Душанбе 14 Октябр 2024 мелодӣ / 11 Рабиъу-л-охир 1446 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Оёте аз Қуръон дар ин бора; Ояи 7. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Мақола
 

Чи бихоҳем ва чи нахоҳем имруз китоби «Бозгашт ба Ислом» асари аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ва мактаби бозгашт ба Исломи холис ва комил ба як воқеъияти илмӣ ва фарҳангӣ дар ҷаҳони Ислом табдил шудааст. Воқеъияте ки агарчи имрӯз танҳо тавассути иддае аз мусалмонон ҷиддӣ гирифта шуда ва пайгирӣ мешавад, аммо ба зудӣ ба як ҷунбиши азими Исломӣ табдил хоҳад шуд. Ҷунбише ки дар муқобили қарнҳо ҷаҳл ва таъассуб ба по хоҳад хост ва мавонеъи ҳокимияти Худованд бар рӯӣ заминро аз байн хоҳад бурд. Имрӯз рӯзҳои оғозини инқилоби ҷаҳонӣ аст; Чаро ки инқилоби бузурги Маҳдавӣ дар охируззамон бар пояи илм ва яқин ва зудудани занниёт ва бидъатҳо ва инҳирофот шакл хоҳад гирифт. Ҳамон таҳавуле ки аз шиддати бадеъи ва тоза буданаш онро динӣ ҷадид меноманд! Ва албатта сароғози он таҳавули азими имрӯза аст. Бояд Худовандро ба поси ин рӯзҳои бузург ситойиш кард ва бедории тамоми мусалмонони ҷаҳон ва бозгашти онон ба сӯӣ Исломи холис ва комилро аз Ӯ талаб намуд.

Дар ин миён чизе ки ҷои таҳлил ва баррасӣ ва осебшиносии бештар дорад сукути бахшҳое аз ҷомеъа ва хусусан уламо, асотид ва равшанфикрон дар баробари ин ҷараёни муҳим ва торих соз аст ки бояд аз манзарҳои гуногун бадон нигариш ва онро таҳлил кард. Шояд битавон бештар афроде ки китобро намехонанд, ё онро мехонанд аммо аз он баҳра намебардорандро дар яке аз гурӯҳҳои зер ҷустуҷӯ кард:

1. Гурӯҳе аз мардум аз интишори китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» бехабаранд ва аз он иттилоъе надоранд. Ин халаъе аст ки бояд бо ҳиммати мусалмонон дар ростои иттилоърасонии ҳарчи бештар аз ин китоби шариф пур шавад, то ҳадде ки рӯзе бирасад ки мусалмоне набошад ки аз китоби «Бозгашт ба Ислом» беиттилоъ бошад ва онро нахонда ва нафаҳмида бошад.

2. Гурӯҳе аз мардум ки китобро дарёфт карда ва хондаанд аммо мушкили онҳо адами фаҳми комил ва саҳиҳи тамом ё бахшҳое аз он аст, аз ин рӯ нисбат ба он беъэтиноӣ мекунанд. Рӯшан аст ки ин масала роҳи ҳалли содае дорад. Тамоми мусалмононе ки мувафақ ба дарёфти ин китоб аз тариқи мухталиф мешаванд, метавонанд бо муроҷиъа ба пойгоҳи иттилоърасонии дафтари аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ба одреси www.alkhorasani.com ва муроҷиъа ба бахши шарҳи осор ва ё бахши пурсишҳо ва посухҳо, зимни мутолиъаи шарҳҳоӣ ин китоби шариф ки омода шуда ва бо ҳимояти дигар бародарон ва хоҳарони мусалмон аз ақсоӣ нуқоти олам қобили тавсиъа ба забонҳои дигар аст, ва низ мутолиъаи саволоти мусалмонон дар бораи китоб ва посухҳои пойгоҳ ба эшон, ҳаргуна ибҳоми худро бартараф намоянд.

3. Гурӯҳе аз мардум касоне ҳастанд ки мумкин аст китобро ба ҳар тариқе дарёфт карда бошанд вале ба аҳмияти он пай набурда бошанд ва ё ба далили машғулаҳои рӯзмара фурсати хондани китоб ва тамаркуз бар рӯӣ онро пайдо накарда бошанд лизо онро дар авлавиятҳои баъдӣ гузошта ё асосан ба канорӣ дур ва маҳҷур ниҳодаанд. Мутаъассифона рӯзмарагиҳо ва мушкилоти ҷории зиндагӣ дарди ҳама гире аст ки аз таваҷҷуҳ ба ҳақиқат бозмедоард. Аммо ба ростӣ агар мардум бидонанд ки роҳи ҳалли ҳамин мушкилоти рӯзмараашон монанди боло рафтани қимати аҷнос, кирояи хонаҳо, мушкилоти таҳсилӣ ва тарбиятии фарзандон, мушкилоти хонаводагӣ ва монанди он, дар китоби Бозгашт ба Ислом навишта шудааст, шояд дар ҳамон буҳбуҳаи рӯзмарагиҳо ва мушкилот ҷое барои хондан ва таъамул дар бораи ин китоб боз кунанд ва нигоҳашон нисбат ба он куллӣ тағйир ёбад ва бо кунҷковӣ ва тезбинии фаровоне онро бихонанд!

