Ҷумъа 29 Март 2024 мелодӣ / 18 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Гуфтор
 

1 . أَخْبَرَنا أَتابَكُ بْنُ جَمْشِيدَ السُّغْدِيُّ، قالَ: دَخَلْتُ عَلَى الْمَنْصُورِ الْهاشِمِيِّ الْخُراسانِيِّ وَعِنْدَهُ رِجالٌ، فَمَكَثْتُ حَتَّى خَرَجَ الرِّجالُ، فَأَقْبَلَ عَلَيَّ وَقالَ: أَلَكَ إِلَيَّ حاجَةٌ؟ قُلْتُ: نَعَمْ، مَسْأَلَةٌ، وَأَخَذْتُ أَرْتَعِدُ مِنْ مَهابَتِهِ، فَقالَ: سَلْ وَهَوِّنْ عَلَيْكَ! قُلْتُ: أَنْتَ الْخُراسانِيُّ؟! قالَ: أَنَا رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ خُراسانَ! قُلْتُ: لا أُرِيدُ هَذا، وَلَكِنْ أُرِيدُ الَّذِي يُوَطِّئُ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطانَهُ! قالَ: أَنَا أُوَطِّئُ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطانَهُ! قُلْتُ: لا أُرِيدُ هَذا، وَلَكِنْ أُرِيدُ الَّذِي يُؤَدِّي الرّايَةَ إِلَى الْمَهْدِيِّ! قالَ: إِنْ شاءَ اللَّهُ، إِنْ شاءَ اللَّهُ، ما يَمْنَعُكُمْ مِنْ أَنْ تَقُولُوا إِنْ شاءَ اللَّهُ؟! فَدَخَلَ رَجُلانِ فَقَطَعا عَلَيْهِ الْكَلامَ، فَقَضَى حاجَتَهُما، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيَّ فَقالَ: بَلَغَنِي أَنَّ عَلِيًّا عَلَيْهِ السَّلامُ أُوتِيَ كِتابًا مِنْ كُتُبِ الْأَوَّلِينَ، فَنَظَرَ فِيهِ، فَوَجَدَ فِيهِ اسْمَهُ وَصِفَتَهُ، فبَكَى ثُمَّ قالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ أَكُنْ عِنْدَهُ مَنْسِيًّا، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَثْبَتَنِي عِنْدَهُ فِي صَحِيفَةِ الْأَبْرَارِ! فَلَمْ يَزِدْ عَلَى حَمْدِ اللَّهِ شَيْئًا وَلَمْ يُجادِلْ فِي ذَلِكَ أَحَدًا!

Тарҷумаи гуфтор:

Атобак ибни Ҷамшеди Суғдӣ моро хабар дод, гуфт: Бар Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ворид шудам, дар ҳоле ки назди ӯ мардоне буданд, пас даранг кардам то мардон берун рафтанд, пас ба ман рӯй намуд ва фармуд: Оё бо ман коре дорӣ? Гуфтам: Оре, суъоле дорам ва аз ҳайбати ӯ шурӯъ ба ларзидан кардам, фармуд: Бипурс ва бар худат сахт магир! Гуфтам: Оё ту Хуросонӣ ҳастӣ? Фармуд: Ман марде аз аҳли Хуросон ҳастам! Гуфтам: Мақсудам ин нест, мақсудам касе аст ки барои ҳукумати Маҳдӣ заминасозӣ мекунад! Фармуд: Ман барои ҳукумати Маҳдӣ заминасозӣ мекунам! Гуфтам: Мақсудам ин нест, мақусдам касе аст ки парчамрор ба Маҳдӣ мерасонад! Фармуд: Ин шоъ Аллоҳ, ин шоъ Аллоҳ, чи чизе шуморо бозмедорад аз инки бигӯйед ин шоъ Аллоҳ?! Дар ин ҳангом ду мард ворид шуданд ва суханро бар ӯ қатъ карданд, пас ҳоҷати он дуро бароварда кард, сипас ба ман рӯй намуд ва фармуд: Ба ман расидааст ки ба Алӣ алайҳи салом китобе аз кутуби гузаштагон дода шуд, пас дар он нигарист ва номи худ ва сифати худро дар он ёфт, пас гирист ва фармуд: Худоеро сипос ки нази Ӯ фаромӯш шуда набудаам, Худоеро сипос ки манро назди худ дар саҳифаи некон ёд кардааст! Пас коре ҷуз сипоси Худое анҷом надод ва дар бораи он бо аҳаде муҷодила накард!

