Ҷумъа 29 Март 2024 мелодӣ / 18 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Назари аллома дар робита бо воқеъаи Ғадири Хум чист? Қавли «من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه» сиҳҳат дорад?

Ҳадиси Ғадири Хум бо меҳварияти иборати «مَنْ کُنْتُ مَولاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَولاهُ»; «Ҳар кас ман мавлои ӯ ҳастам ин Алӣ мавлои ӯст», ба воситаи беш аз 100 саҳобии Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ривоят шуда ва тариқи он назди аҳли ҳадис, сахт фаровон аст; Чунонки Аҳмад ибни Ҳанбал онро аз 40 тариқ ва Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ онро аз 75 тариқ ва Ҷазарии Муқрӣ онро аз 80 тариқ ва ибни Уқда онро аз 105 тариқ ва Абу Саъиди Саҷистонӣ онро аз 120 тариқ ва Абу Бакри Ҷиъобӣ онро 125 тариқ ва бархӣ дигар онро аз тариқи бештаре ривоят кардаанд[1]; Бал инсоф он аст ки ҳеҷ ҳадисе дар касрати тариқ ба пояи он намерасад; Чунонки Заҳабӣ гуфтааст: «Муҳаммад ибни Ҷарир дар бораи тариқи ин ҳадис китобе навиштааст ки ман онро дидам ва аз он ва аз касрати тариқаш даҳшат кардам»[2] Ва аз Абул Маъолии Ҷувайнӣ маъруф ба имоми Ҳарамайн нақл шудааст ки бо таъаҷҷуб мегуфт: «Дар Бағдод як ҷилд китобро дар дасти саҳҳофе дидам ки дар он ривоёти Ғадири Хум буд ва бар рӯӣ он навишта шуда буд: Ҷилди бисту ҳаштум аз тариқи сухани Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ки <Ҳар кас ман мавлои ӯ ҳастам Алӣ мавлои ӯст> ва дар идома ҷилди бисту нуҳум меояд»[3] Ва ин ба таври қатъ ҳокӣ аз «Тавотури лафзӣ» ва «Аҳммияти хосси» ин ҳадис дар миёни мусалмонон аст.

Мутобиқ бо зоҳири ин ҳадис, Алӣ ибни Абӣ Толиб монанди Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам мавлои мусалмонон аст ва табъан итоъати ӯ бар онон монанди итоъати Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам бар онон ва монанди итоъати мавло бар абд воҷиб аст; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба судури ин ҳадис ки мавлавияти ӯро аз боби авлавияти Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам дар ояи ﴿النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ[4]; «Паёмбар ба мӯъминон аз худашон сазовортар аст» шумурда ва зейли он ки фармудааст: «أللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ»; «Худовандо! Дӯсти касе бош ки ӯро дӯст бидорад ва душмани касе бош ки ӯро душман бидорад» Ва бо таваҷҷуҳ ба ҳадиси мутавотири «Сақалайн» ки ба воситаи беш аз 30 саҳобӣ аз Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ривоят шуда ва сариҳи дар вуҷуби тамассук ба аҳли байти он Ҳазрат пас аз ӯ дар канори тамассук ба китоби Худованд аст[5], дар ҳоле ки Алӣ ибни Абӣ Толиб бузурги онон ва қадри мутаяққин аз онон маҳсуб мешуд ва ба ҳамин далил, аз Умар ибни Хаттоб ривоят шудааст ки ӯро мавлои худ ва мавлои ҳамаи мусалмонон мешумурд[6] Ва ба ӯ ҳурмате мениҳод ки ба аҳаде аз саҳоба намениҳод, то ҷойе ки ба ӯ гуфта шуд: «إِنَّكَ تَصْنَعُ بِعَلِيٍّ شَیْئاً لا تَصْنَعُهُ بِأَحَدٍ مِنَ الصَّحابَةِ»; «Ту бо Алӣ гунае рафтор мекунӣ ки бо аҳаде рафтор намекунӣ», пас посух дод: «إِنَّهُ مَولايَ»; «Ӯ мавлои ман аст»[7] ва аз сойири саҳоба низ ривоят шудааст ки чун ба назди ӯ меомаданд мегуфтанд: «السَّلامُ عَلَیْكَ یا مَولانا»; «Салом бар ту эй мавлои мо»[8]; Ҳамчуноноки навъан итоъати ӯро бар худ воҷиб медонистанд ва мегуфтанд: «إِذا حَدَّثَنا ثِقَةٌ عَنْ عَلِيٍّ بِفُتْیا لا نَعْدُوها»; «Ҳаргоҳ сиқае моро аз Алӣ ба фатвое хабар диҳад, аз он тахаттӣ намекунем»[9] Ва аз ҳар мӯъзале ки дар он ба ӯ дастрасӣ надошта бошанд, ба Худованд паноҳ мебурданд[10].

