медонанд ки қавонинашон аз Худованд содир нашуда ва муғойир бо қавонини Ӯст ва бо ин ҳол, ба пайравӣ аз он мӯътақид ва мултазиманд ва бо ин васф, баҳсе дар хуруҷи онон аз Ислом агар чи таҳти унвони нифоқ нест ва табъан бар мусалмононе ки дар миёни онон зиндагӣ мекунанд, воҷиб аст ки ҳаргоҳ тавоноӣ бозгардондани онон ба Ислом аз тариқи амри ба маъруф ва наҳй аз мункарро дошта бошанд, ин корро анҷом диҳанд ва ҳаргоҳ тавоноӣ анҷоми ин корро надошта бошанд, дар сурати имкон аз миёни онон ҳиҷрат кунанд ва ба кишварӣ дигар бираванд ки қавонини Худованд дар он татбиқ мешавад ва агар бо вуҷуди тавоноӣ ва имкон, ҳеҷ як аз ин ду корро накунанд, дар зулм ва фисқи онон шариканд, ҳар чанд ба сабаби бароъати қалбияшон аз онон, дар куфри онон шарик набошанд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ﴾[1]; «Ва ҳар кас аз шумо ононро дӯст бигирад, бегумон ӯ аз онон аст» Ва фармудааст: ﴿وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ﴾[2]; «Ва ҳар кас аз шумо ононро дӯст бигирад, пас онон ҳамоно золимонанд»!

[Тавҳиди Худованд дар таҳким]

Буъди севвум, ҳукумат ба маънои татбиқи аҳком дар миёни мавҷудот аст ки аз тариқи салтанат бар онҳо мумкин мешавад ва қатъан ҷуз барои Худованд шойиста нест; Чунонки фармудааст: ﴿لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾[3]; «Ҳукумат бар осмонҳо ва замин ва ҳар чи дар онҳост, барои Худованд аст ва Ӯ бар ҳар чизе тавоност»; Бо таваҷҷуҳ ба инки танҳо Худованд аҳлияти ташриъи аҳкомро дорад ва табъан танҳо Ӯ ба татбиқи комили аҳкомаш қодир аст; Чароки татбиқи комили аҳкоми Ӯ, мутаваққиф бар илми комил ба онҳост, дар ҳоле ки илми комил ба онҳо ҷуз барои Ӯ ки ташриъашон кардааст, мумкин нест; Бо таваҷҷуҳ ба инки ҳеҷ кас ба андозаи худи Ӯ, аз ризоят ва кароҳаташ огоҳӣ надорад ва табъан ҳалол ва ҳаромашро намешиносад; Чунонки фармудааст: ﴿أَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ وَصَّاكُمُ اللَّهُ بِهَٰذَا ۚ﴾[4]; «Ё шумо ҳозир будед ҳангоме ки Худованд ба ин васиятатон кард?!» Ва фармудааст: