پنج شنبه ۹ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 نکته‌ی جدید: شعر «آوار خویشتن» سروده‌ی «زینب شریعتی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. پرسش جدید: لطفاً درباره‌ی سفیانی توضیحات کامل و مستندی ارائه فرمایید. در روایات اسلامی، چه ویژگی‌ها و اطلاعاتی درباره‌ی او وارد شده است؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر که بر این دلالت دارند؛ حدیث ۱۸. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: در روایتی از امام محمّد باقر عليه‌ السلام آمده است که فرمود: «گویا من گروهی را می‌بینم که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را می‌طلبند... کشتگانشان شهیدند. آگاه باشید که من اگر آن زمان را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگاه می‌داشتم». لطفاً بفرمایید که آیا این حدیث معتبر است؟ برخی از کسانی که یاری خراسانی موعود را واجب نمی‌دانند، به این فراز استناد می‌کنند. برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

«آیا گروهی از بنی اسرائیل پس از موسی را ندیدی که به پیامبری برایشان گفتند برای ما پادشاهی برانگیز تا در راه خدا جهاد کنیم»، تا جایی که فرموده است: ﴿وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا﴾[۱]؛ «و پیامبرشان به آنان گفت که خداوند طالوت را به عنوان پادشاه برایتان برانگیخته است»! به نظر می‌رسد این روندی رایج در میان بنی اسرائیل بود که خداوند دو کس را از میان آنان منصوب و معرّفی می‌کرد: یکی به عنوان «نبی» برای مباشرت در تبلیغ احکامش و دیگری به عنوان «ملِک» برای مباشرت در تطبیق احکامش؛ تا آن گاه که نوبت به داود رسید؛ پس خداوند نبوّت و مُلک را در او جمع نمود؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَى بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا﴾[۲]؛ «و هرآینه برخی انبیا را بر برخی دیگر برتری دادیم و به داود زبوری بخشیدیم» و فرموده است: ﴿وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُۗ﴾[۳]؛ «و داود جالوت را کشت و خداوند او را مُلک و حکمت داد و او را از هر چیزی که خواهد آموخت»؛ چنانکه او را به اعتبار مباشرتش در تطبیق احکام خداوند «خلیفه‌ای در زمین» نامیده و فرموده است: ﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ﴾[۴]؛ «ای داود! ما تو را خلیفه‌ای در زمین قرار دادیم، پس میان مردم به حق حکم بران و از خواهش پیروی نکن که تو را از راه خداوند گمراه می‌کند» و از اینجا دانسته می‌شود که مباشر در تطبیق احکام خداوند، خلیفه‌ی او در زمین شمرده می‌شود و می‌تواند پیامبر نباشد، هر چند در این صورت لازم است که مانند طالوت، از جانب خداوند و توسّط پیامبرش معرّفی شده باشد و به همین سبب، نمی‌توان او را گواهی بر جدایی دین از سیاست دانست؛ چراکه سیاست او ناشی از دین پیامبر و مقیّد به آن است.

حاصل آنکه خداوند، در میان مردم دو مباشر دارد که موضوعاً می‌توانند متّحد و می‌توانند متغایر باشند: یکی مباشر در تبلیغ احکام او که «نبی» و «رسول» نامیده می‌شود و دیگری مباشر در تطبیق آن در میان آنان که «ملِک»، «امام» و «خلیفه‌ی خدا در زمین» نامیده می‌شود؛ با توجّه به اینکه آنان در دو زمینه به هدایت خداوند نیازمندند: یکی در زمینه‌ی کلّی برای آگاهی از اراده‌ی خداوند که جنبه‌ی نظری دارد و در قالب آگاهی از احکام او تجلّی می‌یابد و دیگری در زمینه‌ی جزئی برای آگاهی از متعلّق اراده‌ی خداوند که جنبه‌ی عملی دارد و در قالب آگاهی از موضوعات احکام او تجلّی می‌یابد و مبنای حکومت الهی است.

↑[۱] . البقرة/ ۲۴۷
↑[۲] . الإسراء/ ۵۵
↑[۳] . البقرة/ ۲۵۱
↑[۴] . ص/ ۲۶