1 . أَخْبَرَنَا ذَاكِرُ بْنُ مَعْرُوفٍ، قَالَ: أَهْدَيْتُ إِلَى الْمَنْصُورِ آلَةً مُحْدَثَةً لِرَاحَتِهِ، فَلَمْ يَقْبَلْهَا وَقَالَ: إِنِّي لَغَنِيٌّ عَنْهَا، ثُمَّ قَالَ: إِنِّي لَأَكْرَهُ كَثِيرًا مِنْ هَذِهِ الْآلَاتِ الَّتِي أَحْدَثْتُمُوهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا، قُلْتُ: لِمَ ذَلِكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ فَقَالَ: لِأَنَّهَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ، وَأَنَّهَا تُؤْتِيكُمُ الرَّاحَةَ وَتَسْلُبُكُمْ شَيْئًا كَثِيرًا.
Тарҷумаи гуфтор:
Зокир ибни маъруф моро хабар дод, гуфт: Абзори ҷадидеро барои роҳатии Мансур ба ӯ ҳадия кардам, пас онро напазируфт ва фармуд: Ман ҳароина аз он бениёз ҳастам, сипас фармуд: Ман ҳароина бисёрӣ аз ин абзорҳое ки дар зиндагии дунё падид овардаандро хуш намедорам, гуфтам: Аз чи рӯ? Фидоят шавам, фармуд: Аз ин рӯ ки онҳо бозиву саргармӣ ва пирояву тафохуре миёни шумо ва афзунталабӣ дар амвол ҳастанд ва ба шумо роҳатӣ медиҳанд вале чизи бисёреро аз шумо мегиранд.
2 . أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حَبِيبٍ وَعَبْدُ السَّلَامِ بْنُ عَبْدِ الْقَيُّومِ جَمِيعًا، قَالَا: كَانَ الْمَنْصُورُ يَكْرَهُ أَنْ يَمُسَّ نَقْدًا بِيَدِهِ كَأَنَّمَا يَسْتَقْذِرُهُ، فَيَقُولُ لِأَصْحَابِهِ: خُذُوهُ، وَكَانَ لَا يَنْظُرُ إِلَى التِّلْفَازِ إِلَّا مِنْ ضَرُورَةٍ، وَكَانَ لَا يَحْمِلُ مَعَهُ جَوَّالًا، وَكَانَ أَشَدَّ شَيْءٍ كَرَاهَةً عِنْدَهُ الْإِنْتِرْنِتُ، فَقُلْنَا لَهُ: أَحَرَامٌ هِيَ؟ فَقَالَ: لَا، وَلَكِنِّي أَجِدُ مِنْهَا قَسَاوَةً فَأَعَافُهَا.
Тарҷумаи гуфтор:
Абдуллоҳ ибни Ҳабиб ва Абдуссалом ибни Абдулқаюм ҳар ду моро хабар доданд, гуфтанд: Мансур аз инки пулеро бо дасти худ ламс кунад кароҳат медошт, чунонки гӯйи онро нопок медонист, пас ба ҳамроҳони худ мефармуд: Онро бигиред ва ҷуз барои зарурате ба тиливизиун наменигарист ва ҳаргиз бо худ телефони ҳамроҳ ҳамл намекард ва макрӯҳтарин чиз дар наздаш интернет буд, пас ба ӯ гуфтем: Оё инҳо ҳаром аст? Пас фармуд: На, вале ман аз онҳо қасовате меёбам, пас дурӣ меҷӯям.
Шарҳи гуфтор:
Аз инҷо дониста мешавад ки истеъмоли абзорҳои иртиботии ҷадид монанди интернет, моҳвора, телевизиун, радио ва мобайл, ба зоти худ ҳукме надорад ва ҳукми он тобеъи ҳукми чизе аст ки аз тариқи онҳо дида ва шунида мешавад. Бо ин ҳол, беҳтар аст ки истеъмоли ин гуна абзорҳои ҷадиди ғарбӣ, маҳдуд ба ҳадди зарурат бошад; Чароки имрӯза тавлид ва ишоъаи онҳо ғолибан дар чаҳорчӯби низоми сармоядорӣ ва бо аҳдофи истеъморӣ анҷом мешавад ва яке аз муҳимтарин манобеъи даромад ва роҳҳои интиқоли фарҳанг ва илқоъи сиёсатҳои соҳибони қудрат ва сармоя дар ҷаҳон аст ва таҷриба нишон додааст ки ривоҷи онҳо дар миёни мусалмонон паёмадҳои фарҳангии хубе надорад. Аз ин рӯ, ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, корбурди ин гуна абзорҳоро барои касоне ки ба онҳо ниёзи мубраме надоранд, тавсия намекунад ва худ то ҳадди мумкин аз онҳо мепарҳезад, беонки корбурдашонро ба сурати мутлақ ҳаром бидонад.