4. Гурӯҳе аз мардум касоне ҳастанд ки мумкин аст китобро бихонанд ва ба ҳақоиқи мавҷуд дар он пай бибаранд вале ба далили фишори ҳоким бар фазои сиёсии кишвар битарсанд ва дар бораи китоб чизе нагӯянд ё иҷозаи баёни онро наёбанд! Чизе ки ба ин идда бояд ёдовар шуд, тарс аз Худо ва рӯзи қиёмат ва тарс аз мавохизаи Илоҳӣ аст. Чароки муҳтавои ин китоб чизе ҷуз Исломи холис ва комил бар пояи яқиниёт яъне оёти Қуръон ва суннати мутавотир ва бароҳини муҳками ақлӣ нест ва инҳо мисдоқи боризи маъруф ҳастанд. Бинобарин даъват ба сӯӣ он мисдоқи боризи амр ба маъруф ва лизо воҷиб аст. Бинобарин касе ки аз мавохизаи ҳукуматҳо бештар аз мавохизаи Худованд метарсад фарди боҳуш ва оқиле нест ва иштибоҳ мекунад ва бе шак зиён хоҳад кард ва пушаймон хоҳад шуд.

5. Бархӣ аз мардум касоне ҳастанд ки китобро дармеёбанд вале матолиби дохили онро ба хотири ҷади ва нав намуданаш ва низ тафовути ошкори он бо қироъатҳои ройиҷ ва машҳури мавҷуд, дасти кам дар бархӣ маворид, ҳақ намешумуранд ва аз он хушашон намеояд! Ин шева низ шеваи дурусте нест! Чароки ҳар чизе ҷуз зоти Муқаддаси Худованд ҳодис аст ва аз замоне ба баъд эҷод шудааст ва ин далил бар адам ва бутлони он немешавад! Дар воқеъ ҳамон ақойид ва аъмоли қадимӣ ки мардум онҳоро хуб мешиносанд ва ба онҳо одат кардаанд, аз аввал вуҷуд надоштаанд ва нисбат ба ақойид ва аъмоли пеш аз худ ҷадид ба ҳисоб меоянд ва агар ин шеваро бипазирем, возеҳ аст ки ҳеҷ ҳаққе боқӣ намемонад! Рӯшан аст ки ин одатӣ нодуруст аст ва решаи равонӣ ва зеҳнӣ дорад ва бояд аз байн биравад. Шеваи саҳиҳ ки Қуръони карм онро сутудааст, таваҷҷуҳ ба ҳама суханон сарфи назар аз замон ва макон ва гӯяндаи он ва табаъият аз қавли аҳсан бо такя бар ақл ба унвони меъёри шинохт ва дурӣ аз мавонеъи шинохт аст.

6. Иддае аз мардум низ ки тарҷиҳ медиҳанд назорагар бошанд ва ҳеҷ вақт ҳеҷ намегӯянд. Инон ба вазъи мавҷуд одат кардаанд ва метарсанд донистани ин мактаб ва лавозими он, зиндагии ҷорияшонро бар ҳам занад! Инҳо касоне ҳастанд ки баҳрае дар охират нахоҳанд дошт; Чароки миёни ҳақ ва ботил ҷойе нест ва ҳар кас ба ҳақ напайвандад ба ботил хоҳад гаравид ва ин буздилӣ ва тарс аз тағйир ва раҳо шудан аз занҷираҳои рӯзмарагӣ, товонӣ бас бузург хоҳад дошт.

