أَخْبَرَنَا ذَاكِرُ بْنُ مَعْرُوفٍ الْخُرَاسَانِيُّ، قَالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ لِبَعْضِ الْقُضَاةِ: اتَّقُوا سَجْنَ النَّاسِ مَا اسْتَطَعْتُمْ، فَإِنَّهُ مِنْ دَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ، ﴿قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ﴾[۱]، ﴿ثُمَّ بَدَا لَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا رَأَوُا الْآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ﴾[۲]، وَلَمْ يَكُنْ لِلنَّبِيِّ سِجْنٌ.

ترجمه‌ی گفتار:

ذاکر بن معروف خراسانی ما را خبر داد، گفت: شنیدم منصور به برخی از قضات می‌فرماید: تا جایی که می‌توانید از زندانی کردن مردم بپرهیزید؛ چراکه آن از شیوه‌ی آل فرعون است، «گفت: اگر خدایی جز من بگیری، حتماً تو را از زندانیان قرار خواهم داد»، «سپس بعد از آنکه شرایط را دیدند، تصمیم گرفتند که او را تا مدّتی زندانی کنند» و برای پیامبر زندانی وجود نداشت.

شرح گفتار:

برای خواندن شرح این گفتار نورانی، به پرسش و پاسخ ۴۹۸ مراجعه کنید.