Шинохти олим, мутаваққиф бар истиқроъи томми олимон ва иҳота ба илми онон аст ки ҷуз барои Худованд мумкин нест ва аз ин рӯ, шинохти олим, танҳо бо руҷӯъ ба Худованд ё руҷӯъ ба касе мумкин аст ки аз ҷониби Худованд хабар медиҳад; Ҳамчунонки, бани Исроъил ба Паёмбари худ руҷӯъ карданд ва ӯ Толутро ба унвони олим муъаррифӣ кард ва фармуд: ﴿إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ﴾[1]; «Ҳаройина Худованд ӯро бар шумо баргузид ва дар илм ва ҷисм фузунӣ дод»; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки олими олимон, халифаи Худованд дар замин аст ва ӯ ҷуз бо нассе аз ҷониби Паёмбар ё нишонае аз ҷониби Худованд шинохта намешавад, балки олими олимон пас аз ӯ низ танҳо бадин сон шинохта мешавад. Бо ин ҳол, агар касе воқеъан олим бошад, ба қадре аз сойри олимон мутамойиз аст ки одатан бар аҳли назар пӯшида намемонад, монанди моҳ дар миёни ситорагон; То ҳадде ки чун ба ӯ назар мекунанд қатъ меёбанд ки ӯ аз сойири олимон олм аст; Чароки тамоюзи ӯ аз онон монанди сапедаи субҳ дар миёни торикӣ, рӯшан аст.