2 . أَخْبَرَنا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْهَرَوِيُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ فِي دُعائِهِ: رَبِّ أَسْأَلُكَ أَنْ تُرِيَنِي عُلُوَّ خَلِيفَتِكَ فِي الْأَرْضِ قَبْلَ أَنْ أَمُوتَ! قُلْتُ: جُعِلْتُ فِداكَ، أَتَدْعُو بِمِثْلِ هَذَا الدُّعاءِ وَأَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّكَ تَدْفَعُ الرّايَةَ إِلَيْهِ وَتَكُونُ مَعَهُ فِي جَمِيعِ مَواطِنِهِ؟! قالَ: إِنِّي أَرْجُو أَنْ يَكُونَ الْأَمْرُ كَما وَصَفْتَ، وَلَكِنْ كانَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلامُ يَقُولُ: مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ قَدْ فَرِغَ مِنَ الْأَمْرِ فَقَدْ كَذَبَ، لِأَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ الْمَشِيئَةَ فِي خَلْقِهِ، يُحْدِثُ ما يَشاءُ وَيَفْعَلُ ما يُرِيدُ! ثُمَّ قالَ الْمَنْصُورُ: رَحِمَ اللَّهُ امْرَءً مِنْكُمْ يَفْعَلُ ما يُؤْمَرُ وَلا يَخُوضُ مَعَ الْخائِضِينَ!

Тарҷумаи гуфтор:

Муҳаммад ибни Абдурраҳмони Ҳиравӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам Мансур дар дуъои худ мефармояд: Парвардигоро! Аз Ту масъалат дорам ки бартарии халифаат дар заминро пеш аз онки бимирам ба ман нишон диҳи! Гуфтам: Фидойи ту шавам, оё чунин дуъое мекунӣ, дар ҳоле ки медонӣ ту парчамро ба он ҳазрат мерасонӣ ва дар ҳамаи мавотинаш ба ҳамроҳи ӯ ҳастӣ?! Фармуд: Ман умедворам кор ин гуна бошад ки ту васф кардӣ, вале Абу Ҷаъфари (Боқир) алайҳи салом мефармуд: Ҳар кас гумон кунад ки аз кор фароғат ёфтааст дурӯғ мегӯяд; Чароки Худованди аззаваҷал дар халқаш машъият дорад, ҳар чизе ки бихоҳадро пеш меоварад ва ҳар коре ки бихоҳадро анҷом медиҳад! Он гоҳ Мансур фармуд: Худованд раҳмат кунад касе аз шуморо ки чизе ки ба он амр шудаастро анҷом медиҳад ва бо фуруравандагон (дар пешбинии ҳаводиси охируззамон) фуру намеравад!

3 . أَخْبَرَنا عِيسَى بْنُ عَبْدِ الْحَمِيدِ الْجُوزَجانِيُّ، قالَ: سَأَلَنِي رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ أَنْ أَسْتَأْذِنَ لَهُ عَلَى الْمَنْصُورِ، فَفَعَلْتُ ذَلِكَ، فَأَذِنَ لَهُ، فَلَمَّا خَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ قُلْتُ لَهُ: ما وَراءَكَ؟! قالَ: وَيْحَكَ يا أَبا مُحَمَّدٍ! خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِ رَجُلٍ لا يُفارِقُ الْقُرْآنَ وَلا يُفارِقُهُ، يُجْرِي اللَّهُ الْحَقَّ عَلَى لِسانِهِ، يُلْهِمُهُ إِلْهامًا، فَلا يُسْأَلُ عَنْ شَيْءٍ مِنَ الْإِسْلامِ إِلَّا يُجِيبُ، يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْعِلْمُ! قُلْتُ: أَما سَأَلْتَهُ مَنْ هُوَ؟ قالَ: بَلَى، قُلْتُ لَهُ: مَنْ أَنْتَ جُعِلْتُ فِداكَ؟ قالَ: أَمّا أَنا فَرَجُلٌ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم أُوَطِّئُ لِرَجُلٍ مِنْ عِتْرَتِهِ يُقالُ لَهُ الْمَهْدِيُّ، وَحَسْبُكَ هَذا! قُلْتُ: إِنَّا نَجِدُ فِي الْكُتُبِ أَنَّكَ خَلِيفَةُ اللَّهِ الْمَهْدِيُّ! قالَ: وَتَجِدُونَ ذَلِكَ؟! قُلْتُ: نَعَمْ وَاللَّهِ، رَواهُ عَلِيُّ بنُ أَبِي طالِبٍ، وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْعُودٍ، وَثَوْبانٌ مَوْلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ بِهَذَا اللَّفْظِ! قالَ: أَمّا أَنا فَرَجُلٌ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم أُوَطِّئُ لِرَجُلٍ مِنْ عِتْرَتِهِ يُقالُ لَهُ الْمَهْدِيُّ، وَحَسْبُكَ هَذا! قُلْتُ: إِنَّا نَجِدُ فِي الْكُتُبِ أَنَّكَ وَزِيرُ الْمَهْدِيِّ وَوَصِيُّهُ الَّذِي يُوصِي إِلَيْكَ! قالَ: وَتَجِدُونَ ذَلِكَ؟! قُلْتُ: نَعَمْ وَاللَّهِ، رَواهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبّاسٍ، وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْعُودٍ، وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ، وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ الْعاصِ، وَجابِرُ بْنُ يَزيدَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ، وَرَوَى النَّاسُ عَنْ عَلِيٍّ اسْمَكَ وَاسْمَ أَبِيكَ وَسائِرَ صِفَتِكَ! قالَ: أَمّا أَنا فَرَجُلٌ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّم أُوَطِّئُ لِرَجُلٍ مِنْ عِتْرَتِهِ يُقالُ لَهُ الْمَهْدِيُّ، وَحَسْبُكَ هَذا! قالَ: فَما سَأَلْتُهُ عَنْ شَيْءٍ مِمّا نَجِدُ فِي الْكُتُبِ إِلَّا أَجابَنِي بِمِثْلِ هَذا الْجَوابِ!

