«اربعین» به معنای چهلم در اصطلاح اهل تشیّع بر روز بیستم صفر اطلاق می‌شود که چهلمین روز پس از عاشوراء -روز شهادت امام حسین علیه السلام و اهل بیت و یارانش در کربلا- است. مشهور است که در این روز از سال ۶۱ هجری، جابر بن عبد الله انصاری صحابی بزرگوار رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم به زیارت قبور شهدا آمده و سنّت زیارت آنان در این روز را بنیان نهاده[۱] و روایتی نیز رسیده است که در این روز کاروان بازماندگان کربلا در بازگشت به مدینه از شام به زیارت قبور آنان آمده‌اند[۲]، ولی چنین رویدادی ثابت نیست و در روایات مشهور ذکری از آن به میان نیامده است[۳]. البته آمدن جابر به زیارت قبور شهدا در روز چهلم نیز به سبب خصوصیّتی برای این روز نبوده؛ چراکه خصوصیّتی برای روز چهلم پس از درگذشت کسی ثابت نیست، بلکه اتّفاقاً در این روز واقع شده و بعدها توسّط شیعه با نظر به روایاتی از اهل بیت[۴] سنّت گرفته شده و در سال‌های اخیر رونق بسیاری یافته است.

قدر مسلّم این است که زیارت قبر امام حسین علیه السلام و اهل بیت و یارانش، در هر روزی خوب است و روز اربعین نیز از این قاعده مستثنا نیست، مشروط به اینکه از بدعت، معصیت و اعانت ظالمان پیراسته باشد[۵].