Ҳошим ихтиёри онро дар даст доштаанд ва пардохтани он ба ононро бар хилофи масолеҳи сиёсии худ ёфтаанд; Бо таваҷҷуҳ ба инки он таъмин кунандаи ниёзи иқтисодии Ҳошимиён ва яке аз авомили афзоиши қудрати онон буда ва салби он аз онон, иқдомӣ муъассир барои ҷилавгирӣ аз таҳаққуқи ҳукумати онон талаққӣ шудааст; Ҳамчунонки агар ҳамакнун хумси амволи муғтаними мусалмонон ба Маҳдӣ бирасад, як рукн аз чаҳор рукни ҳукумати ӯ шакл мегирад ва шаклгирии се рукни дигари он ки талаб, нафар ва силоҳи кофӣ аст, суҳулат меёбад.

[Рӯза]

Монанди амри Худованд ба рӯза дар рӯзҳоӣ муъаян ки бар ҳамаи мусалмонон воҷиб аст; Чунонки фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ۝ أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۚ﴾[1]; «Эй касоне ки имон овардед! Рӯза бар шумо воҷиб шуд ҳамонгуна ки бар касоне ки пеш аз шумо буданд воҷиб шуд, бошад ки шумо парҳезкор шавед; Дар рӯзҳоӣ шумурда шуда» Ва он рӯзҳои моҳ рамазон аст; Чунонки фармудааст: ﴿شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۖ﴾[2]; «Моҳи рамазон ки дар он Қуръон ба унвони ҳидояте барои мардум ва рӯшаниҳое аз ҳидоят ва тамйиз нозил шуд, пас ҳар кас аз шумо онро дарёбад, бояд рӯзааш бигирад» Ва рӯзҳои он, табиъатан бо қатъ ба ҳилоли он аз тариқи рӯъят ё хабари мутавотир, оғоз мешавад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ ۖ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ ۗ﴾[3]; «Аз ту дар бораи ҳилолҳо мепурсанд, бигӯ он замонбандиҳое барои мардум ва ҳаҷ аст». Пас ҳар кас қатъ ба ҳилоли он пайдо кунад, бояд то қатъ ба ҳилоли моҳи шавол, рӯза бигирад; Магар касе ки ба сабаби беморӣ тоқати онро надорад ё мусофир аст ва метавонад ба ҷои он, дар моҳҳои дигар рӯза бигирад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ﴾[4]; «Ва ҳар кас бемор ё бар сафаре буд, пас ба