Шанбе 20 Апрел 2024 мелодӣ / 11 Шаввол 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading

بِقَدَرٍ﴾[1]; «Ҳароина Мо ҳар чизеро бо андозае халқ кардем» Ва фармудааст: ﴿قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا﴾[2]; «Худованд барои ҳар чизе андозае қарор додааст» Ва фармудааст: ﴿وَكُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ﴾[3]; «Ва ҳар чизе дар назди Ӯ ба андозае аст» Ва табъан ҳар чизе дар ҷаҳон, ба андозаи хосси худ ҷойе дорад ки мутаносиб бо ӯст ва мутаносиб бо чизҳои дигар нест ва аз ин рӯ, ҳақ дорад ки дар ҷои худ қарор гирад, ҳамчунонки ҳаққи қарор гирифтан дар ҷоҳои дигаронро надорад ва бо ин васф, қарор гирифтани ӯ дар ҷои худаш адолат шумурда мешавад ва ба ислоҳи ҷаҳон кӯмак мекунад, ҳамчунонки қарор гирифтани ӯ дар ҷоҳои дигарон, зулм шумурда мешавад ва ба фасоди ҷаҳон доман мезанад; Бо таваҷҷуҳ ба инки чизҳои мавҷуд дар ҷаҳон, аз якдигар мунқатиъ ва мустақил нестанд, балки ба якдигар муттасил ва вобастаанд ва аз якдигар асар мепазиранд ва бар якдигар асар мегузоранд ва бо ин васф, ҳар як аз онҳо ки аз ҷои худ хориҷ шавад, хоста ё нохоста ҷои яке дигар аз онҳоро ишғол мекунад ва табъан яке дигар аз онҳо ки ҷояшро ишғол кардаастро во медорад ки аз ҷои худ хориҷ бошад ва хоста ё нохоста ҷои яке дигар аз онҳоро ишғол кунад ва ин занҷираи зулм аст ки идома меёбад, то ҷойе ки ҳамаи ҷаҳонро аз зулм пур мекунад ва табъан ба фасод мекашад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ﴾[4]; «Фасод дар хушки ва дарё ба сабаби чизе ки дастҳои мардум фароҳам овард, муставлӣ шуд»! Бинобарин, зулм монанди тоъун сароят мекунад ва монанди қорч таксир мешавад ва аз як чиз ба ду чиз ва аз ду чиз ба чаҳор чиз ва аз чаҳор чиз ба ҳашт чиз ва ба ҳмин тартиб то ҳама чиз густариш меёбад ва бо ин васф, адолат танҳо ҳангоме муҳаққақ мешавад ки ҳамаи зулм дар замин аз миён биравад, на инки танҳо бахше аз он нобуд гардад; Зеро то ҳангоме ки бахше аз зулм дар замин вуҷуд дорад, ба ҳамаи замин мунташир мешавад, монанди оташи кучак дар анбори коҳ ки ба сурат ҳамаи онро фаро мегирад; Ҳамчунонеки ҳамаи замин, маҷмуъаи воҳид ва мунсаҷам аст ва сарзаминҳои

↑[1] . Қамар/ 49
↑[2] . Талоқ/ 3
↑[3] . Раъд/ 8
↑[4] . Рум/ 41