[مراد از اهل بیت پیامبر برخی از آنان هستند، نه همه‌ی آنان]

آری، از آنچه گذشت دانسته می‌شود که مراد از اهل بیت پیامبر، آنجا که خلیفه‌ی او از جانب خداوند شمرده می‌شوند، نمی‌تواند عموم قریش باشد؛ زیرا در میان قریش، خاندان‌هایی ظالم و جبّار بودند که تبعاً از هر گونه رجس برکنار نبودند و افتراق‌شان از کتاب خداوند، مشهود بود، مانند بنی امیّه؛ همچنانکه مراد از اهل بیت پیامبر در آنجا، نمی‌تواند عموم بنی هاشم باشد؛ زیرا در میان بنی هاشم کسانی بودند که عدم طهارت‌شان از هر گونه رجس و افتراق‌شان از کتاب خداوند، معلوم بود، مانند بنی عباس که غالباً حاکمانی مفسد و سفّاک بودند؛ بل در میان بنی هاشم، کسانی بودند که مسلمان نبودند و قرآن در نکوهش آنان نازل شد، مانند ابو لهب؛ همچنانکه مراد از اهل بیت پیامبر، آنجا که خلیفه‌ی او از جانب خداوند شمرده می‌شوند، نمی‌تواند عموم همسران آن حضرت باشد؛ زیرا در میان همسران آن حضرت، کسانی بودند که به إخبار خداوند در سوره‌ی تحریم، نافرمانی آن حضرت را می‌کردند، تا حدّی که به همسران نوح و لوط تشبیه می‌شدند؛ در حالی که خداوند به نوح درباره‌ی برخی از اهلش که نافرمانی او را می‌کردند، فرموده است: ﴿قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ﴾[۱]؛ «گفت ای نوح! او از اهل تو نیست، او عملی غیر صالح دارد»!

با این وصف، شکّی نیست که مراد از اهل بیت پیامبر، آنجا که واسطه‌ی در تبلیغ سنّت آن حضرت و تطبیق احکام خداوند شمرده می‌شوند، برخی از نزدیکان پیامبر هستند و نه همه‌ی آنان؛ بل چه بسا مراد از آنان در این موارد، یکی از آنان در هر زمان باشد؛ چراکه تعداد آنان در هر زمان، بیشتر از یک نفر است، در حالی که در هر زمان تنها یک خلیفه می‌تواند وجود داشته باشد و وجود دو خلیفه در یک زمان، جز در صورت تبعیّت یکی از دیگری، غیر ضروری، بلکه موجب اختلال نظام و بر خلاف حکمت و سیرت عاقلان است و روشن است که آن یک خلیفه، نزدیک‌ترین آنان به پیامبر در هر زمان است؛ با توجّه به اینکه نزدیکان پیامبر به اعتبار نزدیکی‌شان به آن حضرت مشمول فضل خداوند شده‌اند و با این وصف، بسته به میزان نزدیکی‌شان به آن حضرت، از یکدیگر به او سزاوارترند؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ﴾[۲]؛ «پیامبر به مؤمنان از خود آنان سزاوارتر است و همسران او مادران آنانند و برخی نزدیکان در کتاب خداوند از برخی دیگر سزاوارترند»؛