Китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» асарӣ мумтоз, арзишманд ва инқилобӣ дар ҳавзаи Исломшиносӣ аст ки бо нақди хирадварзонаи қироъати мавҷуд аз Ислом ва бозтаърифи мабонӣ ва манобеъи он, ба ҳамроҳи осебшиносии торихии ақойид ва аъмоли мусалмонон, бар пояи яқиниёт ва мусалламоти Исломӣ ва бар канор аз пешфарзҳо ва роҳбурдҳои заннӣ, ба сӯи иқомаи Исломи комил ва холис дар сартосари ҷаҳон даъват мекунад. Нигорандаи донишманд ва фарзонаи ин китоб, ҳазрати аълома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, бо нубуғи хос ва Худододии худ ки бар аҳли диққат ва фаросат пӯшида нест, бунёдитарин мабоҳиси илмӣ ва тахассусӣ дарбораи Исломро бо иборотӣ гӯё ва қобили фаҳм барои умуми мусалмонон, матраҳ мекунад ва бо беэътиноии амдӣ ба истилоҳоти ройиҷ ва иҷтиноби огоҳона аз лаффозиҳо ва зиёдагӯиҳои маъмул, амиқтарин ва дақиқтарин маъорифи Исломро бо содатарин ва шафофтарин услуб, ба риштаи таҳрир дар меоварад ва бо ворастагии комил аз фирқаҳо ва мазоҳиби гуногун ва озодагии далерона аз қолибҳо ва ҷараёнҳои сиёсӣ, дар ҳайъати як мусалмони ҳаниф зоҳир мешавад ва бародарон ва хоҳарони ҳамсафари худ аз ҳар фирқа, мазҳаб ва сарзамнро по ба пои худ, аз замин то осмони маърифати динӣ мерасонад; Чароки ҳамаи пешфарзҳои Исломиро ба каноре мениҳад ва аз мабодии аввалия оғоз мекунад ва сипас дар сафари дарози илмӣ ва маърифатии худ, бо пояфзори хирад дар рӯшанойии китоби Худованд ки чунон чароғе дар пешрӯӣ ӯ медурахшад, ба волотарин улум ва маъорифи Исломӣ даст меёбад ва дар ин миён, ҳаргиз ба куллигӯӣ ва баёни мафоҳими интизоъӣ басанда намекунад, балки бо басират ва огоҳии комил нисбат ба аҳли замони худ, масодиқи айнӣ ва воқеъӣ дар ҷаҳони Исломро меёбад ва муъаррифӣ мекунад ва аз ифшои иштибоҳот ва инҳирофоти мусалмонон бо шеваи хайрхоҳона ва ислоҳгарона, боке ба худ роҳ намедиҳад.

Ӯ бегумон бо андешаҳои воло ва жарфи худ, китоберо ба риштаи таҳрир даровардааст ки метавонад муҷиби бедории мусалмонони ҷаҳон ва бозгашти онон ба Исломи ноб ва раҳоияшон аз зиллат ва масканати кунунияшон бошад; Китобе ки бо теғи тези наққодии худ, ҷисми бемор ва ранҷури уммати Исломиро мешикофад ва решаи нокомиҳо ва нобасомониҳои онро бо сароҳати лаҳҷа ва шуҷоъатӣ беназир, эълом менамояд; Китобе ки аз воқеъияти асафбори мавҷуд дар ҷаҳони Ислом, ба унвони чизе ки ҳаст, парда бармедорад ва аз ҳақиқати гумшудаи Исломи ростин ба унвони чизе ки бояд бошад, сухан мегӯяд; Китобе ки мутаъаллиқ ба ҳеҷ мазҳаб ё сарзамине нест, балки мутаъаллиқ ба Исломи асил ва ҳамаи пайравони он дар саросари ҷаҳон аст ва ҳар мусалмони озодандеш ва рӯшанзамире аз ҳар мазҳаб ва сарзаминеро бо худ ҳамроҳ мекунад ва нидои осмонии бедории Исломӣ ва бозгашт ба омӯзаҳои асил ва фаромӯш шудаи Исломиро дар шарқ ва ғарби ҷаҳон танинандоз месозад.

