هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ﴾[1]; «Пас бандагонамро башорат деҳ; Ҳмононе ки ҳар суханро мешунаванд ва аз беҳтари он табаиъят мекунанд; Онон ҳастанд ки Худованд ҳидояташон кардааст ва онон ҳастанд ки дорандагони ақлҳоянд»!

[Ҷаҳл ба душманони Ислом]

Аз ҷиҳати дигар, онон душманони Исломро намешиносанд ва аз душманиҳои онон бо он огоҳӣ надоранд; Чароки ҷараёнҳои илҳодии ҷадидиде дар ҷаҳон ба роҳ афтода ва кӯшишҳои шайтонии пинҳоне бар зидди Худованд созмон ёфтааст. Шайтонпарастон аз торикхонаҳои худ берун омадаанд ва ҷодугарон, аз дахмаҳои худ сар баровардаанд, то бо ҳимояти қудратмандони муфсид ва сарватмадони мулҳид, ҳукумати куфрро бар ҷаҳон муставлӣ созанд ва дар ин миён, мусалмонон, бехабар аз чизе ки дар ҳоли вуқуъ аст, ба масоъилӣ ҷузъӣ ва беаҳамият машғуланд ва бар сари онҳо бо якдигар низоъ мекунанд; Чунонки ба унвони намуна, бар сари ниҳодани дастҳо дар зери ноф ё болоӣ он ба ҳнгоми намоз меҷанганд ва ниҳояти ҳаммашон ин аст ки зоъирони қубурро аз наздик шудани ба онҳо боздоранд; Ҳамчунонки толиби илми онон низ ҷуз ба шинохти мазоҳиби худ, эътиное надоранд ва аз ошноӣ бо ҷаҳони куфр ва ончи дар он мегузарад, фориғанд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ ۚ﴾[2]; «Ин мунтаҳои илми онон аст»! Ба ин тартиб кофирон аз миллатҳои мухталиф, барои ҷанг бо Ислом муттаҳид шудаанд, дар ҳоле ки мусалмонон бо миллати воҳид, аз якдигар ҷудо гардидаанд ва ин пайомаде ҷуз султаи кофирон бар мусалмонон надоштааст.

Дар ин миён, бисёрӣ аз мусалмонон, умедвор ба хайри онон ё бимнок аз шаррашон, ба сӯӣ онон мешитобанд ва ононро ба дӯстӣ мегиранд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿تَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ﴾[3]; «Бисёрӣ аз ононро мебинӣ ки кофиронро ба дӯстӣ мегиранд! Ҳароина бад чизе аст ончи нафсҳошон барояшон пеш фиристодааст ки