گرفتن مراسم برای اموات در روزهایی معیّن ربطی به اسلام ندارد و از رسوم قومی است و با این وصف، کسانی که تنها از اسلام تبعیّت می‌کنند، چنین مراسمی را نمی‌گیرند و کسانی که تنها از اسلام تبعیّت نمی‌کنند، بلکه از رسوم قومی مانند اسلام تبعیّت می‌کند، چنین مراسمی را می‌گیرند، در حالی که تبعیّت از اسلام برای سعادت آنان کافی است؛ چراکه اسلام خطّ اعتدال و عقلانیّت است و با این وصف، کاستن از آن یا افزودن بر آن به معنای افراط یا تفریط است که سعادت آنان را تهدید می‌کند، هر چند تبعیّت از رسوم قومی باشد.

آری، طعام دادن خویشان و همسایگان به خانواده‌ی میّت تا سه روز، از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم روایت شده و کار بسیار خوبی است، ولی سر زدن ارواح مردگان به اجسادشان در روز سوم، هفتم، چهلم و یک سال بعد از مرگ، ادّعایی درباره‌ی غیب است که نیاز به دلیل قطعی از کتاب خدا یا سنّت پیامبرش دارد، در حالی که چنین دلیلی در دست نیست.