Тарҷумаи гуфтор:

Исо ибни Абдулҳамиди Ҷавузҷонӣ моро хабар дод, гуфт: Марде аз аҳли илм аз ман хост ки барои ӯ аз ҳазрати Мансур изн бигирем то ба хидматашон бирасад. Ман ин корро анҷом додам ва эшон ба ӯ изн дод. Пас чун аз назди эшон берун омад аз ӯ пурсидам: Чизеро пушти сар гузоштӣ? Гуфт: Вой бар ту эй Або Муҳаммад! Аз назди марде берун омадам ки аз Қуръон ҷудо намешавад ва Қуръон аз ӯ ҷудо намешавад, Худованд ҳаққро бар забонаш ҷорӣ месозад, ба ӯ илҳом мекунад илҳом карданӣ, пас дар бораи чизе аз Ислом пурсида намешавад магар онки посух медиҳад, аз ӯ илм дар фаварон аст! Гуфт: Оё аз ӯ напурсидӣ ки кист?! Гуфт: Чаро, ба ӯ арз кардам ки ту кистӣ фидоят шавам?! Фармуд: Аммо ман марде аз уммати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ҳастам ки барои ҳукумати марде аз итрти ӯ ба номи Маҳдӣ заминасозӣ мекунам ва ҳамин барои ту бас аст! Арз кардам: Мо дар китобҳо меёбем ки ту халифаи ҳидоятёфтаи Худованд ҳастӣ! Фармуд: Оё инро меёбед?! Арз кардам: Оре ба Худо қасам, Алӣ ибни абӣ Толиб ва Абдуллоҳ ибни Масъуд ва Савбон ходими Расули Аллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам онро бо ҳамин лафз ривоят кардаанд! Фармуд: аммо ман марде аз уммати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ҳастам ки барои ҳукумати Марде аз итрати ӯ ба номи Маҳдӣ заминасозӣ мекунам ва ҳамин барои ту бас аст! Арз кардам: Мо дар китобҳо меёбем ки ту вазири Маҳдӣ ва васии ӯ ҳастӣ ки ба ту васият хоҳад кард! Фармуд: Оё инро меёбед?! Арз кардам: Оре ба Худо қасам, Абдуллоҳ ибни Аббос ва Абдуллоҳ ибни Масуд ва Абдуллоҳ ибни умар ва Абдуллоҳ ибни Амр ибни Ос (аз Паёмбар) ва Ҷобир ибни Язид аз Абӣ Ҷаъфар (Боқир) онро ривоят кардаанд ва мардум номи ту ва номи падарат ва сойири сифоти зоҳириатро аз Алӣ ривоят кардаанд! Фармуд: Аммо ман марде аз уммати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ҳастам ки барои ҳукумати марде аз итрати ӯ ба номи Маҳдӣ заминасозӣ мекунам ва ҳамин барои ту бас аст! Мард гуфт: Пас дар бораи ҳеҷ як аз ин чизҳое ки дар китбоҳо аз ӯ суъл накардам магар онки ба ҳамин сурат посухамро дод!

