سه سوال مرتبط با هم از محضر عالمان بزرگوار دارم و امیدوارم که با حوصله و دقت همیشگی، پاسخ خود را دریافت کنم:
۱ . گیاهخواران معتقدند که انسان ذاتاً و فطرتاً گیاهخوار است و گوشتخواری را به خود تحمیل کرده است (به قرینهی آنکه نمیتواند گوشت خام بخورد و آن را با پختن نرم میکند). آیا گوشت با ذات انسان در تضاد مطلق است؟ یا اینکه بدن به آن نیاز اساسی دارد؟ یا اینکه نیاز اساسی ندارد و تضاد مطلق هم ندارد و میتواند آن را ترک یا مصرف کند؟
آیا میتوان به آیاتی که به صورت عام یا خاص به خوردن گوشت حیوانات دستور داده است استناد کرد و نتیجه گرفت که نباید از این کار پرهیز کرد؟
۲ . خداوند در آیهی ۶۶ سورهی نحل، از شیر به نیکی یاد کرده و آن را «سَائِغًا لِلشَّارِبِينَ» دانسته است. با این حال، گیاهخواران معتقدند که شیر نیز مشخصاً متعلق به کودکان و نوزادان است و از مصرف شیر و محصولات آن (ماست، پنیر، دوغ و ...) پرهیز میکنند. آیا میتوان از آیهی ۶۶ سورهی نحل برداشت کرد که خداوند به نوشیدن شیر امر کرده و پرهیز از مصرف آن، رد امر خداست؟
۳ . گروهی دیگر هستند که خام گیاهخوار هستند و گیاهان را به صورت خام مصرف میکنند و آن را به سلامت و صحت و طبیعت بدن نزدیکتر میدانند. در این خصوص هم ارشاد فرمایید.
پیشاپیش از پاسخ شما متشکرم.