Бар ин асос, аз ҳамаи касоне ки арзиши ин мактаб ва идеологии Исломиро дарк мекунанд, даъват менамоим ки моро дар тарҷима, чоп ва нашри он миёни мусалмонони ҷаҳон, ёри кунанд; Чароки ин кор, бо вуҷуди мухолифатҳо ва сангандозиҳои гуногун, коре ба ғоят душвор ва нафасгир аст ва аз ин дафтари мустақил ва мардумниҳод бо тавоноӣ ва бизоъати ночизаш сохта нест.

Барои иртибот бо мо ва дастрасӣ ба шарҳҳо ва тарҷумаҳои ин китоб, ба сойти www.alkhorasani.com муроҷиъа кунед.

Китоби шарифи «Ҳиндисаи Адолат», ривояти зебо ва дилнишин аз гуфтугӯӣ илмӣ ва инқилобӣ бо олими муслеҳ ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло соҳиби китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» аст ки тавассути яке аз ёрони ӯ дар ду ҷаласа баргузор шуда ва тавассути ҷамъе аз шогирдонаш дар дафтари он ҷаноб бо шеваи бадеъи ва адабӣ тадвин ёфта ва ба назари мубораки он ҷаноб расидааст.

Мавзӯъи ин гуфтугӯи илмӣ ва инқилобӣ, муҳандисии «Адолат» ба масобаи ормони Ислом аст ки бо осебшиносии бесобиқае дар заминаи мӯъзалоти ҷаҳон ва таҳлили бисёр дақиқ ва амиқе аз «Ҳукумати Исломӣ» ва нақши мутақобили «Маҳдӣ» ва «Мардум» ҳамроҳ аст. Арзиши илмӣ ва инқилобии ин асари беназир ки ба ҳақ бояд онро як мактаб ва идиуложии фитрӣ ва Исломӣ донист, бо вуҷуди ҳаҷми андаки он ба андозае аст ки метавонад ислоҳоти бунёдинеро дар қироъати расмии мусалмонон аз Ислом эҷод кунад ва бисёрӣ аз муъодилоти фарҳангӣ ва сиёсии ононро мутаҳаввил созад ва ҷиҳати ҳаракати фардӣ ва иҷтимоъии ононро ба сӯӣ халифаи Худованд дар замин тағйир диҳад; Чароки ин гуфтумон бо такя бар усули ақлӣ, қавонини табиъӣ ва суннатҳои тарихӣ ва дар ҳамоҳангии комил бо оёти Қуръон ва ривоётӣ мутавотир ва бо истифода аз ибороти гӯё ва алфози маънус ва парҳез аз ҳар гуна такаллуф ва зиёдагӯйи, роҳи саъодат ва камолро ба одамиён нишон медиҳад ва чистӣ ва чигунагии адолат –ин гумшудаи ҳамаи давронҳо– ро ба онон меомӯзад ва даричаи нав ба сӯӣ ояндаи рӯшанро ба рӯйи онон мегушояд.

Ин китобро аз ҷиҳоти мухталифе метавон мукаммили китоби «Бозгашт ба Ислом» ё тарҳӣ ҷомеъ барои амалиётӣ кардани он донист; Чароки бо матонат ва итқонӣ фавқулода, истиротежии инқилоби ҷаҳониро табйин мекунад ва нақшаи роҳи заминасозӣ барои ҳокимияти Маҳдиро ба тасвир мекашад ва фароянди гузор аз асри торики ситам ба даврони дурахшони адолатро марҳала ба марҳала тавзиҳ медиҳад ва дар айни ҳол, аз азамати илмии олими комил ҳикоят мекунад ки ин ҳикматнома, ҳосили ду маҷлиси ӯст!