4 . أَخْبَرَنا عَلِيُّ بْنُ داوُدَ الْفَيْض‌آبادِيُّ، قالَ: أَدْرَكْتُ الْمَنْصُورَ وَمَعَهُ غَنَمٌ يَرْعاها وَلَيْسَ مَعَهُ إِنْسانٌ، فَقُلْتُ فِي نَفْسِي: إِنْ لَمْ يُجِبْنِي فِي هَذِهِ السّاعَةِ فَلا يُجِيبُنِي أَبَدًا، فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِداكَ، أَنْتَ الَّذِي بَشَّرَنا بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ؟! قالَ: إِنْ أَدْرَكْتَهُ قَرَّتْ عَيْناكَ! فَقُلْتُ فِي نَفْسِي: أَبْهَمْتُ فَأَبْهَمَ! ثُمَّ قُلْتُ لَهُ: يَسْأَلُ النَّاسُ هَلْ أَنْتَ الْمَنْصُورُ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي كُتُبِ الْأَوَّلِينَ؟! قالَ: دَعْهُمْ يَابْنَ داوُدَ! فَوَاللَّهِ لَوْ قُلْتُ لَهُمْ نَعَمْ، فَيَقُولُونَ يَدَّعِي، وَلَوْ قُلْتُ لَهُمْ لا، فَيَقُولُونَ يَتَّقِي! فَدَعْهُمْ حَتَّى يَهْدِيَ اللَّهُ مِنْهُمْ مَنْ يَشاءُ! إِنَّهُ بِكَيْدِهِمْ عَلِيمٌ! قُلْتُ: جُعِلْتُ فِداكَ، إِنَّهُمْ يَسْأَلُونَنا عَنْ ذَلِكَ، فَماذَا نَقُولُ لَهُمْ؟ قالَ: لا يَسْأَلُونَكُمْ عَنْهُ إِلَّا ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ، وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ! فَإِذا سَأَلُوكُمْ عَنْهُ فَقُولُوا: ﴿عَسَى أَنْ يَكُونَ رَدِفَ لَكُمْ بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ وَلا تُجادِلُوهُمْ فيهِ، وَلا تَجْزِمُوا عَلَيْهِمْ، حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِرَجُلٍ يُخْبِرُهُمْ عَنِّي كَما أَخْبَرْتُهُمْ عَنْهُ، وَيُبَيِّنُ لَهُمْ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ!

Тарҷумаи гуфтор:

Алӣ ибни Доввуди Файзободӣ моро хабар дод, гуфт: Мансурро дар ҳоле ёфтам ки гӯсфандоне бо ӯ буд ки онҳоро мечаронд ва инсоне бо ӯ набуд, пас бо худам гуфтам: Агар дар ин соъат ба ман посух надиҳад, ҳаргиз ба ман посух нахоҳад дод, пас ба ӯ гуфтам: Фидоят шавам оё ту касе ҳастӣ ки Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам моро ба ӯ башорат дод?! Фармуд: Агар ӯро биёбӣ чашмонат рӯшан мешавад! Пас бо худам гуфтам: Ман мубҳам гуфтам, ӯ ҳам мубҳам гуфт! Сипас ба ӯ гуфтам: Мардум мепурсанд ки оё ту ҳамон Мансур ҳастӣ ки (ваъдаашро) назди худ дар китобҳои гузаштагон меёбанд?! Фармуд: Раҳошон кун эй писари Доввуд! Чароки ба Худо савганд агар ба онон бигӯям оре, мегӯянд иддаъо мекунад ва агар ба онон бигӯям на, мегӯянд тақия мекунад! Пас раҳошон кун то Худованд ҳар кас аз ононро мехоҳад ҳидоят кунад! Бегумон Ӯ ба макри онон огоҳ аст! Гуфтам: Фидоят шавам, онон аз мо дар бораи он мепурсанд, пас ба онон чи бигӯйем? Фармуд: Аз шумо дар бораи он намепурсанд магар ба дунболи фитна ва ба дунболи таъвили он, дар ҳоле ки таъвили онро ҷуз Худованд ва росихони дар илм намедонанд! Пас чун аз шумо дар бораи он пурсиданд бигӯйед: «Шояд бархӣ аз ончи зудтараш мехоҳед ба шумо расида бошад»[1] ва бо онон дар борааш муҷодила накунед ва барояшон қатъӣ насозед, то он гоҳ ки Худованд мардеро биёварад ки ононро дар бораи ман хабар диҳад ҳамон тавр ки ман ононро дар бораи ӯ хабар додам ва барояшон аксари чизҳое ки дар бораашон ихтилоф дорандро рӯшан кунад!

