Қурбонӣ кардан барои Худованд пас аз ҳар неъмати фавқулъодае ки ато мекунад, мустаҳаб аст ва фарзанди солим неъмати фавқулъодае аст; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ۝ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ﴾[1]; «Мо ба ту неъмати фавқулъодае ато кардем; Пас барои Парвардигорат намоз бигзор ва қурбонӣ кун»; Ҳамчунонки таъом додан ба ниёзмандон аз бартарин хислатҳои Биҳиштиён аст; Чунонки фармудааст: ﴿وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا﴾[2]; «Ва таъомро бо вуҷуди дӯст доштанаш ба мискине ва ятиме ва асире итъом мекунанд» Ва фармудааст: ﴿فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ﴾[3]; «Пас аз он бихуред ва ба бенавои ниёзманд итъом кунед» Ва фармудааст: ﴿أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ۝ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ۝ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ﴾[4]; «Ё таъом додане дар рӯзи гуруснагӣ ба ятимӣ наздик ё мискинӣ хокнишин»; Ҳамчунонки худдорӣ аз ин кор ва тарғиб накардан ба он, хислати дӯзахиён аст; Чунонки фармудааст: ﴿وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ﴾[5]; «Ва (дӯзахиён гӯянд:) Мо ниёзмандро итъом намекардем» Ва фармудааст: ﴿وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ﴾[6]; «Ва ба итъоми ниёзманд тарғиб намекардем»; Балки бо назар ба ин таъкидҳои Худованд, вуҷуби он бар касе ки иститоъаташро дорад, баъид нест; Хусусан дар мавриди ақиқа ки суннати Иброҳим алайҳи салом барои фарзандаш Исмоъил аст; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِمِيَّ الْخُراسانِيَّ یَقُولُ: عُقُّوا عَنْ أَوْلادِکُمْ تَدْفَعُوا عَنْهُمُ الْبَلاءَ! أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ تَعَالَى لَمَّا أَرادَ أَن یَدْفَعَ عَنْ إِسْماعِیلَ الْبَلاءَ أَمَرَ إِبراهیمَ فَذَبَحَ عَنْهُ کَبَشاً ثُمَّ قالَ: ﴿وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ﴾»?!; «Шунидам ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мефармояд: Фарзандони худро ақиқа кунед то балоро аз онҳо дур намойед! Оё намедонед ки Худованди мутаъол ҳангоме ки хост балоро аз Исмоъил дур намояд, ба Иброҳим амр фармуд, пас аз ҷониби ӯ гӯсфандеро зебҳ кард, сипас фармуд: <Ва зебҳи азимеро барои ӯ фидо кардем>[7]»?!

Ва он бино бар ривоёти мутавотире ки дар ин бора расида, бадон сон аст ки дар рӯзи ҳафтуми валодати фарзанд, гӯсфандеро аз ҷониби ӯ барои Худованд зебҳ мекунад ва ба ниёзмандон итъом менамояд, ҳангоме ки мӯйи сари ӯро метарошид ва ба вазни он нуқра ё қиматашро дар роҳи Худованд инфоқ мекунад ва Худованд некукоронро дӯст медорад.