سلام و درود خداوند بر تنها زمینهساز ظهور امام مهدی (ع) و یاران مؤمن و با اخلاصش. اخیراً مطلبی در فضای مجازی منتشر شده که ذهن بنده و عدّهی زیادی را مشغول کرده است. تقاضا دارم پاسخ بفرمایید. موضوع این است که زوج جوانی برای رفتن به سفر حج، فرزند شیرخوار خود را به مادربزرگ مادریاش میسپارند. او که خود هم نوزاد شیرخواری داشته قبول میکند که از نوهاش مراقبت کند و بیش از یک ماه به نوهی خود شیر میدهد، ولی بعدها در جلسهای متوجه احکام شیر دادن به فرزند میشود. خطیب جلسه گفته است که اگر مادربزرگی به فرزند دختر خود شیر دهد، مادر و پدر آن نوزاد بر یکدیگر حرام ابدی میشوند و باید از هم جدا شوند و امکان ازدواج مجدد هم ندارند. او از تمامی مراجع برای حکم شرعی و فقهی این مسئله تحقیق میکند و متوجه میشود که تمامی مراجع در رسالهها و توضیح المسائل خود حکم به «حرمت ابدی» دادهاند و راهی برای حلّ این مشکل وجود ندارد. اکنون از شما تقاضا میکنم که نظر جناب علامه حفظه الله تعالی را در این مورد بفرمایید تا اگر این حکم صحیح نیست بتوانیم از طریق فضای مجازی پاسخ ایشان را منتشر کنیم ان شاء الله. از زحمات شما عزیزان سپاسگزارم.
طفل با شیر خوردن از مادربزرگ مادری خود، برادر یا خواهر رضاعی مادرش شده، ولی در کتاب خداوند ازدواج مرد با خواهر رضاعی فرزندش حرام نشده، بل ازدواج او با دخترش یا دختر زنی حرام شده که با او نزدیکی کرده است[۱]، در حالی که خواهر رضاعی فرزند، نه دختر مرد است و نه دختر زنی که با او نزدیکی کرده است. به علاوه، در روایت متواتر و مشهور از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم آمده است: «يَحْرُمُ مِنَ الرِّضاعِ مَا يَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ»؛ «هر چه با نسب حرام است، با شیر خوردن نیز حرام است» و خواهر فرزند با نسب حرام نیست، بل با مصاهره و نزدیکی مرد با مادر او حرام است که در اینجا منتفی است و با این وصف، وجهی برای حرمت ازدواج با خواهر رضاعی فرزند وجود ندارد، مگر سه روایت رسیده از اهل بیت که او را به منزلهی فرزند شمردهاند[۲]، در حالی که بنا بر مبنای علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی[۳]، روایات واحد تنها مفید ظنّند و قادر به تعمیم کتاب خداوند نیستند؛ خصوصاً هرگاه معارض با روایت متواتر و مشهور باشند. بنابراین، فتوای اکثر فقهای شیعه به حرمت ابدی پدر و مادر طفل، نادرست است و آن دو میتوانند به زندگی مشترک خود ادامه دهند ان شاء الله.