5 . أَخْبَرَنا ذاكِرُ بْنُ مَعْرُوفٍ، قالَ: كُنْتُ مَعَ الْمَنْصُورِ فِي مَجْلِسٍ، وَكانَ النَّاسُ يَسْأَلُونَهُ عَنْ كُلِّ شَيْءٍ فَيُجِيبُهُمْ، فَلَمَّا فَرِغُوا مِنْ أَسْئِلَتِهِمْ قالَ لَهُ رَجُلٌ: إِنَّ اللَّهَ قَدْ آتاكَ عِلْمًا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِنَ الْعالَمِينَ، وَقَدْ وَعَدَنا عَلَى لِسانِ رَسُولِهِ رَجُلًا يَخْرُجُ مِنْ هَذِهِ الْبَلْدَةِ يُقالُ لَهُ الْمَنْصُورُ، يُوَطِّئُ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطانَهُ، وَأَنْتَ مَعَ عِلْمِكَ هَذا وَدَعْوَتِكَ إِلَى الْمَهْدِيِّ يُقالُ لَكَ الْمَنْصُورُ، فَهَلْ أَنْتَ هُوَ؟ قالَ: ما أَنا إِلّا رَجُلٌ مِنَ النَّاسِ! فَلَمَّا أَلَحَّ عَلَيْهِ الرَّجُلُ قالَ: لَوْ أَنَّكُمْ قُلْتُمْ ما قُلْنا وَسَكَتُّمْ عَمَّا سَكَتْنا لَكانَ خَيْرًا لَكُمْ! فَقالَ الرَّجُلُ: إِنَّهُمْ يُعَيِّرُونَكَ وَيَقُولُونَ لَوْ جاءَ ذَلِكَ الَّذِي وُعِدْنا لَتَظاهَرَ لِلنَّاسِ وَلَمْ يَسْتَتِرْ عَنْهُمْ! قالَ: كَذَبُوا! أَما بَلَغَهُمْ قَوْلُ عَلِيٍّ فِيهِ: «أَلَا وَإِنَّ مَنْ أَدْرَكَهَا مِنَّا يَسْرِي فِيهَا بِسِرَاجٍ مُنِيرٍ، وَيَحْذُو فِيهَا عَلَى مِثَالِ الصَّالِحِينَ، لِيَحُلَّ فِيهَا رِبْقًا، وَيُعْتِقَ فِيهَا رِقًّا، وَيَصْدَعَ شَعْبًا، وَيَشْعَبَ صَدْعًا، فِي سُتْرَةٍ عَنِ النَّاسِ، لَا يُبْصِرُ الْقَائِفُ أَثَرَهُ وَلَوْ تَابَعَ نَظَرَهُ»؟! قالَ الرَّجُلُ: إِنَّا نَدْعُو النَّاسَ إِلَى هَذَا الْأَمْرِ وَرُبَّما نُخاصِمُهُمْ! قالَ: إِيَّاكُمْ وَالْخُصُومَةَ، فَإِنَّها تَشْغَلُ الْقَلْبَ، وَتُورِثُ النِّفاقَ، وَتَكْسِبُ الضَّغائِنَ! إِنَّما عَلَيْكُمُ الدَّعْوَةُ وَلَيْسَ عَلَيْكُمُ الْخُصُومَةُ! قالَ الرَّجُلُ: كَيْفَ لا نُخاصِمُهُمْ وَهُمْ يَسْأَلُونَنا؟! قالَ: إِذا سَأَلُوكُمْ لِيُخاصِمُوكُمْ فَلا تُجِيبُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ: ﴿اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ!

Тарҷумаи гуфтор:

Зокир ибни Маъруф моро хабар дод, гуфт: Ба ҳамроҳи ҳазрати Мансур дар маҷлисе будем ва мардум дар бораи ҳар чизе аз он ҳазрат мепурсиданд ва он ҳазрат посух медоданд, пас чун аз пурсишҳои худ фориғ шуданд, марде ба он ҳазрат гуфт: Худованд ба ту илме дода ки ба аҳаде аз ҷаҳониён надода, дар ҳоле ки ба мо бо забони Паёмбараш мардеро ваъда додааст ки аз ин сарзамин берун меояд ва ба ӯ Мансур гуфта мешавад ва барои ҳукумати Маҳдӣ заминасозӣ мекунад ва ба ту низ бо вуҷуди ин илмат ва даъватае ки ба сӯӣ Маҳдӣ мекунӣ Мансур гуфта мешавад, пас оё ту ҳаму ҳастӣ? Фармуд: Ман ҷуз яке аз мардум нестам! Пас чун он мард бисёр пофишорӣ кард, он ҳазрат фармуд: Агар шумо чизе ки мо мегӯйемро бигӯйд ва чизе ки мо маскут мегузоремро маскут бигзоред бароятон беҳтар аст! Пас он мард гуфт: Онҳо туро сарзаниш мекунанд ва мегӯянд агар он касе ки ба мо ваъда дода шудааст омада буд худро ба мардум нишон медод ва аз онон пинҳон намешуд! Фармуд: Дурӯғ мегӯянд! Оё сухани Алӣ дар бораи ӯ ба онҳо нарасидааст ки фармуд: «Огоҳ бошед! Касе аз мо ки он давронро дарк мекунад бо чироғӣ фурузон дар он гом бармедорад ва по бар ҷойи пои солеҳон мегузорад, то бандеро дар он бигушояд ва асиреро дао он бираҳонад ва ҷамъеро дар он пароканда созад ва парокандагонеро дар он гирд оварад, дар ҳоле ки аз мардум пинҳон аст, то ҳадде ки ҷустуҷӯгарон аз ӯ асаре намебинанд агарчи пай дар пай назар мекунанд»?! Он мард гуфт: Мо мардеро ба сӯӣ ин амр даъват мекунем ва чи басо бо онон ба мухосима (яъне муҷодилаи хасмона) мепардозем! Фармуд: Аз хусумат бипарҳезед; Чароки он зеҳнро дигаргун мекунад ва нифоқро падид меоварад ва кинаро касб менамояд! Вазифаи шумо танҳо даъват аст ва хусумат вазифаи шумо нест! Он мард гуфт: чигуна бо онон мухосима накунем дар ҳоле ки аз мо мепурсанд?! Фармуд: Ҳаргоҳ барои ин манзур аз шумо пурсиданд ки бо шумо мухосима (яъне муҷодилаи хасмона) кунанд, ба онон посух надиҳед ва бигӯйед: «Худованд Парвардигори мо ва шумост, корҳоми мо барои худамон ва корҳои шумо барои худатон аст, миёни мо ва шумо баҳсе нест, Худованд миёнамон ҷамъ мекунад ва бозгашти (ҳамаямон) ба сӯӣ Ӯст»[2]!

