۱ . أَخْبَرَنا صالِحُ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّبْزَوارِيُّ، قالَ: قُلْتُ لِلْمَنْصُورِ الْهاشِمِيِّ الْخُراسانِيِّ: هَلْ بَلَغَكَ فِي النَّیْرُوزِ شَيْءٌ؟ قالَ: لا إِلّا قَوْلَ عَلِيٍّ عَلَیْهِ السَّلامُ: نَیْرُوزُنا کُلُّ یَوْمٍ!
ترجمه‌ی گفتار:
صالح بن محمّد سبزواری ما را خبر داد، گفت: به منصور هاشمی خراسانی گفتم: آیا درباره‌ی نوروز چیزی به تو رسیده است؟ فرمود: نه، مگر سخن علی علیه السلام که نوروز ما هر روز است!
۲ . أَخْبَرَنا عِیسَی بْنُ عَبْدِ الْحَمِیدِ الْجُوزَجانِيُّ، قالَ: کُنّا مَعَ الْمَنْصُورِ فَاسْتَأذَنَهُ رِجالٌ مِنّا لِلْخُرُوجِ، فَقالَ لَهُمْ: أَیْنَ تَذْهَبُونَ إِنْ شاءَ اللّهُ؟ فَقالُوا: هٰذا یَوْمُ النَّیْرُوزِ فَنُطْعِمُ أَهْلِینا وَ نَصِلُ أَرْحامَنا! فَأَذِنَ لَهُمْ، فَلَمّا خَرَجُوا قُلْتُ لَهُ: أَ أَذِنْتَ لَهُمْ أَن یُعَظِّمُوا النَّیْرُوزَ؟! فَقالَ کَمُغْضَبٍ: ماذا تُرِیدُ؟! أَتُرِیدُ أَنْ أَقُولَ لَهُمْ لا تُطْعِمُوا أَهْلِیکُمْ وَ لا تَصِلُوا أَرْحامَکُمْ؟! لا وَاللّهِ لا أَنْهاهُمْ عَنِ الْمَعْرُوفِ! فَلَمّا رَجَعُوا إِلَیْهِ بَعْدَ أَیّامٍ قالَ لَهُمْ: أَ أَطْعَمْتُمْ أَهْلِیکُمْ وَ وَصَلْتُمْ أَرْحامَکُمْ؟ قالُوا: نَعَمْ، قالَ: أَحْسَنْتُمْ! فَافْعَلُوهُما فِي کُلِّ شَهْرٍ! فَلَمّا خَرَجُوا قُلْتُ لَهُ: وَاللّهِ لا نُخالِفُكَ فِي شَيْءٍ إِلّا وَ الْحَقُّ مَعَكَ وَ الْخَطَأُ مِنّا!
ترجمه‌ی گفتار:
عیسی بن عبد الحمید جوزجانی ما را خبر داد، گفت: به همراه جناب منصور بودیم، پس مردانی از ما از آن جناب برای رفتن اذن خواستند، پس به آنان فرمود: کجا می‌روید اگر خدا بخواهد؟ گفتند: امروز روز نوروز است، پس به خانواده‌ی‌مان طعام می‌دهیم و به خویشان‌مان سر می‌زنیم! پس به آنان اذن داد، پس چون بیرون رفتند به آن جناب گفتم: آیا به آنان اذن دادی که نوروز را تجلیل کنند؟! پس در حالی که خشمگین به نظر می‌رسید فرمود: چه می‌خواهی؟! آیا می‌خواهی که به آنان بگویم به خانواده‌ی‌تان طعام ندهید و به خویشان‌تان سر نزنید؟! نه به خدا سوگند آنان را از معروف نهی نمی‌کنم! پس چون بعد از چند روز به نزد آن جناب بازگشتند به آنان فرمود: آیا به خانواده‌ی‌تان طعام دادید و به خویشان‌تان سر زدید؟ گفتند: آری، فرمود: خوب کردید! پس این دو کار را در هر ماه انجام دهید! پس هنگامی که بیرون رفتند به آن جناب گفتم: به خدا سوگند در هیچ چیزی با تو مخالفت نمی‌کنیم مگر اینکه حق با توست و خطا از ماست!
شرح گفتار:
از این حکمت‌های نورانی دانسته می‌شود که «نوروز» در اسلام خصوصیّتی ندارد و مخصوص کردن آن به برخی کارهای شایسته جایز نیست، نه به این معنا که انجام آن‌ها در آن حرام است، بل به این معنا که انجام آن‌ها در روزهای دیگر نیز واجب است، مگر توجّه بیشتر به طبیعت و یادآوری بیشتر از روز قیامت که مقتضای فرا رسیدن بهار است و تبعاً اشکالی ندارد. برای خواندن توضیحاتی بیشتر در این باره، به پرسش و پاسخ ۱۳۳ مراجعه کنید.
