن‌ها به طلافروشان نیز جایز است، مشروط به اینکه واقعی باشد، نه صوری و آن هنگامی است که مقصود طلافروشان از اجاره کردن آن‌ها، گذاشتن آن‌ها در طلافروشی برای زینت باشد، نه تغییر یا فروش آن‌ها و برگرداندن مثل یا قیمتشان به مالک که تنها در قرض معنا دارد، نه در اجاره. بنابراین، اگر در اجاره‌ی زیورآلاتی که از طلا ساخته شده‌اند شرط شود که مثل یا قیمت آن‌ها برگردانده شود، نه خود آن‌ها، اجاره باطل است و ماهیّتی جز ربا ندارد.