برادر گرامی!

چیزی که شما به نویسنده‌ی کتاب نسبت می‌دهید، صحّت ندارد و ناشی از بی‌دقّتی شما نسبت به عبارات ایشان است؛ چراکه ایشان اولاً به هیچ روایتی درباره‌ی داوود علیه السلام استناد نکرده است تا جعلی باشد یا نباشد! بلکه تنها به ظاهر قرآن کریم استناد کرده است و ثانیاً نفرموده است که داوود علیه السلام «نماز را سبک شمرده و آن را شکسته و به دنبال مرغی به خانه‌ی مردم در آمده و به زن مردم نگاه کرده و عاشق شده و شوهر او را متعمداً کشته است»!!! بلکه تنها با استناد به ظاهر قرآن کریم که از هر روایت ظنّی و واحدی معتبرتر است، فرموده است که داوود علیه السلام «با داشتن نود و نه زوجه، از برادرش خواست که یگانه زوجه‌اش را طلاق دهد تا با او ازدواج کند»[۱] و این مطابق با ظاهر آیه‌ی ۲۳ سوره‌ی «ص» و کاملاً متفاوت با چیزی است که در اسرائیلیات به آن حضرت نسبت داده شده است و مشتمل بر هیچ کار نامشروعی نیست؛ چنانکه خود جناب منصور هاشمی خراسانی در چند سطر قبل از این مطلب، عصمت پیامبران از کارهای منافی عفّت را صریحاً ثابت دانسته و فرموده است: «تفریط درباره‌ی آنان با نسبت دادن کارهای مخالف تقوا، حیا و عفّت، به دور از حقیقت و نارواست»[۲].

خداوند به همه‌ی مسلمانان توفیق دقّت و تقوای بیشتر و اجتناب از سوء برداشت، تهمت و کذب را ارزانی دارد.