جمعه ۱۰ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 پرسش جدید: مسلمانان درباره‌ی اینکه شب قدر کدام شب است اختلاف دارند. نظر علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله در این باره چیست؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. نکته‌ی جدید: شعر «آوار خویشتن» سروده‌ی «زینب شریعتی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر که بر این دلالت دارند؛ حدیث ۱۸. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: در روایتی از امام محمّد باقر عليه‌ السلام آمده است که فرمود: «گویا من گروهی را می‌بینم که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را می‌طلبند... کشتگانشان شهیدند. آگاه باشید که من اگر آن زمان را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگاه می‌داشتم». لطفاً بفرمایید که آیا این حدیث معتبر است؟ برخی از کسانی که یاری خراسانی موعود را واجب نمی‌دانند، به این فراز استناد می‌کنند. برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

از این رو، همه‌ی پیامبران گذشته و کسانی که از آنان پیروی کردند، مسلمان بودند؛ به این معنا که در برابر اراده‌ی خداوند، تسلیم بودند؛ چنانکه خداوند درباره‌ی ابراهیم فرموده است: ﴿مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴾[۱]؛ «ابراهیم یهودی و یا نصرانی نبود، بلکه حق‌گرایی مسلمان بود و از مشرکان نبود» و آن را وصیّت او و یعقوب به فرزندانشان شمرده و فرموده است: ﴿وَوَصَّى بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ﴾[۲]؛ «و ابراهیم فرزندانش را به آن وصیّت کرد و یعقوب که ای پسران من! بی‌گمان خداوند دین را برای شما برگزید پس نمیرید مگر در حالی که مسلمان هستید» و درباره‌ی خاندان لوط فرموده است: ﴿فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ﴾[۳]؛ «پس در آنجا جز خانه‌ای از مسلمانان را نیافتیم» و از زبان پیروان موسی فرموده است: ﴿رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ﴾[۴]؛ «پروردگارا! بر ما صبر را فرو ریز و ما را مسلمان بمیران» و فرموده است: ﴿وَقَالَ مُوسَى يَا قَوْمِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِينَ﴾[۵]؛ «و موسی گفت ای قوم من! اگر به خداوند ایمان دارید پس بر او توکّل کنید اگر مسلمان هستید» و از قول پیروان سلیمان خبر داده و فرموده است: ﴿وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ﴾[۶]؛ «و پیشتر علم داده شدیم و مسلمان بودیم» و درباره‌ی پیروان عیسی فرموده است: ﴿قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ﴾[۷]؛ «حواریون گفتند ما یاران خدا هستیم به خدا ایمان آوردیم و گواه باش که ما مسلمانیم»!

این به آن معناست که اسلام، همواره و در همه‌ی امّت‌ها، دین خداوند بوده و اختصاصی به این امّت و بعد از ظهور پیامبر خاتم نداشته و هر کس که در برابر خداوند تسلیم بوده، مسلمان بوده است.

دوم؛ مصداق اسلام

حاصل آنکه بر خداوند واجب است انسان را از چیزی که او را به کمال یا زوال می‌رساند، آگاه گرداند تا توانایی رسیدن به کمال و رستگاری از زوال را داشته باشد و در صورت نرسیدن به کمال و درافتادن به زوال، بر او حجّتی نداشته باشد؛ زیرا خداوند به اقتضای کمال خود، عادل است، در حالی که آگاه نکردن انسان از اسباب کمال و زوالش با توجّه به ناتوانی او از آگاهی به آن، با عدالت خداوند منافات دارد و ممکن نیست.

↑[۱] . آل عمران/ ۶۷
↑[۲] . البقرة/ ۱۳۲
↑[۳] . الذّاریات/ ۳۶
↑[۴] . الأعراف/ ۱۲۶
↑[۵] . یونس/ ۸۴
↑[۶] . النّمل/ ۴۲
↑[۷] . آل عمران/ ۵۲