طفل با شیر خوردن از مادربزرگ مادری خود، برادر یا خواهر رضاعی مادرش شده، ولی در کتاب خداوند ازدواج مرد با خواهر رضاعی فرزندش حرام نشده، بل ازدواج او با دخترش یا دختر زنی حرام شده که با او نزدیکی کرده است[۱]، در حالی که خواهر رضاعی فرزند، نه دختر مرد است و نه دختر زنی که با او نزدیکی کرده است. به علاوه، در روایت متواتر و مشهور از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم آمده است: «يَحْرُمُ مِنَ الرِّضاعِ مَا يَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ»؛ «هر چه با نسب حرام است، با شیر خوردن نیز حرام است» و خواهر فرزند با نسب حرام نیست، بل با مصاهره و نزدیکی مرد با مادر او حرام است که در اینجا منتفی است و با این وصف، وجهی برای حرمت ازدواج با خواهر رضاعی فرزند وجود ندارد، مگر سه روایت رسیده از اهل بیت که او را به منزله‌ی فرزند شمرده‌اند[۲]، در حالی که بنا بر مبنای علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی[۳]، روایات واحد تنها مفید ظنّند و قادر به تعمیم کتاب خداوند نیستند؛ خصوصاً هرگاه معارض با روایت متواتر و مشهور باشند. بنابراین، فتوای اکثر فقهای شیعه به حرمت ابدی پدر و مادر طفل، نادرست است و آن دو می‌توانند به زندگی مشترک خود ادامه دهند ان شاء الله.