Албатта эътиқод ба ин ҳақиқат, мусталзими беэҳтиромӣ ба сойири асҳоби Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам нест ва аз ин рӯ, касоне ки бо эътиқод ба ин ҳақиқат, ба сойири асҳоби он Ҳазрат беэҳтиромӣ мекунанд, дар хато ҳастанд. Чизе ки мусаллам аст ин аст ки ҳар кас аз асҳоби Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам фазли Алӣ ибни Абӣ Толибро шинохта ва аз ӯ итоъат карда, ҳаққи мавлои худро адо намуда ва суд бурда ва ҳар кас аз онон фазли ӯро нашинохта ва аз ӯ итоъат накарда, ҳаққи мавлои худро зойеъ намуда ва зиён карда ва Худованд ба кори ҳар ду огоҳ аст; Ҳамчунонки барои мусалмонон беҳтар аст ба ҷойи беэҳтиромӣ ба касоне аз асҳоби Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ки фазли мавлои худро нашинохта ва аз ӯ итоъат накардаанд, хатои ононро такрор накунанд, балки ҷуброн кунанд; Ба ин сурат ки фазли мавлои худро бишносанд ва аз ӯ итоъат кунанд ва мавлои онон ҳамоно «Маҳдӣ» аст ки дар замони онон монанди Алӣ ибни Абӣ Толиб дар замони асҳоби Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам аст ва ҳар кас фазли ӯро нашинохта ва аз ӯ итоъат накарда, монанди касоне аст ки фазли Алӣ ибни Абӣ Толибро нашинохта ва аз ӯ итоъат накардааст; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«قالَ الْمَنْصُورُ لِجَماعَةٍ مِنَ الشِّیعَةِ: کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شِیعَةِ عَلِيٍّ وَ هُوَ یَتَشَیَّعُ لِغَیْرِ الْمَهْدِيِّ»; «Ҳазрати Мансур ба ҷамохате аз шиъа фармуд: Дурӯғ мегӯйяд касе ки мепиндорад аз шиъаи Алӣ аст, дар ҳоле ки аз ғайри Маҳдӣ тарафдорӣ мекунад»!

↑[1] . Барои огоҳӣ аз ин тариқ, нигоҳ кунед ба: Аминӣ, Ал-Ғадир фил китоб вал сунна вал адаб, ҷ1, с14 то 158.
↑[2] . Заҳабӣ, Тазкиратул Ҳиффоз, ҷ2, с713
↑[3] . Қундузӣ, Янобеъул Мавадда, ҷ1, с113
↑[4] . Аҳзоб/ 6
↑[5] . Нигоҳ кунед ба: Бозгашт ба Ислом, с143.
↑[6] . ибни Абӣ Шейба, Ал-Мусаннаф, ҷ7, с503; Аҳмад ибни Ҳанбал, Ал-Муснад, ҷ4, с281; Хатиби Бағдодӣ, Торихул Бағдод, ҷ8, с284; Ибни Асокир, Торихул Мадинату Димишқ, ҷ42, с233; Ибни Касир, Ал-Бидояту вал ниҳоя, ҷ7, с386; Заҳабӣ, Сиярул аъломул нубалоъ, ҷ19, с328
↑[7] . Мановӣ, Файзул Қадир, ҷ6, с282; Муҳибби Табарӣ, Ал-Риёзул Назария, ҷ3, с233; Ибни Асокир, Торихул Мадинату Димишқ, ҷ42, с235
↑[8] . ибни Абӣ Шейба, Ал-Мусаннаф, ҷ7, с496; Аҳмад ибни Ҳанбал, Ал-Муснад, ҷ5, с419; Табаронӣ, Ал-Мӯъҷамул Кабир, ҷ4, с174; Ибни Асокир, Торихул Мадинату Димишқ, ҷ42, с212
↑[9] . ибни Саъд, Ал-Табақотул Кубро, ҷ2, с338; Заҳабӣ, Торихул Ислом, ҷ3, с638; Ибни Асокир, Торихул Мадинату Димишқ, ҷ42, с407
↑[10] . ибни Саъд, Ал-Табақотул Кубро, ҷ2, с339; Ибни Қутайба, Таъвили Мухталифул Ҳадис, с152; Ибни Абдулбир, Ал-Истиъоб, ҷ3, с1103; Ибни Ҷувзӣ, Кашфул Мушкил, ҷ1, с176; Ибни Асир, Усд ал-ғоба фи маърифат ас-саҳоба, ҷ4, с23
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.