Ҷумъа 29 Март 2024 мелодӣ / 18 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

буданд ва ба унвони мисол, якеро Худои борон, якеро Худои ҷанг ва якеро Худои ишқ меномиданд ва ба ҳамин сабаб, онҳоро шойистаи прастиш мешумрданд ва дар баробарашон монанди Худованд саҷда мекарданд.

Фориғ аз онки адами субути Исломи онон танҳо ба сабаби ин ақидаи онон набуд; Чароки онон илова бар ин ақида, Паёмбарони Худованд ва чизе ки бар онон нозил шудаастро такзиб мекарданд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ﴾[1]; «Ва касоне ки кофир шуданд гуфтанд ки на ба ин Қуръон имон меоварем ва на ба чизе ки пеш аз он аст»; Ҳамчунонки охиратро низ бовар надоштанд ва рӯзи қиёматро инкор мекрданд; Чунонки фармудааст: ﴿وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ ۚ﴾[2]; «Ва бо сахттарин савгандҳошон ба Худованд савганд хӯрданд ки Худованд касе ки мемиронадро зинда намекунад» Ва фармудааст: ﴿وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ﴾[3]; «Ва онон ба охират кофир ҳастанд»! Ин дар ҳоле аст ки бар хилофи онон, мусалмонон, ҳар чанд дар амал, касонӣ ғайри Худовандро бихонанд, дар ақида ғайри Худовандро дар офариниш, рӯзӣ додан ва татбири мавҷудот, шарики Ӯ намедонанд, балки дар хайр ва шар вобаста ба изни Ӯ мешуморанд ва ба «Ло Илоҳа Илаллоҳ» иқрор доранд ва Паёмбарон ва чизе ки бар онон нозил шудаастро тасдиқ мекунанд ва ба охират ва рӯзи қиёмат мӯътақиданд ва бо ин васф, қиёси онон бо мушрикони замони Паёмбар, ғайри мунсифона аст ва ҷуз бо тасоҳул ва тағофулӣ фоҳиш мумкин нест. Ҳар чанд чунонки рӯшан шуд, хондани касоне ки ҷуз Худованд дар ғайбати онҳо, бо ҳар тавҷиҳе ки бошад, тарки авло шумурда мешавад ва зебандаи мусалмонон нест; Зеро авло дар ҳар ҳоле, хондани Худованд аст ки аз ҳар касе шунавотар, меҳрубонтар ва иҷобаткунандатар аст; То ҷойе ки бо вуҷуди Ӯ, ниёзе ба хондани ғайри Ӯ ҳар чанд махлуқӣ муқаддас бошад, нест.

[Тавҳиди Худованд дар ташриъ]

Буъди дуввум, ташриъ ба маънои иншоъи аҳком барои

↑[1] . Сабаъ/ 31
↑[2] . Наҳл/ 38
↑[3] . Ҳуд/ 19