6 . أَخْبَرَنا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْراهِيمَ الشِّيرازِيُّ، قالَ: قُلْتُ لِلْمَنْصُورِ: أَسْأَلُكَ؟ قالَ: نَعَمْ، قُلْتُ: أَنْتَ كَنْزُ الطّالَقانِ الَّذِي وُعِدْنا؟ قالَ: وَمَنْ وَعَدَكُمْ؟ قُلْتُ: اللَّهُ وَرَسُولُهُ، قالَ: فَاسْأَلُوهُما عَمّا وَعَداكُمْ وَاسْأَلُونِي عَمّا وَعَدْتُكُمْ! قُلْتُ: إِذًا أَنْتَ هُوَ! قالَ: لَمْ أَقُلْ هَذا! قُلْتُ: أَتَتَّقِينِي؟! قالَ: لا وَاللَّهِ، لا أُعْطِيكَ جِرابَ النُّورَةِ! قُلْتُ: إِذًا تُبْهِمُ فِي قَوْلِكَ، وَالنَّاسُ لا يَرْضَوْنَ مِنْكَ بِالْإِبْهامِ! قالَ: ماذا تُرِيدُ مِنِّي يا شِيرازِيُّ؟! أَتُرِيدُ أَنْ أَكُونَ كَالْحِمارِ، يَحْمِلُ كُلَّ ما يُحَمِّلُونَهُ؟! قُلْتُ: لا، جُعِلْتُ فِداكَ، وَلَكِنَّهُمْ يَتَّهِمُونَكَ وَيَقُولُونَ لَوْ كانَ هَذا صادِقًا لَتَكَلَّمَ بِصَراحَةٍ وَما أَبْهَمَ! قالَ: إِنْ أَبْهَمْتُ فَقَدْ أَبْهَمَ اللَّهُ إِذْ أَنْزَلَ الْمُتَشابِهاتِ، وَإِذْ قالَ: ﴿يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ وَقالَ: ﴿وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا وَقال: ﴿قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ مَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ ۗ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِيهِمْ مِنْهُمْ أَحَدًا وَإِبراهِيمُ إِذْ قالَ: ﴿هَذَا رَبِّي وَإِذْ نَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ ﴿فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ ۝ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ وَإِذْ قالَ: ﴿بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ كَانُوا يَنْطِقُونَ وَيُوسُفُ إِذْ ﴿جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ وَإِذْ قالَ: ﴿هَلْ عَلِمْتُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنْتُمْ جَاهِلُونَ وَسُلَيْمانُ إِذْ قالَ: ﴿نَكِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنْظُرْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ ۝ فَلَمَّا جَاءَتْ قِيلَ أَهَكَذَا عَرْشُكِ ۖ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ ۚ وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ!

Тарҷумаи гуфтор:

