Ҷумъа 29 Март 2024 мелодӣ / 18 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

ки Худои воҳид, се шахс аст: Падар, писар ва руҳул қуддус[1] ва ин дуруст ба он мемонад ки бигуянд: Як бо се баробар аст! Тардиде нест ки чунин боваре аз муҳолтарини муҳолҳост ва ақл наметавонад ваҳдонияти Худованд бо ваҷуди Худовандии падар, писар ва руҳул қуддусро дарк кунад. Илова бар ин, бовар ба пайдоиши Худованд аз худаш, табдили Худованд ба инсон, азалияти Масеҳ бо вуҷуди тавалуд аз Марям ва фадо шудани Масеҳ барои бахшоиши гуноҳон ва боварҳои дигарӣ аз ин даст, масеҳиятро ба динӣ мутаноқиз ва ақлситез табдил сохтааст. Аз ин рӯ, арбоби калисо бовар ёфтаанд ки маъқул будан барои ақида зарурӣ нест; Чароки имон, як мақулаи қалбӣ аст ва ниёзе ба мутобиқати он бо ақл вуҷуд надорад. Дар воқеъ аз нигоҳи инон, меъёри шинохт, ақл нест, балки нусуси динӣ аст ва аз онҷо ки нусуси динӣ чунин таноқузотеро таъйид мекунад, эътиқод ба онҳо зарурӣ аст.[2]

[Аҳли ҳадиси мусалмон]

Ривоҷи ин рӯйкарди мутаноқиз ва ақлситезона дар ҷавомеъи моддагаро ва таҷрибамеҳвари ғарбӣ аҷиб аст, вале аҷибтар аз он, ривоҷи рӯйкардӣ мушобеҳ дар миёни мусалмонон аст ки масеҳиёнро ба сабаби доштани ин рӯйкард, маломат мекунанд! Ба таври мушаххас, гурӯҳе аз мусалмонон дар садаи дуввум ва севвуми ҳиҷрӣ, дар зиддият бо гурӯҳҳое монанди мӯътазила ва асҳоби раъй падид омаданд ки монанди масеҳиён, ҳуҷҷияти ақлро инкор карданд ва бовар ёфтанд ки ақл наметавонад меъёри шинохт бошад. Ба заъми ин гурӯҳ ки «Аҳли ҳадис» номида шуданд, меъёри шинохт, нусуси динӣ аст ва ҳар ақида ё амале ки ривоятӣ воҳид дар таъиди он ваҷуд дошта бошад ҳақ аст, агар чи бар хилофи ақл бошад. Ин дар ҳоле буд ки аз як сӯ, ривоёти саҳиҳи фаровоне дар бораи ҳуҷҷияти ақл ва лузуми корбурди он ба онон расида буд ки амдан бо бе эътиноӣ ва эърози онон рӯ ба рӯ шуд[3] ва аз сӯӣ дигар, ба дунболи салтанати Умавиоён ва рақобатҳои сиёсӣ ва мазҳабии се насли нухуст, ривоёти маҷъул ва мутаноқизи фаровоне дар миёни онон ривоҷ ёфта буд ки бо

↑[1] . Нигоҳ кун ба: Маҷмауъл Каноисул Ал-Шарқия, Қомусул китобул муқаддас, с232.
↑[2] . Нигоҳ кун ба: Мамбаи қабли, с233.
↑[3] . Чунонки ба унвони намуна, бархӣ аз ин ривоётро Ибни Абӣ Дунё (д.281қ) дар китоби Ал-ақлу ва фазлеҳӣ гирд овардааст.