دلیل خشونت بر ضدّ کافران، خشونت کافران بر ضدّ مسلمانان است؛ چراکه ستم‌پذیری در اسلام به اندازه‌ی ستمگری نارواست؛ همچنانکه اکراه در اسلام وجود ندارد، ولی در کفر وجود دارد و جهاد اسلامی مقاومتی در برابر اکراه کفر است. توضیح آنکه قرن‌هاست کافران از طریق ظلم بر جهان سلطه یافته‌اند و به جای خداوند بر آن حکم می‌رانند و همه‌ی منابع طبیعی را در اختیار گرفته‌اند و با بهره‌گیری از قدرت، ثروت و سلاحشان مشغول افساد در زمین و تحمیل عقاید خود بر دیگران هستند و از هیچ توطئه و جنایتی برای به تسلیم واداشتن ملّت‌های آزاد خودداری نمی‌کنند و به هیچ نصیحت و موعظه‌ای هم گوش نمی‌سپارند و در چنین وضعی مبارزه با آنان برای رفع سلطه‌ی‌شان و نجات زمین ضروری است؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ﴾[۱]؛ «و اگر خداوند برخی از مردم را با برخی دیگر دفع نکند زمین تباه می‌شود، ولی خداوند دارای فضلی بر جهانیان است» و از این رو، فرموده است: ﴿وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ﴾[۲]؛ «و با آنان بجنگید تا آن گاه که فتنه‌ای نباشد و دین برای خداوند باشد، پس اگر دست برداشتند تعدّی جز بر ظالمان روا نیست».

از اینجا دانسته می‌شود که اسلام دین صلح و دوستی است، اما نه با دشمنان خداوند؛ چراکه اسلام با دشمنان خداوند صلح و دوستی ندارد؛ چنانکه فرموده است: ﴿أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ﴾[۳]؛ «باشدّت در برابر کافران و مهربان در میان خودشان» و فرموده است: ﴿أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ﴾[۴]؛ «با مؤمنان فروتن و بر کافران سرسخت». از این رو، تولّی نسبت به مؤمنان و تبرّی نسبت به کافران از مبانی اسلام است و هر کس از مسلمانان نسبت به مؤمنان تبرّی و نسبت به کافران تولّی داشته باشد، منافق محسوب می‌شود.

برای آگاهی بیشتر در این باره، به پرسش و پاسخ ۷۷ مراجعه کنید.