فرصتی استثنائی پیش روی جهان اسلام و نظام ایران

بسم الله الرحمن الرحیم

در معادلات سیاسی به سه عنصر منافع کوتاه مدت، منافع میان مدت و منافع دراز مدت نظر می‌شود که در این میان منافع دراز مدت پایه و اساس تصمیم‌سازی‌ها محسوب می‌شود. این سطح از منافع ریشه در ایدئولوژی یک نظام سیاسی دارد و در مقیاس کلان مورد تحلیل قرار می‌گیرد و می‌تواند پایه‌های فکری مختلفی داشته باشد. به عنوان نمونه نظام استکباری و امپریالیستی ایالات متحده آمریکا در تصمیمات و طراحی‌های کوتاه مدت خود در منطقه خاورمیانه، حل بحران تروریسم، تعامل دیپلماتیک با کشورهای منطقه و حفاظت از نیروها و پایگاه‌های خود را در نظر دارد. در مقیاس میان مدت تسلط بر منابع انرژی، ایجاد بازار اقتصادی و تسلیحاتی، از بین بردن تهدیدهای بالقوه امنیتی و تأثیر در سیاست‌های کشورهای منطقه را در دستور کار دارد. اما آن‌چه مبنا قرار دارد و فارغ از بمباران تبلیغاتی و بازی‌های سیاسی آن، شالوده طراحی‌های کوتاه مدت و بلند مدت است، سیطره نظام دجال بر جهان و نابود کردن اسلام و تحقق آرمان خاخام‌های یهودی است که در اتاق فکر نظام شیطانی غرب، پشت سر بازیچه‌هایی به نام کارتل‌های نفتی و دموکرات‌ها و جمهوری خواه‌ها پنهان شده‌اند و به ضدیت با خداوند می‌پردازند. لذا چنین نظامی در سه سطح به تنظیم روابط خود با کشورهای مقابل می‌پردازد و میزان دوری و نزدیکی هر یک به خود را معین می‌کند. این قاعده‌ای است که بر تمام نظام‌های سیاسی دنیا حاکم است و شناخت صحیح این اولویت‌ها می‌تواند به رفتارشناسی نسبتاً دقیقی از حکومت‌های دنیا و سردمدارانشان کمک کند. اکنون اگر از همین دریچه به نظام جمهوری اسلامی ایران نظر بیفکنیم می‌بینیم که در نگرش کوتاه مدت کنترل بحران‌های اقتصادی و سیاسی و آمادگی در برابر تهدید‌های نظامی از اولویت‌های کوتاه مدت نظام به شمار می‌آید. در نگرش میان مدت ایجاد ثبات و امنیت پایدار در حوزه سیاسی و نظامی و برقراری خودکفایی و رونق اقتصادی در سایه تعامل مداوم با کشورهای منطقه و جهان اولویت دارد. اما در نگرش درازمدت با تکیه بر گفتمان اسلامی نظام و ضدیت آن با نظام استکباری غرب، پیروزی اسلام بر کفر محوریت دارد. با این تفسیر، درجه و سطح تعامل نظام با دنیای غرب و کشورهای قدرتمند در جهان کفر، متناظر و متناسب است. یعنی به عنوان مثال اگرچه در کوتاه مدت آمریکا پای میز مذاکرات دیپلماتیک بر سر مساله تحریم و مساله هسته‌ای می‌نشیند یا در میان مدت روسیه و چین در ایجاد ثبات اقتصادی و خودکفایی تسلیحاتی به ایران کمک می‌کنند، اما از نگاه دراز مدت به دلیل عدم امکان جمع میان اولویت‌های دراز مدت نظام و به طور کلی جهان اسلام با جهان کفر، یعنی به دلیل عدم امکان جمع میان نظام شیطانی غرب و سیستم دجالی آمریکا و اسرائیل و انگلیس و مکتب کمونیستی نظام سیاسی چین یا روسیه، با اسلام، قابلیت ایدئولوژیک سازش پایدار و با ثبات میان کشورهای اسلامی و جهان کفر وجود ندارد؛ چرا که بطور واضح جهان کفر در پوشش‌های گوناگون و با ابزارهای مختلف به دنبال پیروزی نظام شیطان بر نظام الله و نابودی اسلام و به اسارت درآوردن مسلمین و غارت و چپاول منابع آنان است و در این راستا تمام تلاش خود را در پوشش‌های مختلف انجام می‌دهد. نظام دجال حاضر به ایجاد بستر مناسب برای رشد، توسعه، خودکفایی، ثبات، امنیت، پیشرفت و برتری جهان اسلام در عرصه‌های مختلف نیست بلکه تمام تلاش خود را برای تضعیف کشورهای اسلامی و پس رفت، وابستگی، ناامنی، بی‌ثباتی