أَخْبَرَنا أَبُو بَكْرِ بْنُ عَبْدِ الْبارِي الْقَنْدَهارِيُّ، قالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِمِيَّ الْخُراسانِيَّ عَنِ الْمُسْلِمِ يَحْمِلُ فِي جَيْبِهِ ناسِفَةً فَيَرْمِي حَتَّى إِذا نَفِدَتْ سِهامُهُ وَقَرَبَ مِنْهُ الْكافِرُ فَجَّرَها فَقَتَلَهُ وَقَتَلَ نَفْسَهُ، قالَ: هَذا مِنْ عَمَلِ الْجاهِلِيَّةِ، كانَ إِذا أُحِيطَ بِأَحَدِهِمْ فِي الْحَرْبِ يُنادِي: اقْتُلُونِي وَفُلانًا فَيَقْتُلُهُ وَيَقْتُلُ نَفْسَهُ! فَمَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قالَ: ما أَلْفٌ مِنَ الْكُفّارِ بِرَجُلٍ مِنَ الْمُسْلِمينَ فَلا تَفْعَلُوا!

ترجمه‌ی گفتار:

ابو بکر بن عبد الباری قندهاری ما را خبر داد، گفت: از منصور هاشمی خراسانی درباره‌ی مسلمانی پرسیدم که در گریبان خود بمبی حمل می‌کند، پس تیر می‌اندازد تا آن گاه که تیرهایش به پایان می‌رسد و کافر به او نزدیک می‌شود، پس بمب را منفجر می‌کند و او را می‌کشد و خود را نیز (با او) می‌کشد، فرمود: این از اعمال جاهلیّت است، هنگامی که به یکی از آنان در جنگ احاطه می‌شد آواز می‌داد: من را با فلانی بکشید، پس او و خود را با هم می‌کشت! در این هنگام کمی درنگ کرد و سپس فرمود: هزار تن از کافران به یک تن از مسلمانان نمی‌ارزد، پس این کار را نکنید!