Бар ин асос, сазовор аст ҳамаи касоне ки арзиши ин гуфтумони мубораки Исломиро дарк мекунанд, моро дар тарҷума, чоп ва нашри он миёни мусалмонони ҷаҳон, ёрӣ расонанд; Чароки ин кор, бо вуҷуди мухолифатҳо ва сангандозиҳои гуногун, корӣ ба ғоят душвор ва нафасгир аст ва аз ин дафтари мустақил ва мардумниҳод бо тавоноӣ ва бизоъати ночизаш сохта нест. Бошад ки ин кор заминаи ҳокимияти халифаи Худованд дар заминро аз ҳайси назарӣ фароҳам созад ва мусалмононро барои вуруд ба майдони амал бо ҳадафи иҷрои ин барномаи Исломӣ омода кунад.

Барои иртибот бо мо ва дастрасӣ ба шарҳҳо ва тарҷумаҳои ин китоб, ба сайти www.alkhorasani.com муроҷиъа кунед.

Худоеро сипос мегузорем ки моро ба бардоштани гомӣ дигар дар роҳи нашри маъорифи Исломи ноб ва муъаррифии дини холис ба ҷаҳониён дар ин рӯзгори пурфитна аз тариқи нашри асарӣ дигар аз осори нуронӣ ва ҳаётбахши ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло –ин бандаи солеҳи худ– муваффақ фармуд.

Китоби пеши рӯ бо номи Қуръонӣ «Ал-Калимуттаййиб» ба маънои «Суханони покиза», ганҷинаи арзишманд аз номаҳои навишта шуда тавассути ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло барои шогирдони эшон ва сойири мардум аст ки тавассути дафтари он ҳазрат ба сурати китоб ҷамъоварӣ ва тадвин шудааст то мояи рӯшании чашми толибони илм ва ҳикмат ва таълиму тарбияти мусалмонони ҷаҳон бошад. Бидуни шак ҳамоҳангӣ ва ҳамонандии ин навиштаҳо бо навиштаҳои Паёмбарон ва сиддиқон, бар ҳеҷ хонандаи мунсиф ва мутталеъӣ пӯшида нест ва аз ҳамоҳангӣ ва ҳамонандии андеша, сира ва рӯҳияи ин инсони бузург, бо андеша, сира ва рӯҳияи онон бархоста аст ва аз шаклгирии шахсияти ӯ бар пояи табаъияти комил аз онон ҳикоят мекунад ва ба рӯшанӣ намоён месозад ки ӯ марде аз табори онон аст ва по бар ҷойи пойи онон мегузорад; Ҳамчунонки на танҳо гуфторҳо ва номаҳои ӯ аз синхи гуфторҳо ва номаҳои онон аст, балки наҳзати амалии ӯ низ истимрори наҳзати амалии онон барои иқомаи Исломи ҳақиқӣ дар ҷаҳон ва мубориза бо зулм ва бидъатҳост.

Умед меравад ки ин маҷмӯъаи омӯзанда ба ислоҳи ақойид ва аъмоли мусалмонони ҷаҳон дар ин қарни пурошӯб кӯмак кунад. Гуфтанӣ аст ки ин маҷмӯъа, ҳар аз чанд гоҳе ба рӯз мешавад ва бо ин васф, барои толибони илм ва ҳикмат шойиста аст ки пайгири он бошанд ва ҷадидтарин нусхаи онро дарёфт кунанд ин шоъ Аллоҳ.

Аз ҳамаи касоне ки арзиши ин гавҳарҳои маънавиро дарк мекунанд, даъват мекунем ки моро дар тарҷума, чоп ва нашри он миёни мусалмонони ҷаҳон, ёрӣ расонанд; Чароки ин кор, бо вуҷуди мухолифатҳо ва сангандозиҳои гуногун, корӣ ба ғоят душвор ва нафасгир аст ва аз ин дафтари мустақил ва мардумниҳод бо тавонойи ва бизоъати ночизаш сохта нест.