و عقب افتادگی آن‌ها به کار می‌گیرد. این بدان معناست که تعامل با جهان کفر که ماهیتی مکارانه و صرفاً با هدف خریدن وقت و پیچیده کردن اوضاع دارد به این صورت ممکن نیست و جهان کفر با نقشه‌ای شوم و پلید، جهان اسلام و به خصوص ایران را به سمت نبردی نظامی- ایدئولوژیک می‌برد. گواه این تزویر و نیرنگ، سیاست‌های خصمانه آمریکا و جهان غرب، نظیر لشکرکشی نظامی به عراق، افغانستان و سوریه، ایجاد تفرقه میان اهل تشیع و تسنن با راه اندازی شبکه‌های ماهواره‌ای تفرقه افکن و مانند آن، تسلّط بر جهان عرب و خصوصاً عربستان سعودی و اعانت پادشاهان عرب در سرکوب مسلمانان، پرورش و حمایت از جریان‌های افراطی و تکفیری نظیر طالبان، القاعده و داعش می‌باشد. چیزی که در این میان باید مورد توجّه قرار گیرد این است که آن ‌چه از آن گریزی نیست این است که جهان کفر بالأخره نبرد به اصطلاح نرم خود با جهان اسلام خصوصاً ایران را در حوزه‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی به سوی نبردی سخت در حوزه نظامی سوق خواهد داد. امّا نظام غرب نشان داده است که نمی‌خواهد در رویارویی مستقیم با نظام ایران قرار گیرد، چنانکه در نبرد ایران و عراق با حمایت‌های مختلف از صدام عملاً در حال جنگ غیر مستقیم با ایران بود؛ از این رو با برنامه‌ای مکّارانه جریانی به نام داعش را بر منطقه حساس خاورمیانه مسلط ساخته است و می‌کوشد آن را هر چه قوی‌تر سازد تا این جریان با تسلط بر جهان عرب به شکل حاکمیتی پایدار درآید و از آنجا تهدیدات خود علیه ایران را عملی سازد؛ همچنانکه در جبهه شرق ایران نیز طالبان و القاعده که سودای بیعت با داعش را در سر دارند از هم‌پیمانان قدیمی غرب هستند. مرزهای ایران نیز یا هم‌جوار کشورهای عربی است که هم‌پیمانان آمریکا و انگلیس هستند و یا هم‌جوار ترکیه، پاکستان و افغانستان است که مقرّ داعش، هم‌پیمان انگلیس و حیاط خلوت امریکا می‌باشند و یا هم ‌جوار کشورهای مشترک المنافع است که در سلطه روسیه‌اند؛ کشوری که دوگانگی و خیانت را در روابط خود با ایران به خصوص در مراحل حساس در طول تاریخ نشان داده است. بنابراین تدارک آمریکا و به طور کلّی نظام غرب برای تقابل با جهان اسلام و بخصوص ایران بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که بتوان به مذاکرات ایران با جهان غرب که گپ و گفتی سیاسی برای خریدن زمان جهت مهیا ساختن پروژه‌های بزرگ‌تر است دل بست. لذا هوشیاری نظام جمهوری اسلامی ایران در آمادگی برای رویارویی همه‌جانبه با جهان کفر باید بیشتر از این باشد.

چیزی که در این میان به عنوان یک فرصت استثنایی برای جهان اسلام و خصوصاً نظام ایران پیش آمده ظهور جریانی اسلامی و کفرستیز با محوریت زمینه‌سازی برای تحقّق حاکمیت حضرت مهدی علیه السلام و رویکرد مقابله با جریان های منافقی چون داعش است. این جریان که با انتشار کتاب «بازگشت به اسلام» اثر علامه منصور هاشمی خراسانی اعلام موجودیت کرد، مکتبی اصیل و ریشه‌دار برای تحقّق اسلام خالص و کامل را به تمام مسلمانان جهان معرفی کرده است که از حیث ایدئولوژیک پتانسیل‌های فراوانی برای تقابل ریشه‌ای با جهان کفر و تأمین زمینه‌های لازم برای پیروزی نهایی اسلام بر آن دارد؛ همچنانکه مواضع این نهضت در موضوعات مختلف اعتقادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در کتاب «بازگشت به اسلام» و در پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار منصور هاشمی خراسانی به روشنی تبیین شده است...