Имом Маҳдӣ алайҳи салом нойибони оммӣ надорад то ба таъйиди ӯ бирасанд ва адами эъломи мувофиқи ӯ бо касоне ки иддаъои ниёбати ом доранд, барои бутлон иддаъои онон кофӣ аст ва ниёзе ба эъломи мухолифати ӯ бо онон нест; Чароки асл бар адами ниёбати онон аст то онгоҳ ки ӯ мувофиқати худ бо онро эълом кунад ва бо ин васф, адами эъломи мувофиқати ӯ бо он, ба маънои эъломи мухолифати ӯ бо он аст; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки «Ниёбати ом» дар Ислом маъно надорад; Зеро ниёбат дар он ақидаӣ шаръӣ аст ки ниёз ба эҷоб ва қабул дорад ва табъан барои фардӣ куллӣ ки қодир ба қабул нест мунъақид намешавад; Фориғ аз онки дар умуре мумкин аст ки қобилияти ниёбатро доранд, на умуре монанди фатво додан бидуни истидлол ва вилояти мутлақ бар дин ва дунёи мардум ки аз хусусияти халифаи Худованд дар заминанд ва қобилияти во гузорӣ ба ғайрро надоранд ва бо ин васф, «Ниёбати ом» аз ҷониби имом Маҳдӣ алайҳи салом аслан мумкин нест ва чизе ки аслан мумкин нест ниёзе ба эъломи мухолифати ӯ надорад; Чароки мувофиқати ӯ бо он монанди мувофиқаташ бо ширк ғайри мумкин аст. Ба иборати дигар, имом Маҳдӣ алайҳи салом мукаллаф ба нафйи чизе нест ки қатъи назар аз нафйи ӯ мунтафӣ аст; Чароки чунин коре таҳсили ҳосил аст ва аз ҳакиме монанди ӯ содир намешавад; Хусусан дар замоне ки бар ҷони худ аз ҳамин муддаъиёни ниёбати ом бимнок аст; Бо таваҷҷуҳ ба инки онон агар аз мухолифати ӯ бо худ огоҳӣ ёбанд, аз иддаъои худ даст бар намедоранд, балки бар зидди ӯ фатво медиҳанд ва ӯро муддаъии дурӯғин мешуморанд! Ҳамон тавр ки бар зидди Мансури Ҳошимии Хуросонӣ фатво медиҳанд ва ӯро муддаъии дурӯғин мешуморанд, дар ҳоле ки ӯ иддаъое ҷуз коре ки анҷом медиҳад –яъне заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ– надорад ва бо иддаъои дурӯғини онон мухолифат мекунад!

Аз инҷо дониста мешавад ки олимони мусалмон нойиби омми Маҳдӣ нестанд, балки онон вазифаи худро доранд ва Маҳдӣ вазифаи худро дорад ва вазифаи онон даъват ба сӯӣ Маҳдӣ ва ҳимоят аз ӯст, на даъват ба сӯӣ худ ва ҳимоят аз якдигар бо иддаъои дурӯғини ниёбати ом аз он дар умуре ки қобили ниёбат нестанд, монанди фатво додан бидуни истидлол ва вилояти мутлақ бар дин ва дунёи мардум ва ҳар кас ки Худованд ҳидоятгари ӯ набошад, барои ӯ ҳидоятгаре нест.