7. Гурӯҳи дигар бархӣ аз уламо ва машоҳир ҳастанд ки хабари китобро дарёф мекунанд вале чун худро донои кул ва беайб ва нуқс ва бениёз аз пурсидан ва донистан медонанд, мумкин аст ба суроғи китоб нараванд ё инки китобро бихонанд аммо ғурурашон иҷоза надиҳад ки дар баробари ҳақоиқи он сар хам кунанд ва дар бораи он сухане бигӯянд. Алабтта ин афрод аз ҷиҳоти мутаъаддид дар муҳосиботи худ дучори иштибоҳ шудаанд. Чароки аз як сӯ пазириши иштибоҳ ва эътироф ба як чаҳл на танҳо мақоми як нафар ҳатто ҷалилул манзаларо пойин намеоварад балки иттифоқан бештар боло мебарад. Аз сӯӣ дигар, бузурги ҳақиқӣ касе аст ки дар пешгоҳи Худованд бузург бошад на дар пешгоҳи мардум ва машҳури ҳақиқӣ касе аст ки дар осмон машҳур бошад на дар замин! Ва танҳо касе назди Худованд бузург ва дар осмон матҳури Ӯ мешаванд ки аз Ӯ битарсанд ва аҳли тақво бошанд ва ҳақро бибинанд ва бишнаванд ва ба забон оваранд ва аз он табаъият намоянд ва ба сӯӣ он даъват кунанд. Вале мутаъасифона иддаи каме ин ҳақиқати бузургро дар меёбанд. Вонгаҳе билохира чи ин ба истилоҳи бузургон ва машоҳир бихоҳанд ва чи нахоҳанд, ҳақ роҳи худро тай мекунад ва ба сари манзили мақсуд мерасад ва дар он рӯз чизе ҷуз расвоӣ барои ин гурӯҳ боқӣ намемонад! Лизо ақл ҳукм мекунад ки имрӯз, фикри фардоро бикунанд ва имрӯз по бар ғурури худ бигзоранд то фардо по бар ҳами чизашон гузошта нашавад!

8. Иддае низ бо пешзеҳниятҳои худ ба китоб менигаранд. Ҳанӯз онро надида ва нахондаанд такзиб мекунанд ва ботил мешуморанд ва барчасбҳои мутаъаддиде бар он мезананд. Инон касоне ҳастанд ки аз қабл тасмими худро гирифтаанд ва агар китобро мехонанд, на барои фаҳмидан ва рушд ва ҳидоят балки барои айбҷӯӣ ва инкор ва баҳона тарошӣ ва истеҳзоъ мехонанд ва ба дунболи ҳикмат ва ҳидоят нестанд. Ин идда танҳо дар он рӯз ҳасрати ки чишмҳо аз коса берун мезанд, хоҳанд фаҳмид ки чи зуд тасмим гирифтанд ва фиреби шайтонро хӯрданд ва маъракаро бохтанд.

9. Гурӯҳе низ он қадр мутаъассибанд ки ба маҳзи дидан хурдтарин тафовуте дар китоб бо чизҳо ва касоне ки онҳоро қабул доранд, бидуни хурдтарин таъаммуле ихтиёр аз даст медиҳанд ва забон ба ҳаттокӣ ва фаҳҳошӣ ва тавҳин ва таҳмит мегушоянд. Ин гурӯҳ низ танҳо рӯзе ҳақро мефаҳманд ки ба ҳамроҳи маҳбубҳо ва маъбудҳояшон як ҷо вориди оташи дӯзах шаванд. Оташе ки таъассуби кӯр кӯрона ва ҳимояти ҷоҳилишон онро барафрухтааст. Он рӯз, рӯзи ҳасратӣ азим аст ва аз он рӯз бояд ба Худованд паноҳ бурд.

10. Бархӣ низ он қадр муқаллиданд ки бе иҷозаи марҷаъи тақлид ва муқтадиён ҳатто об намехуранд, чи расад ба хондан ва дарк ва илтизом ба китоби гаронсанге чун «Бозгашт ба Ислом»! Инон низ ба маҳзи муваҷаҳ шудан бо ин китоб чашм мебанданд ва ҳар он чи марҷаъи тақлид ва муқтадояшон гуфт ҳамон мекунанд. Инон низ дар рӯзӣ сахт ки марҷаъи тақлид ва муқтадояшон аз онҳо дастгирӣ нахоҳанд кард бо ҳасратӣ бузург рӯ ба рӯ хоҳанд шуд.

