جمعه ۳۱ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۰ شوال ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 نکته‌ی جدید: نکته‌ی «عید منتظران» نوشته‌ی «حسنا منتظر المهدی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. پرسش جدید: لطفاً بفرمایید که «ترس از خداوند» به چه دلیل است؟ آیا ترس از ذات اوست یا از صفات او؟ با توجّه به اینکه او عادل است و ظلم نمی‌کند و حکیم است و کار عبث نمی‌کند و به عبارتی بدون حکمت ضرری از او به کسی نمی‌رسد. پس چرا باید از او ترسید؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر در این باره؛ حدیث ۲۱. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: حضرت علامه در نامه‌ی شماره‌ی ۶ فرموده‌اند: «هر چیزی غیر خدا که شما را به خود مشغول کند، شیطان است». می‌خواستم منظور ایشان از این جمله را بدانم. مثلاً اگر درگیر شغلی بودیم برای امرار معاش خود و خانواده باز هم شیطان است؟ برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

ضمره[۱]، عبد الله بن حنطب[۲] و دیگران[۳]، برای ده‌ها تن از تابعان مانند مصعب بن عبد الرحمن (د.۶۴ق)[۴]، مسلم بن صبیح (د.۱۰۰ق)[۵]، عمر بن مسلم (د.بعد۱۰۱ق)[۶]، عامر بن واثله (د.۱۱۰ق)[۷]، عطیة بن سعد (د.۱۱۱ق)[۸]، حبیب بن أبی ثابت (د.۱۱۹ق)[۹]، قاسم بن حسّان[۱۰]، حصین بن سبره[۱۱]، یزید بن حیّان[۱۲]، علی بن ربیعه[۱۳] و دیگران، برای شمار فراوانی از اتباع تابعان، برای اعاظم مسلمانان که در میان آنان مشاهیری چون سلیمان بن مهران (د.۱۴۸ق)، زهیر بن حرب (د.۲۳۴ق)، ابو بکر بن ابی شیبه (د.۲۳۵ق)، اسحاق بن راهویه (د.۲۳۸ق)، احمد بن حنبل (د.۲۴۱ق)، سفیان بن وکیع (د.۲۴۷ق)، عبد الله دارمی (د.۲۵۵ق)[۱۴] و نیز صاحبان صحاح معتمد در میان مسلمانان، مانند مسلم (د.۲۶۱ق)، ترمذی (د.۲۷۹ق) و نسائی (د.۳۰۳ق)، دیده می‌شوند، روایت شده است و بسیاری از ائمه‌ی حدیث مانند طبری (د.۳۱۰ق)، محاملی (د.۳۳۰ق)، حاکم (د.۴۰۵ق)، ذهبی (د.۷۴۸ق)، ابن کثیر (د.۷۷۴ق)، هیثمی (د.۸۰۷ق)، سیوطی (د.۹۱۱ق)، مناوی (د.۱۰۳۱ق) و معاصرانی مانند البانی (د.۱۴۲۰ق)[۱۵]، به صحّت آن تصریح کرده‌اند، بلکه از برخی‌شان اجماع بر صحّت آن نقل شده[۱۶] و با این اوصاف، صحّت آن از یقینیات است؛ زیرا از یک سو در موافقت کامل با حکم عقل به ضرورت نصب حاکمانی از جانب خداوند و معلّمانی برای کلّ اسلام پس از پیامبر است، در حالی که جایگزینی برای آن از آن حضرت روایت نشده و در صورت عدم صحّت آن، عدم نصب و انتفاء حکومت خداوند لازم می‌آید که محال است

↑[۱] . ابن عقده، الولایة، ص۲۲۷
↑[۲] . ابن اثیر، أسد الغابة، ج۳، ص۱۴۷؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۵، ص۱۹۵
↑[۳] . نگاه کن به: ابن عقده، الولایة، ص۱۹۶ و ۱۹۷ و ۲۴۵.
↑[۴] . حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۱۲۰
↑[۵] . همان، ج۳، ص۱۴۸
↑[۶] . احمد بن حنبل، المسند، ج۴، ص۳۶۶؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۲۲
↑[۷] . نسائی، فضائل الصّحابة، ص۱۵؛ نسائی، السنن الکبری، ج۵، ص۴۵؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۰۹؛ ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج۴۲، ص۲۱۶. البته برخی او را از صحابه شمرده‌اند (نگاه کن به: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۶۴)‌.
↑[۸] . احمد بن حنبل، المسند، ج۳، ص۱۴ و ۱۷
↑[۹] . ترمذی، السنن، ج۵، ص۳۲۸
↑[۱۰] . احمد بن حنبل، المسند، ج۵، ص۱۸۱ و ۱۸۹
↑[۱۱] . احمد بن حنبل، المسند، ج۴، ص۳۶۶؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۲۲
↑[۱۲] . احمد بن حنبل، المسند، ج۵، ص۱۸۲؛ دارمی، المسند، ج۲، ص۴۳۱؛ نسائی، فضائل الصّحابة، ص۲۲
↑[۱۳] . طبرانی، المعجم الکبیر، ج۵، ص۱۸۶
↑[۱۴] . نگاه کن به: ارباب منابع مذکور در فوق و شیوخ‌شان.
↑[۱۵] . البانی، صحیح وضعیف سنن الترمذي، ج۳، ص۵۴۳ و ۵۴۴؛ البانی، ظلال الجنّة في تخریج السّنّة، ص۳۳۷
↑[۱۶] . برای آگاهی بیشتر در این باره، رجوع کن به: وشنوی، حدیث الثقلین.