Оё ақиқа барои навзод суннат аст? Агар суннат аст, равиши саҳиҳи онро бифармойед.
Қурбонӣ кардан барои Худованд пас аз ҳар неъмати фавқулъодае ки ато мекунад, мустаҳаб аст ва фарзанди солим неъмати фавқулъодае аст; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ﴾[1]; «Мо ба ту неъмати фавқулъодае ато кардем; Пас барои Парвардигорат намоз бигзор ва қурбонӣ кун»; Ҳамчунонки таъом додан ба ниёзмандон аз бартарин хислатҳои Биҳиштиён аст; Чунонки фармудааст: ﴿وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا﴾[2]; «Ва таъомро бо вуҷуди дӯст доштанаш ба мискине ва ятиме ва асире итъом мекунанд» Ва фармудааст: ﴿فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ﴾[3]; «Пас аз он бихуред ва ба бенавои ниёзманд итъом кунед» Ва фармудааст: ﴿أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ﴾[4]; «Ё таъом додане дар рӯзи гуруснагӣ ба ятимӣ наздик ё мискинӣ хокнишин»; Ҳамчунонки худдорӣ аз ин кор ва тарғиб накардан ба он, хислати дӯзахиён аст; Чунонки фармудааст: ﴿وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ﴾[5]; «Ва (дӯзахиён гӯянд:) Мо ниёзмандро итъом намекардем» Ва фармудааст: ﴿وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴾[6]; «Ва ба итъоми ниёзманд тарғиб намекардем»; Балки бо назар ба ин таъкидҳои Худованд, вуҷуби он бар касе ки иститоъаташро дорад, баъид нест; Хусусан дар мавриди ақиқа ки суннати Иброҳим алайҳи салом барои фарзандаш Исмоъил аст; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:
«سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِمِيَّ الْخُراسانِيَّ یَقُولُ: عُقُّوا عَنْ أَوْلادِکُمْ تَدْفَعُوا عَنْهُمُ الْبَلاءَ! أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ تَعَالَى لَمَّا أَرادَ أَن یَدْفَعَ عَنْ إِسْماعِیلَ الْبَلاءَ أَمَرَ إِبراهیمَ فَذَبَحَ عَنْهُ کَبَشاً ثُمَّ قالَ: ﴿وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ﴾»?!; «Шунидам ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мефармояд: Фарзандони худро ақиқа кунед то балоро аз онҳо дур намойед! Оё намедонед ки Худованди мутаъол ҳангоме ки хост балоро аз Исмоъил дур намояд, ба Иброҳим амр фармуд, пас аз ҷониби ӯ гӯсфандеро зебҳ кард, сипас фармуд: <Ва зебҳи азимеро барои ӯ фидо кардем>[7]»?!
Ва он бино бар ривоёти мутавотире ки дар ин бора расида, бадон сон аст ки дар рӯзи ҳафтуми валодати фарзанд, гӯсфандеро аз ҷониби ӯ барои Худованд зебҳ мекунад ва ба ниёзмандон итъом менамояд, ҳангоме ки мӯйи сари ӯро метарошид ва ба вазни он нуқра ё қиматашро дар роҳи Худованд инфоқ мекунад ва Худованд некукоронро дӯст медорад.