۱ . أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ الْقَاسِمِ الطِّهْرَانِيُّ، قَالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهَاشِمِيَّ الْخُرَاسَانِيَّ يَقُولُ: إِذَا رَأَيْتُمُ الْهِلَالَ فَصُومُوا وَإِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا! قُلْتُ: رُبَمَا نَرَاهُ بِمِنْظَارٍ! قَالَ: أَلَسْتُمْ تَرَوْنَهُ؟! قُلْتُ: رُبَمَا يُرَى فِي بَلَدٍ وَلَا يُرَى فِي بَلَدٍ آخَرَ! قَالَ: إِذَا رَءَاهُ الْمُسْلِمُونَ فِي بَلَدٍ فَقَدْ رَأَيْتُمْ وَقَالَ: الرُّؤْيَةُ وَاحِدَةٌ!
ترجمه‌ی گفتار:
حسن بن قاسم طهرانی ما را خبر داد، گفت: شنیدم منصور هاشمی خراسانی می‌فرماید: هرگاه هلال را دیدید روزه بگیرید و هرگاه آن را دیدید افطار کنید! گفتم: چه بسا آن را با دوربین می‌بینیم! فرمود: آیا نه این است که آن را می‌بینید؟! گفتم: چه بسا آن در سرزمینی دیده می‌شود و در سرزمینی دیگر دیده نمی‌شود! فرمود: هرگاه مسلمانان آن را در سرزمینی دیدند، پس آن را دیده‌اید و فرمود: رؤیت یکی است!
۲ . أَخْبَرَنَا هَاشِمُ بْنُ عُبَيْدٍ الْخُجَنْدِيُّ، قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى الْمَنْصُورِ فِي يَوْمٍ أَظُنُّهُ يَوْمَ فِطْرٍ فَوَجَدْتُهُ صَائِمًا، فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ، أَمَا جَاءَكَ الْخَبَرُ مِنَ السُّعُودِيَّةِ؟! قَالَ: بَلَى وَلَكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَعْمَلُونَ بِالظَّنِّ وَإِنَّا قَوْمٌ نَعْمَلُ بِالْيَقِينِ! ثُمَّ قَالَ: الرُّؤْيَةُ مَرَّةٌ وَاحِدَةٌ!
ترجمه‌ی گفتار:
هاشم بن عُبید خجندی ما را خبر داد، گفت: در روزی که گمان می‌کردم روز عید فطر است به محضر منصور رسیدم، پس آن جناب را روزه‌دار یافتم، پس گفتم: فدایت شوم، آیا خبر از سعودیّه به شما نرسیده است؟! فرمود: آری، ولی آنان قومی هستند که به ظن عمل می‌کنند و ما قومی هستیم که به یقین عمل می‌کنیم! سپس فرمود: رؤیت یک بار است!
شرح گفتار:
برای خواندن شرحی بر این دو گفتار بسیار مهم و راهگشا، به پرسش و پاسخ ۱۵۰ مراجعه کنید.
