бахшӣ дигаре аз гуфтораш рӯшан шудааст; Монанди оёти муташобеҳи он ки бо оёти муҳками он рӯшан шудааст; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ﴾[1]; «Ӯ касе аст ки китобро бар ту фурӯ фиристод; Аз он оёте муҳкаманд ки онҳо мабнои китоб ҳастанд ва дигарҳо муташобеҳанд»; Чунонки ба унвони намуна, ба суратӣ муташобеҳ фармудааст: ﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ۝ إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ﴾[2]; «Рӯйҳое дар он рӯз шукуфтаанд; Ба сӯӣ Парвардигорашон назорагаранд» Ва сипас барои рӯшан сохтани муроди худ, ба суратӣ муҳкам фармудааст: ﴿لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ﴾[3]; «Дидагон Ӯро дар намеёбанд ва Ӯ дидагонро дар меёбад ва Ӯ борикбини огоҳ аст» Ва фармудааст: ﴿قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ ۚ قَالَ لَنْ تَرَانِي﴾[4]; «Гуфт Парвардигоро! Нишонам бидеҳ ки ба Ту назар кунам! Гуфт: Ҳаргиз Манро нахоҳӣ дид»; Ё ба сурати муташобеҳ фармудааст: ﴿يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ۚ﴾[5]; «Дасти Худованд бар рӯӣ дастҳои онон аст» Ва фармудааст: ﴿فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ﴾[6]; «Пас ба ҳар ҷо рӯй намойед онҷо рӯйӣ Худованд аст» Ва фармудааст: ﴿الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ﴾[7]; «Бахшоянда бар тахт истево ёфт» Ва сипас барои рӯшан сохтани муроди Худ, ба сурати муҳкам фармудааст: ﴿لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ﴾[8]; «Ҳеҷ чиз чун монанди Ӯйе нест»!

[Адами имкони таъорузи Қуръон бо ақл]

Таваҷҷуҳ ба ин воқеъият зарурӣ аст ки Қуръон, ба иқтизоъи судураш аз Худованд, бо ақл мунофоте надорад; Чароки ақл низ монанди Қуръон, аз Худованд судур ёфтааст ва миёни офаридаҳои Худованд, ба иқтизоъи ваҳдати Ӯ, мунофоте нест; Чунонки фармудааст: ﴿مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ﴾[9]; «Дар офариниши Бахшоишгар мунофоте намебинӣ»; Ҳамчунонки Худованд худ оқил аст[10] ва китоби худро бар Паёмбарӣ оқил нозил карда ва дар