و فرموده است: ﴿فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾[۱]؛ «پس باید کسانی که از امر او نافرمانی می‌کنند بترسند که آنان را فتنه‌ای برسد یا آنان را عذابی دردناک برسد»!

[حجّیت سنّت پیامبر خداوند برای همیشه]

از اینجا دانسته می‌شود که سنّت پیامبر خداوند، حجّت است و مراد از آن، گفتار و کردار اوست؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا﴾[۲]؛ «بی‌گمان برای شما در پیامبر خداوند الگویی نیکو برای هر کسی است که به خداوند و روز واپسین امید دارد و خداوند را بسیار یاد می‌کند» و مراد از آن، گفتار و کرداری نیست که با عنوان «حدیث» به او نسبت داده می‌شود؛ چراکه آن حاکی از گفتار و کردار اوست نه خود آن و تبعاً در صورتی که متواتر باشد، آن را اثبات می‌کند و حجّت است و در صورتی که متواتر نباشد، آن را اثبات نمی‌کند و حجّت نیست؛ با توجّه به اینکه قطع به گفتار و کردار او، برای پیروی از آن ضروری است و با این حال، یا از طریق حس حاصل می‌شود که دیدن و شنیدن است و یا از طریق لُب[۳] که تواتر است و ظنّ به گفتار و کردار او که از طریق اخبار آحاد حاصل می‌شود، حجّت نیست؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا﴾[۴]؛ «هرآینه ظن چیزی را از حق بی‌نیاز نمی‌کند»! بنابراین، گفتار و کردار پیامبر برای هر کس که به آن قطع پیدا می‌کند، حجّت است، چه در زمان آن حضرت بوده باشد و چه پس از او؛ زیرا احکام ابلاغ‌شده توسّط هر پیامبر، ضرورتاً تا زمان ابلاغ احکامی دیگر توسّط پیامبری پس از او، ثابت است، در حالی که بنا بر خبر قطعی خداوند، پس از محمّد ، پیامبری نخواهد آمد تا احکام دیگری را ابلاغ کند و با این وصف، احکام ابلاغ شده توسّط او، ناگزیر تا روز قیامت ثابت است و این به معنای عدم وقوع هر گونه تبدیلی در آن‌هاست؛ چراکه تبدیل احکام خداوند، از سنخ تشریع آن‌هاست و تشریع آن‌ها، جز برای خداوند جایز نیست و تبعاً به واسطه‌ی کسی قابل تبلیغ است که با خداوند ارتباط پیامبرانه دارد، در حالی که چنین ارتباطی، بنا بر خبر قطعی خداوند، خاتمه یافته و غیر ممکن است و با این وصف، تبدیل احکام و تشریع آن‌ها پس از پیامبر خاتم ممکن نیست. از این رو، اسلام ماهیّت ثابتی دارد و در ذات خود تغیّر نمی‌پذیرد و حلال محمّد تا روز قیامت حلال و حرام او تا روز قیامت حرام است.