Зиёрати қубури мӯъминон хусусан Паёмбарон ва солеҳон ба манзури ёд кардан аз онон ва дуруд фиристодан бар онон ва дуъои хайр барои онон ва таваҷҷуҳ ба охират, суннат аст, вале зиёрати қубури кофирон ва мунофиқон ва золимон ҷойиз нест; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ﴾[1]; «Ва ҳаргиз бар аҳаде аз онон ҳангоме ки мурд намоз нагузор ва бар қабри ӯ найист; Зеро онон ба Худованд ва Паёмбараш куфр варзиданд ва дар ҳоле мурданд ки фосиқ буданд»! Ҳамчунин, сафар кардан ба манзури зиёрати қубури мӯъминон хусусан Паёмбарон ва солеҳон ва низ сохтани масҷид дар наздики қабри онон барои ибодати Худованд, ишколе надорад; Чунонки Худованд дар достони асҳоби Каҳф фармудааст: ﴿إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ ۖ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْيَانًا ۖ رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدًا﴾[2]; «Ҳангоме ки миёни худ низоъ мекарданд, пас гуфтанд ки бар онон баное (ба ёдбуб) бисозед, Парвардигорашон ба онон донотар аст, касоне ки бар корашон чира шуданд гуфтанд: Ҳароина бар онон масҷиде мегирем», аммо намоз гузордани перомуни қубури онон дар ҷойе ки қубури онон дида мешавад ва низ гардидан ба гирди қубури онон, шойиста нест; Чунонки Ҳасан ибни Қосими Теҳронӣ моро хабар дод, гуфт:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ زِیارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ فَقالَ: زُرْهُ وَ سَلِّمْ عَلَیْهِ وَ سَلِ اللّهَ حاجَتَکَ! قُلْتُ: کَیْفَ أُسَلِّمَ عَلَیْهِ عِنْدَ قَبْرِهِ؟ قالَ: قُلْ: السَّلامُ عَلَیْکَ یا أَبا عَبْدِ اللّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ، أَشْهَدُ أَنَّکَ أَقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ جاهَدْتَ فِي اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ حَتَّى أَتاکَ الْیَقینُ، فَلَعَنَ اللّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللّهُ مَنْ أَمَرَ بِهِ وَ لَعَنَ اللّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ، أَنا إِلَی اللّهِ مِنْهُمْ بَرِيء! قُلْتُ: فَأَطُوفَ بِقَبْرِهِ؟ قالَ: لا وَ لا تُصَلِّ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لَكِنْ تَنَحَّ ناحِیَةً وَ صَلِّ فِي بَعْضِ الرُّواقات!»[3]; «Аз Мансур дар бораи зиёрати қабри Ҳусейн пурсидам, пас фармуд: Онро зиёрат кун ва бар он ҳазрат салом бидеҳ ва ҳоҷататро аз Худованд бихоҳ! Гуфтам: Чигуна бар он ҳазрат дар қабраш салом диҳам? Фармуд: Бигӯ: Салом бар ту эй Або Абдуллоҳ! Салом бар ту эй писари Расули Худо! Гувоҳи медиҳам ки ту намозро бар по доштӣ ва закотро пардохтӣ ва ба маъруф амр кардӣ ва аз мункар боз доштӣ ва дар роҳи Худо чунонки шойиста буд ҷиҳод кардӣ то он гоҳ ки марг ба ту расид, пас Худованд лаънат кунад касеро ки туро кушт ва Худованд лаънат кунад касеро ки ба он амр кард ва Худованд лаънат кунад касеро ки аз он огоҳӣ ёфт ва ба он розӣ шуд, ман ба сӯӣ Худованд аз онон безорам! Гуфтам: Оё қабри ӯро тавоф кунам? Фармуд: На ба дар пеши рӯӣ он намоз нагузор, балки ба каноре бирав ва дар бархӣ ривоқҳо намоз бигзор!».

Ҳамчунонки издиҳом барои истиломи қубури онон, шойиста нест; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«رَأَیْتُ عِنْدَ قَبْرِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى شابّاً هاشِمیّاً وَجْهُهُ کَدائِرَةِ الْقَمَرِ وَ هُوَ یَقُولُ لِلْمُزْدَحِمینَ: ما بِهَذَا أُمِرْتُمْ!»; «Наздики қабри Алӣ ибни Мӯсо ҷавонӣ Ҳошимиро дидам ки рӯяш чун қурси моҳ буд ва ба издиҳом кунандагон (пиромуни қабр барои тавоф ва истиломи он) мефармуд: Ба ин (кор) амр нашудаем»!

Ҳамчунонки сохтани бино бар рӯӣ қубур ва оростани онҳо бо тилло ва нуқра, бидъати подшоҳон аст; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«نَهَی الْعالِمُ عَنْ تَرْفیعِ الْقَبْرِ وَ الْبَناءِ عَلَیْهِ وَ قالَ: هَذَا ما أَخَذَ النّاسُ مِنْ مُلُوکِهِمْ وَ إِنَّ مُلُوکَهُمْ کانُوا مُسْرِفِینَ»; «Олим аз баланд сохтани қабрҳо ва бино ниҳодан бар рӯӣ онҳо наҳй кард ва фармуд: Ин чизе аст ки мардум аз подшоҳонашон фаро гирифтанд, дар ҳоле ки подшоҳонашон масруф буданд»!