11. Иддае низ ин китоби шарифро мехонанд ва ба маъорифи он пай мебаранд, аммо дар ғавғои фитна ва ошуб ва ҳошиясозӣ ва таблиғоти масмумии душманони Худо фирефта мешаванд ва бадбин мегарданд ва дилашон тира мешавад ва ба ҷои матн ба ҳошиа мепрдозанд ва дар ниҳоят аз ҳақ дур мешаванд. Албатта тардиде нест ки ин гуноҳи бузург, нахуст бар гардани он фитнагароне аст ки аз роҳи Худо боз медоранд ва азобӣ дарднок дар интизори онҳост. Ин ҳучигарон бо вуҷуди боз будани дарвозаи нақди илмӣ ва мантиқӣ, аз он ҷо ки ҳеҷ бурҳон ва мантиқе надоранд даст ба олуда кардани фазо мезананд. Аммо ба ҳар ҳол мухотабони ин китоби шариф бояд бидонанд ки ҳаракати ҳаққи тамоми анбиёъ дар тӯли торих низ бо сампошӣ ва тавҳин ва таҳмит ва фитнагарии мустабидон ва мустакбирон ва зӯргӯён ҳамроҳ будааст ва душманони Худо ҳамвора бо бадтарин шева фазоро олуда месохтанд ва мардумро аз роҳи Худо боз медоштанд. Лизо иттифоқи ҷадиде наяфтодааст ва мухотабони ин китоби шариф бояд бо озодагӣ ва инсоф ба далил ва бароҳини он назар кунанд ва фориғ аз эҳсосоти зудгузар ва ҳаяҷоноти козиб, ҳақро биёбанд ва ба муқтазояш амал намояд ин шоъ Аллоҳ.

Дар воқеъ шояд бо такя бар маърифати ноби «Меъёр ва мавонеъи шинохт» ки ҳазрати аллома дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» табйин кардаанд, битавон гуфт ки ҳаргиз касе ба меъёри шинохт пойбанд ва аз мавонеъи шинохт дур бошад ба изни Худованд ба ҳақиқат даст меёбад ва ба тавфиқи Илоҳӣ ба амал ба муқтазои он низ мувафақ хоҳад шуд. Аммо нукта инҷост ки китоби Бозгашт ба Ислом нуқтаи оғоз аст. Китоб бо шинохти шиносе шурӯъ мешавад ва сипас тариқи саҳиҳи шинохтро ба мо ёд медиҳад ва баъд низ моро раҳо намекунад балки бо ҳамон тариқе ки ёдамон дод ҳақиқати Ислом ва Исломи ҳақиқиро ба мо нишон медиҳад. Шояд битавон гуфт ки ин китоби шариф, илмӣ тафсилиро дар ихтиёри мухотаби худ қарор медиҳад ки ин илми (яқини), муқаддамаи илм аст. Вале муҳим он аст ки ин илми тафсилӣ, илмӣ иҷмолиро дар муқаддами худ дорад ва он илм ба ҷаҳли худ аст. Яъне касе ки эҳтимол бидиҳад чизҳоеро намедонад ва мумкин аст дар иштибоҳ бошад ва эҳтимол бидиҳад касоне ки дӯсташон дошта ва ба онҳо эҳтиром мегузошта ва аз онҳо табаъият мекарда дар иштибоҳ буда бошанд, чунин касе китобро меёбад ва ба гӯшае меравад ва бо сирфи ҳамин эҳтимолот ва бо инсоф ва бидуни сӯъи занн онро мехонанд ва ба хости Худованд ҳидоят мешаванд. Шояд битавон мисолеро дар табйини ин мавзӯъ зад ки албатта Қуръонӣ аст. Як пизиш метавонад як беморро ба изни Худованд мудово кунад ва шифо бахшад аммо як мурдаро наметавонад! Ҳазрати аллома касонеро метавонанд бо ин китоби шариф ба изни Худованд ҳидоят намояд ки бемор аммо зинда бошанд. Касе ки дилаш дар мурдаоби ҷаҳли мураккаб ва тарс аз ғайри Худо ва таъассуби ҷоҳилӣ ва такаббур ва тақлиди кӯр кӯрона мурда бошадро бо ҳеҷ ҳикмате наметавон ба роҳ овард! Чунонки мефармояд: ﴿و ما أنت بمسمع من فی القبور бинобарин бояд аз ин уюбе ки дилро мемиронад ва қалбро мариз мекунад барои худ ва мардум ба Худованд паноҳ бибарем ва аз Ӯ талаби ҳидоят ва рушд кунем, бошад ки ба раҳми Ӯ длҳои мардум нарм гардад ва ба сӯӣ халифааш бар рӯӣ замин бозгарданд ва Исломи холис ва комил ва адолати ҷаҳониро бар рӯӣ замин барпо доранд ва ин ҳамон маърифате аст ки олими ҷалилул қадр ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ дар китоби хеш табйин фармуда ва ба сӯӣ он фаро мехонад. Валҳамдулиллоҳи раббил оламин

Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани
мақола ё нукта
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед мақолот, хотирот ва дилнавиштаҳои худро дар пайванд бо осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба намоиш гузошта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи мақола ё нукта дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.