Мутакаллимони шиъа барои исботи вуқӯъи раҷъат, ба ояи 83 сураи Намл истинод кардаанд ки фармудааст: ﴿وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ﴾; «Ва рӯзе ки аз ҳар уммате дастаеро аз касоне ки оётамонро такзиб мекунанд маҳшур мекунем, пас онон ба ҳам мулҳақ мешаванд», бо ин тафсир ки маҳшур кардани дастаи аз касоне ки оёти Худовандро такзиб мекунанд, наметавонад дар рӯзи Қиёмат анҷом шавад; Бо таваҷҷуҳ ба инки дар рӯзи Қиёмат ҳамаи онон маҳшур мешаванд, на дастае аз онон; Чунонки фармудааст: ﴿وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا﴾[1]; «Ва ононро маҳшур мекунем пас аҳаде аз ононро фуру намегузорем». Бинобарин, ояи мазкур бар раҷъати бархӣ такзиб кунандагони оёти Худованд пеш аз рӯзи Қиёмат далолат дорад[2], вале инсоф он аст ки ин тафсир саҳиҳ нест; Чароки «даста» дар ояи шарифа, пеш аз инки нозир ба такзиб кунандагони оёти Худованд бошад, нозир ба «уммат» аст; Чунонки фармудааст: ﴿مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا﴾; «Аз ҳар уммате дастаеро» ва ин аз он рӯст ки такзиб кунандагони оёти Худованд аз ҳар уммате, ҳамаи он нестанд, балки дастае аз он ҳастанд; Бо таваҷҷуҳ ба инки дар ҳар уммате мӯъминоне ҳам вуҷуд доштаанд; Ҳамчунонки такзиб кунандагони оёти Худованд аз ҳар уммате, дастае аз такзиб кунандагони оёти Худованд ҳастанд, на ҳамаи онон; Бо таваҷҷуҳ ба инки дар умматҳои дигар такзиб кунандагони оёти Худованд маҳшур намешаванд, бал ин аст ки ҳамаи онон дар дастаҳои ҷудогона -аз ҳар уммате дастае- маҳшур ва сипас ﴿يُوزَعُونَ﴾; «Ба якдигар мулҳақ мешаванд» ва ин чизе аст ки оёти дигар низ баён кардаанд; Монанди ояе ки фармудааст: ﴿يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا﴾[3]; «Рӯзе ки дар Сур дамида мешавад, пас даста даста меоянд» ва ояе ки фармудааст: ﴿وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا﴾[4]; «Ва касоне ки кофир шуданд даста даста ба сӯи Ҷаҳаннам ронда мешаванд» ва ояе ки фармудааст: ﴿كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ﴾[5]; «Ҳар бор ки дастае дар он афканда мешаванд нигаҳбононашон аз онон мепурсанд ки оё шуморо бим диҳандае наёмад?!». Ба илова, чизе ки зуҳури оя дар рӯзи Қиёматро меафзояд, ояи пас аз он аст ки дар бораи дастаҳои маҳшур шуда фармудааст: ﴿حَتَّى إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾[6]; «То инки меоянд, пас (Худованд) ба онон мефармояд: Оё оётамро такзиб кардед дар ҳоле ки онҳоро ба дурустӣ нашинохтед ё чи кор буд ки мекардед?!», дар ҳоле ки мусалламан ин муъохиза ва хитоби бевоситаи Илоҳӣ, дар рӯзи Қиёмат анҷом мешавад, на дар дунё ва бо ин васф, далолати оя бар рӯзи Қиёмат возеҳ аст ва аз ин рӯ, ривоёти маъдуде ки онро бар раҷъат ҳамл кардаанд, қобили қабул нестанд; Бо таваҷҷуҳ ба инки аҳли байт ҳеч гоҳ бар хилофи китоби Худованд сухан намегӯянд; Чунонки фармудааст: «مَا أَتَاكُمْ عَنَّا مِنْ حَدِيثٍ لَا يُصَدِّقُهُ كِتَابُ اللَّهِ فَهُوَ بَاطِلٌ»[7]; «Ҳар ҳадисе аз мо ба шумо расид ки китоби Худованд онро тасдиқ намекунад, он ботил аст» ва фармудааст: «كُلُّ حَدِيثٍ لَا يُوَافِقُ كِتَابَ اللَّهِ فَهُوَ زُخْرُفٌ»[8]; «Ҳар ҳадисе ки бо китоби Худованд мувофиқат надорад, музахраф аст».