Муҳаммад ибни Иброҳими Шерозӣ моро хабар дод, гуфт: Ба Мансур гуфтам: Аз ту чизе бипурсам? Фармуд: Оре, гуфтам: Оё ту ҳамон ганҷи Толиқон ҳастӣ ки ба мо ваъда дода шудааст? Фармуд: Чи касе ба шумо ваъда додааст? Гуфтам: Худованд ва Паёмбараш, фармуд: Пас дар бораи чизе ки он ду ба шумо ваъда додаанд аз он ду бипурсед ва дар бораи чизе ки ман ба шумо ваъда додаам аз ман бипурсед! Гуфтам: Дар ин сурат, ӯ ту ҳастӣ! Фармуд: Ман инро нагуфтам! Гуфтам: Оё аз ман тақия мекунӣ?! Фармуд: На ба Худо савганд, кисаи воҷиберо ба ту намедиҳам (яъне аз ту парвойе надорам)! Гуфтам: Дар ин сурат, ба ибҳом сухан мегӯйи, дар ҳоле ки мардум ба ибҳом аз ту розӣ намешаванд! Фармуд: Аз ман чи мехоҳӣ эй Шерозӣ?! Оё мехоҳӣ монанди хар бошам ки ҳар чи бораш мекунанд мебарад?! Гуфтам: На фидоят шавам, вале онҳо туро муттаҳам мекунанд ва мегӯянд ки агар ин ростгӯ буд бо сароҳат сухан мегуфт ва мубҳам намесохт! Фармуд: Агар ман мубҳам сохтам ҳароина Худованд мубҳам сохт, ҳангоме ки муташобеҳотро нозил кард ва ҳангоме ки фармуд: «Аз ту мепурсанд ки гӯё ту аз он огоҳ ҳастӣ, бигӯ илми он назди Худованд аст, вале бештари мардум намедонанд»[3] Ва фармуд: «Аз ту дар бораи руҳ мепурсанд, бигӯ руҳ аз амри Парвардигорам аст ва аз илм ҷуз андаке дода нашудед»[4] Ва фармуд: «Бигӯ Парвардигорам ба теъдоди онҳо донотар аст, ҷуз андаке аз он огоҳӣ надоранд, пас дар бораи онҳо гуфтугӯ накун магар гуфтугӯе ба иҷмол ва аз аҳадае назар нахоҳ»[5] Ва Иброҳим, ҳангоме ки фармуд: «Ин (ситора) Парвардигори ман аст»[6] Ва ҳангоме ки ба ситорагон нигоҳе афканд, «Пас фармуд: Ман беморам; Пас аз ӯ рӯйгардон шуданд»[7] Ва ҳангоме ки фармуд: «Балки ин бузургашон он корро кардааст, аз худашон бипурсед агар сухан мегӯянд»[8] Ва Юсуф, ҳаногме ки «Паймонаро дар хурҷини бародараш гузошт ва нидо диҳандае нидо дод; Эй корвониён! Шумо дузд ҳастед!»[9] Ва ҳангоме ки фармуд: «Оё донистед ки бо Юсуф ва бародараш чи кардед ҳангоме ки нодон будед?!»[10] Ва Сулаймон, ҳангоме ки фармуд: «Тахти ӯро барояш ношинос кунед то бубинем ки оё роҳ меёбад ё аз касоне аст ки роҳ намеёбад; Пас чун омад гуфта шуд ки оё тахти ту ин чунин аст?! Гӯё худаш аст ва мо аз пеш огоҳӣ ёфтем ва мусалмон будем»[11]!

7 . أَخْبَرَنا ذاكِرُ بْنُ مَعْرُوفٍ، قالَ: كُنَّا عِنْدَ الْمَنْصُورِ فِي مَسْجِدٍ، نَسْأَلُهُ عَنِ الْعَقِيدَةِ وَالشَّرِيعَةِ فَيُجِيبُنا، فَدَخَلَ عَلَيْهِ رِجالٌ لا نَعْرِفُهُمْ، فَقالُوا: أَفِيكُمْ رَجُلٌ يُقالُ لَهُ الْمَنْصُورُ؟! فَسَكَتْنا وَلَمْ نَرُدَّ عَلَيْهِمْ، حَتَّى قالَ لَهُمُ الْمَنْصُورُ: نَعَمْ، أَنَا هُوَ! فَالْتَفَتُوا إِلَيْهِ وَقالُوا: هَلْ أَنْتَ خَلِيفَةُ الْمَهْدِيِّ؟! قالَ: وَهَلْ جاءَ الْمَهْدِيُّ حَتَّى يَكُونَ لَهُ خَلِيفَةٌ؟! قالُوا: لا نَدْرِي، وَلَكِنَّ فُلانًا وَفُلانًا وَفُلانًا مِنْ أَصْحابِكَ أَخْبَرُونا بِأَنَّكَ خَلِيفَةُ الْمَهْدِيِّ! قالَ: ما أَنَا أَمَرْتُهُمْ بِذَلِكَ! قالُوا: أَلَيْسُوا هَؤُلاءِ مِنْ أَصْحابِكَ يَدْخُلُونَ عَلَيْكَ صَباحًا وَمَساءً؟! فَظَهَرَ في وَجْهِ الْمَنْصُورِ الْغَضَبُ، فَقالَ: ما هَؤُلاءِ مِنْ أَصْحابِي، وَلَوْ كانُوا مِنْ أَصْحابِي لَاتَّبَعُونِي! فَلَمَّا رَأَوا أَنَّهُمْ قَدْ أَغْضَبُوهُ خَرَجُوا مِنْ عِنْدِهِ، فَأَقْبَلَ الْمَنْصُورُ عَلَيْنا وَقالَ: ما بالُ أَقْوامٍ يَحْمِلُونَ النَّاسَ عَلَى أَكْتافِنا؟! أَلا يَخافُونَ يَومًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصارُ؟! حَدِّثُوا النَّاسَ بِما يَعْرِفُونَ، وَلا تُحَدِّثُوهُمْ بِما لا يَعْرِفُونَ، فَتُغْرُونَهُمْ بِنا!

