جمعه ۱۰ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 نکته‌ی جدید: شعر «آوار خویشتن» سروده‌ی «زینب شریعتی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. پرسش جدید: لطفاً درباره‌ی سفیانی توضیحات کامل و مستندی ارائه فرمایید. در روایات اسلامی، چه ویژگی‌ها و اطلاعاتی درباره‌ی او وارد شده است؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر که بر این دلالت دارند؛ حدیث ۱۸. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: در روایتی از امام محمّد باقر عليه‌ السلام آمده است که فرمود: «گویا من گروهی را می‌بینم که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را می‌طلبند... کشتگانشان شهیدند. آگاه باشید که من اگر آن زمان را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگاه می‌داشتم». لطفاً بفرمایید که آیا این حدیث معتبر است؟ برخی از کسانی که یاری خراسانی موعود را واجب نمی‌دانند، به این فراز استناد می‌کنند. برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

و مراد از «عرش» برای خداوند، تختی در بالای آسمان نیست که او بر روی آن نشسته باشد، بل همه‌ی خلقت اوست که او بر آن احاطه دارد؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ﴾[۱]؛ «تخت او همه‌ی آسمان‌ها و زمین را فراگرفته است» و فرموده است: ﴿وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطًا﴾[۲]؛ «و خداوند به هر چیزی محیط بوده است»! با این وصف، روشن است که چنین برداشتی، تنها مقتضای عقل نیست، بلکه حاصل جمع میان سخنان خداوند در قرآن است؛ بلکه رأساً متبادر از آن‌هاست؛ با توجّه به اینکه خداوند، قرآن را برای عاقلان نازل کرده است و عاقلان، جز این معانی را از آن برداشت نمی‌کنند؛ چراکه به اقتضای سیرت خود، میان اجزاء مختلف آن جمع می‌کنند و مراد جدّی آن از الفاظی مانند «ید»، «وجه» و «عرش» را به سادگی می‌فهمند و چیزی جز معنایی متناسب با شأن خداوند را از آن‌ها برداشت نمی‌کنند. اشتباه در این زمینه، تنها برای کسانی پیش می‌آید که سفیه‌اند و سخنان عاقلان را در نمی‌یابند و روشن است که آنان، مخاطب قرآن نیستند و صلاحیّت برداشت از آن را نیز ندارند؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ﴾[۳]؛ «آیات را برای گروهی تفصیل داده‌ایم که در می‌یابند» و فرموده است: ﴿فَمَالِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا﴾[۴]؛ «پس این گروه را چه می‌شود که نزدیک نیستند گفتاری را دریابند؟!».

حاصل آنکه قرآن برای همه‌ی عاقلان و متناسب با عقل آنان نازل شده و تبعاً برای همه‌ی آنان قابل فهم و حجّت است، ولی سفهایی که از نعمت عقل محرومند یا از آن بهره نمی‌برند، قادر به فهم آن نیستند؛ نه به سبب غموضی در آن، بل به سبب سفاهتی در آنان که از نعمت عقل محرومند یا از آن بهره نمی‌برند و چنان کسانی، به سرپرستی عاقلان نیازمندند.

[عدم اختصاص حجّیت قرآن به پیامبر]

آری، چیزی که به برخی از مسلمانان نسبت داده شده، عدم حجّیت قرآن جز برای پیامبر است؛ به این معنا که قرآن تنها برای آن حضرت نازل شده و تبعاً سنّت آن حضرت تنها منبع اسلام است، در حالی که این بر خلاف محسوس و مشهود است؛ چراکه بیشتر آیات قرآن، خصوص آن حضرت را مخاطب نساخته، بلکه با تعبیر ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ﴾[۵] و ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا﴾[۶]، عموم مردم و عموم مسلمانان را مخاطب ساخته و توسّط آن حضرت به عموم آنان ابلاغ شده است،

↑[۱] . البقرة/ ۲۵۵
↑[۲] . النّساء/ ۱۲۶
↑[۳] . الأنعام/ ۹۸
↑[۴] . النّساء/ ۷۸
↑[۵] . البقرة/ ۲۱
↑[۶] . البقرة/ ۱۵۳