طرح تشکیل اتّحادیه‌ی کشورهای اسلامی، منافاتی با طاغوت بودن حاکمان فعلی ندارد؛ چراکه این طرح لزوماً ناظر به حاکمان فعلی نیست، بلکه می‌تواند توسّط خود امام مهدی علیه السلام بعد از ظهور انجام شود و اگر توسّط حاکمان فعلی انجام شود هم کار خوب و مفیدی است و روشن است که طاغوت هم می‌تواند کار خوب و مفیدی انجام دهد؛ چراکه حُسن فعلی با حُسن فاعلی ملازمه‌ای ندارد و طاغوت بودن حکومت از کارهای آن تبعیّت نمی‌کند، بلکه تابع مبنای آن است و با این وصف، می‌توان حکومت طاغوت را هم به کار خوب و مفید توصیه کرد، با این انگیزه که ضرر کمتری به مردم برسد؛ چنانکه امامان اهل بیت با این انگیزه، حاکمان زمانشان را از ظلم باز می‌داشتند و به کارهای خوب و مفید توصیه می‌کردند و رهنمودهای امیر المؤمنین علیه السلام برای سه خلیفه‌ی پیشین مشهور است.

به علاوه، این طرحی برای گذار از مرحله‌ی کنونی به مرحله‌ی تحقّق حکومت واحد اسلامی توسّط امام مهدی علیه السلام است و با این وصف، دعوت حاکمان فعلی به آن، مانند دعوت آنان به زمینه‌سازی برای حکومت امام مهدی علیه السلام است که کاری نیکو و بایسته است. وانگهی حاکمان فعلی در صورت عمل به شروطی که در پرسش و پاسخ ۱۶۵ تبیین شده است، می‌توانند زمینه‌ساز ظهور امام مهدی علیه السلام بشوند و روشن است که در این صورت، اتّحاد آنان با یکدیگر به تقویت جبهه‌ی امام مهدی علیه السلام در برابر جبهه‌ی کفر می‌انجامد.

با این همه، باید توجّه داشت که تشکیل اتّحادیه‌ی کشورهای اسلامی، غرض غایی و مطلوب اصلی نیست، بلکه میان‌بری به سوی تحقّق حاکمیّت خلیفه‌ی خداوند در زمین است؛ همچنانکه علامه پیش از پیشنهاد این طرح فرموده است: «ایجاد یک کشور پهناور اسلامی با ادغام همه‌ی سرزمین‌های مسلمان در آن، زیر پرچم حاکمی که خداوند او را نام برده و تعیین کرده، تنها راه رستگاری مسلمانان و سیطره‌ی آنان بر جهان است»[۱].