дар он, ба маънои узвият дар шабакаи ҷаҳонии шайтонӣ аст. Аз инҷо дониста мешавад ки ташкил, тавсиъа ва тақвияти шабакаи ҷаҳонии Илоҳӣ, вазифаи оҳоди мусалмонон аст ки бояд бидуни интизори зуҳури як қаҳрамон ва бидуни таваққуъе аз ҳокимони худ, барои он қиём кунанд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۖ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ﴾[1]; «Бигӯ танҳо шуморо ба як чиз панд медиҳам; Инки барои Худованд ду нафарӣ ва як нафарӣ қиём кунед»!

Ин набарди ҳақ ва ботил дар охирулззамон аст ки дар як тарафи он Худованд ва ҳизби Ӯ ва дар тарафи дигари он шайтон ва ҳизби ӯ қарор доранд ва ҳар як барои даст ёфтан ба мудирияти ҷаҳон талош мекунанд, вале рӯшан аст ки дар ниҳоят, Худованд ва ҳизби Ӯ бар шайтон ва ҳизби ӯ пирӯз хоҳанд шуд; Чароки банои шайтон ва ҳизби ӯ, бар зулм ва суҳра аст ва зулм ва суҳра, зербинои устуворе нест; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ﴾[2]; «Ва касоне ки зулм карданд хоҳанд донист ки ба кадомин бозгаштгоҳ боз мегарданд» Ва фармудааст: ﴿إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ﴾[3]; «Чизе ки онон барсохтанд танҳо найранги ҷодугар аст ва ҷодугар ҳар коре ки бикунад пирӯз нахоҳад шуд»! Дар ҳоле ки банои Худованд ва ҳизби Ӯ бар адолат ва тақво аст ва адолату тақво устувортарин зербиност; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ﴾[4]; «Адолат варзед ки он ба тақво наздиктар аст» Ва фармудааст: ﴿إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ﴾[5]; «Ҳароина адолат барои аҳли тақвост»!

Албатта касони дигаре аз мусалмонон низ ҳастанд ки назар ба иқомаи Ислом доранд ва барои ин манзур, дар сарзаминҳои Исломӣ қиём кардаанд, вале ишколи бузурге ки дар рӯйкарди онон аст, адами эътиқодашон ба изни Худованд ва ниёзи ҳукумати Исломӣ ба ҳокиме аз ҷониби Ӯст. Чи хуб аст ки инон ба ин ишколи бузурги рӯйкардашон пай бибаранд ва бо ман дар рӯйкарде ки пеш гирифтаам, ҳамроҳӣ кунанд, то замина барои