Тарҷумаи гуфтор:

Зокир ибни Маъруф моро хабар дод, гуфт: Назди ҳазрати Мансур дар маҷлисе будем ва аз эшон дар бораи ақойид ва аҳком суъол мекарданд ва эшон посух медод. Дар ин ҳангом мардоне дохил шуданд ки онҳоро намешинохтем, пас гуфтанд: Оё дар миёни шумо марде аст ки ба ӯ Мансур гуфта мешавад?! Пас мо сукут кардем ва ба онҳо посухе надодем, то инки ҳазрати Мансур худ ба онҳо фармуд: Оре, ман ӯ ҳастам! Пас ба ӯ рӯй карданд ва гуфтанд: Оё ту халифаи Маҳдӣ ҳастӣ?! Он ҳазрат фармуд: Магар Маҳдӣ омадааст то барои ӯ халифае бошад?! Гуфтанд: Намедонем, вале фалонӣ ва фалонӣ ва фалонӣ аз асҳоби ту моро хабар доданд ки ту халифаи Маҳдӣ ҳастӣ! Он ҳазрат фармуд: Ман онҳоро ба ин амр накардам! Гуфтанд: Оё онҳо аз асҳоби ту нестанд ва субҳу шом бар ту ворид намешаванд?! Пас осори ғазаб дар рӯйи ҳазрати Мансур падидор шуд ва фармуд: Онҳо аз асҳоби ман нестанд, агар аз асҳоби ман буданд аз ман пайравӣ мекарданд! Пас онҳо чун диднад ки он ҳазратро ба ғазаб овардаанд аз назди ӯ хориҷ шуданд. Дар ин ҳангом ҳазрати Мансур рӯй ба мо кард ва фармуд: Гурӯҳеро чи мешавад ки мардумро бар шонаҳои мо савор мекунанд?! Оё аз рӯзе ки дилҳо ва дидаҳо дар он божагун мегардад наметарсанд?! Чизеро ба мардум бигӯйед ки мешиносанд ва чизеро ба онон нагӯйед ки намешиносанд, пас ононро бар мо мешӯронед!

Шарҳи гуфтор:

Аз ин гуфтор дониста мешавад ки ёрони ҳазрати Мансур, ҳаргоҳ бо ҳар далил ба ин ақида расидаанд ки он ҳазрат ҳамон заминасози мавъуди зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом аст ва мақомоти маънавии хоссе дорад, набояд ақидаи худро ба дигарон таҳмил кунанд ё бо касоне дар миён бигзоранд ки ба сабаби нодонӣ ва кӯтоҳбинӣ, аз раҳмати Худованд дар бораи ин абди солеҳ ноумед ҳастанд ва онро барои ӯ муҳол мепиндоранд, бал бояд таъкиди худро бар рӯӣ яқиниёт ва мусалламоти Исломӣ қарор диҳанд ки дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» омада ва аз таъкид бар рӯӣ мавзӯъоти дигар ки дар ин китоби шариф наёмадааст, бипарҳезанд; Чароки таъкид бар рӯӣ ин қабил мавзӯъоти фаръӣ ва ҳошияи, яқиниёт ва мусалламоти Исломӣ ки дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» омадаастро таҳтул шуъо қарор медиҳад ва душманони китоби Худо ва халифаи ӯ дар заминро ба душмании бештар бо ҳазрати Мансур бар меангезад, то аз тариқи ҷавсозӣ ва таблиғоти козиб, касоне ки аз лиҳози маърифатӣ, дар мавзъи инфиол ва заъф ҳастандро нисбат ба ин бузургвор бадбин созанд ва аз таваҷҷуҳ ба муҳтавои даъвати эшон ба сӯӣ Исломи холис ва комил боз доранд.

Ҳеҷ тардиде нест ки ҳимоят аз ин бузургвор, ба иқтизои даъвати эшон ба сӯӣ Исломи холис ва комил ва заминасозии амалишон барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом ки воқеъиятӣ машҳуд аст, бар ҳар мусалмоне воҷиб аст ва бо ин васф, таъкид бар рӯӣ ҷанбаҳои ботинӣ ва фавқулодаи шахсияти эшон, агарчи қобили исбот аз тариқи маърифати ақлӣ ва шаръӣ бошад, зарурате надорад ва мояи ихтилофи мусалмонон мешавад.

Барои огоҳии бештар дар ин бора, ба нақдҳо ва баррасиҳои 23, 24, 36, 77 ва 97 ва пурсишҳо ва посухҳои 8, 12, 12, 24 ва 272 муроҷиъа кунед.

↑[1] . Намл/ 72
↑[2] . Шӯро/ 15
↑[3] . Аъроф/ 187
↑[4] . Исроъ/ 85
↑[5] . Каҳф/ 22
↑[6] . Анъом/ 76
↑[7] . Соффот/ 89 ва 90
↑[8] . Анбиёъ/ 63
↑[9] . Юсуф/ 70
↑[10] . Юсуф/ 89
↑[11] . Намл/ 41 ва 42
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]