جمعه ۱۰ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 نکته‌ی جدید: شعر «آوار خویشتن» سروده‌ی «زینب شریعتی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. پرسش جدید: لطفاً درباره‌ی سفیانی توضیحات کامل و مستندی ارائه فرمایید. در روایات اسلامی، چه ویژگی‌ها و اطلاعاتی درباره‌ی او وارد شده است؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر که بر این دلالت دارند؛ حدیث ۱۸. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: در روایتی از امام محمّد باقر عليه‌ السلام آمده است که فرمود: «گویا من گروهی را می‌بینم که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را می‌طلبند... کشتگانشان شهیدند. آگاه باشید که من اگر آن زمان را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگاه می‌داشتم». لطفاً بفرمایید که آیا این حدیث معتبر است؟ برخی از کسانی که یاری خراسانی موعود را واجب نمی‌دانند، به این فراز استناد می‌کنند. برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

و روشن است که تقدیم سزاوارتر بر دیگران، مقتضای عدالت و واجب است؛ چنانکه در عمل نیز بنا بر استقراء و مقایسه، پسران فاطمه از پسران عباس و جعفر و عقیل و پسران حسین از پسران حسن، عالم‌تر و فاضل‌تر بودند و این گواهی بر اولویّت آنان برای خلافت پیامبر با توجّه به اولویّت عالم‌تر و فاضل‌تر برای آن است؛ چنانکه در پسران حسن و سایر بنی عبد المطلب، کسی مانند علیّ بن حسین (د.۹۴ق) و ابو جعفر باقر (د.۱۱۴ق) و جعفر بن محمّد صادق (د.۱۴۸ق) و موسی بن جعفر معروف به کاظم (د.۱۸۳ق) و علیّ بن موسی معروف به رضا (د.۲۰۳ق) در علم و فضل نبود و این چیزی است که بر اهل تتبّع پوشیده نیست.

از اینجا دانسته می‌شود که فاطمی و حسینی بودن در خلیفه شرط است، هر چند شرط اصلی در او انتصابش از جانب خداوند و بواسطه‌ی پیامبر است. با این وصف، اخباری که در اثبات خلافت غیر اهل بیت پیامبر رسیده است، صحیح نیست؛ چراکه اخباری واحد و غیر یقینی است و بر خلاف مقتضای کتاب خداوند و خبر متواتر پیامبر است؛ چنانکه در میان راویانشان، عناصری وابسته به جریان اموی و معارض با اهل بیت پیامبر، دیده می‌شوند و از این رو، بسیاری از ائمه‌ی حدیث به ضعف آن‌ها و عدم قبول روایاتشان تصریح کرده‌اند. بل انصاف آن است که همه‌ی این اخبار، باطل‌اند و برای خشنودی حاکمان اموی و دشمنی با اهل بیت پیامبر جعل شده‌اند و هر کس در اسناد آن‌ها تتبّع کند، به این واقعیّت پی می‌برد.

[جعل دوازده تن از اهل بیت پیامبر به عنوان خلیفه‌ی او]

آری، بسیاری از اصحاب پیامبر مانند جابر بن سمره[۱]، عبد الله بن مسعود[۲]، عبد الله بن عمر[۳]، عبد الله بن عباس[۴]، عبد الله بن عمرو[۵]،

↑[۱] . طیالسی، المسند، ص۱۰۵ و ۱۸۰؛ ابن جعد، المسند، ص۳۹۰؛ احمد بن حنبل، المسند، ج۵، ص۸۶، ۸۷، ۸۸، ۸۹، ۹۰، ۹۲، ۹۳، ۹۴، ۹۷، ۹۸، ۹۹، ۱۰۰، ۱۰۱، ۱۰۶، ۱۰۷ و ۱۰۸؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۱، ص۴۴۶؛ بخاری، صحیح البخاري، ج۸، ص۱۲۷؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۶، ص۳ و ۴؛ ابو داود، السنن، ج۲، ص۳۰۹؛ ترمذی، السنن، ج۳، ص۳۴۰؛ ابن ابی عاصم، الآحاد والمثاني، ج۳، ص۱۲۶؛ ابن حبان، صحیح ابن حبان، ج۱۵، ص۴۳ و ۴۴؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۶۱۷
↑[۲] . احمد بن حنبل، المسند، ج۱، ص۳۹۸ و ۴۰۶؛ ترمذی، السنن، ج۳، ص۳۴۰؛ ابو یعلی، المسند، ج۹، ص۲۲۲؛ خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۳؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۴، ص۵۰۱
↑[۳] . ابن حمّاد، الفتن، ص۵۲؛ ابن ابی شیبه، المصنّف، ج۷، ص۴۹۲؛ طبرسی، إعلام الوری، ج۲، ص۱۶۳
↑[۴] . ابن حمّاد، الفتن، ص۲۴۷؛ ابن قتیبه، عیون الأخبار، ج۱، ص۳۰۲؛ خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۱۰؛ متقی هندی، کنز العمّال، ج۱۱، ص۲۴۶
↑[۵] . ابن حمّاد، الفتن، ص۵۲؛ ترمذی، السنن، ج۳، ص۳۴۰؛ ابن ابی عاصم، الآحاد والمثاني، ج۱، ص۷۳؛ ابن ابی عاصم، السّنّة، ص۵۳۴؛ طبرانی، المعجم الأوسط، ج۸، ص۳۱۹؛ ابن عدی، الکامل، ج۳، ص۱۲۳؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۶، ص۲۶۱؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۵، ص۱۷۸