аз Худованд итоъат кардааст»; Чароки ӯ, аз назди худ сухан намегӯяд, балки иродаи Худовандро изҳор мекунад; Чунонки фармудааст: ﴿وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ ۝ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ﴾[1]; «Ва аз сари хоҳиш сухан намегӯяд; Он ҷуз ваҳйе ки мешавад нест»!

[Лузуми исмати Паёмбари Худованд]

Ҳамчунонки бар Худованд воҷиб аст ӯро аз нуқсоне ки мухалли дар таблиғи аҳкомаш бошад, боз дорад; Монанди фаромӯш кардани чизе ки Худованд барои ӯ изҳор карда; Чунонки фармудааст: ﴿سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ﴾[2]; «Бар ту хоҳем хонд, пас фаромӯш намекунӣ» Ва монанди тағйир додани чизе ки Худованд барои ӯ изҳор карда; Чунонки фармудааст: ﴿قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِي ۖ﴾[3]; «Бигӯ манро намерасад ки онро аз пеши худам тағйир диҳам» Ва монанди бастани чизе ба Худованд ки барои ӯ изҳор накарда; Чунонки фармудааст: ﴿وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ۝ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ﴾[4]; «Ва агар бар мо бархӣ гуфтаҳоро мебаст; Ҳатман ӯро бо қудрат мегирифтем» Ва монанди худдорӣ кардан аз таблиғи бархӣ аҳкоми Худованд; Чунонки фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ﴾[5]; «Эй Паёмбар! Чизе ки аз ҷониби Парвардигорат бар ту нозил шудро таблиғ кун; Чароки агар накуни, рисолати Ӯро таблиғ накардаӣ ва Худованд туро аз мардум маъсум медорад» Ва монанди гаройиш ба золимон дар таблиғи аҳкоми Худованд; Чунонки фармудааст: ﴿وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا﴾[6]; «Ва агар набуд ки туро нигоҳ доштем наздик буд ки андаке ба сӯӣ онон гаройиш ёбӣ» Ва монанди корҳойе ки муҷиби фисқ ва монъе аз итминон ба хабар мешуд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا﴾[7]; «Агар фосиқе бароятон хабаре овард, баррасӣ кунед» Ва монанди тазйиъи амди ҳуқуқи дигарон ки зулм шумурда мешавад;