أَخْبَرَنا أَبُو إِبْراهِيمَ السَّمَرْقَنْدِيُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِمِيَّ الْخُراسانِيَّ يَقُولُ: الْعَقْلُ مَاٰلُ الْمَعْرِفَةِ، وكُلُّ مَعْرِفَةٍ لا تَؤُولُ إِلَى الْعَقْلِ فَجَهْلٌ عَلَى جَهْلٍ، قُلْتُ: عِنْدَنا قَوْمٌ يَتَبَرَّؤُونَ مِنَ الْعَقْلِ! قالَ: وَهَلْ يَتَبَرَّءُ مِنَ الْعَقْلِ إِلَّا مَجْنُونٌ؟! قُلْتُ: إِنَّهُمْ يَقُولُونَ مَاٰلُ الْمَعْرِفَةِ الْكِتابُ وَالسُّنَّةُ! قالَ: وَهَلْ يُعْرَفُ الْكِتابُ وَالسُّنَّةُ إِلَّا بِالْعَقْلِ؟! الْعَقْلُ أَصْلُ الْمَعْرِفَةِ، وَالْكِتابُ وَالسُّنَّةُ سُوقُها، وَالْخُلَفاءُ فِي الْأَرْضِ أَغْصانُها، فَمَنْ تَرَكَ الْعَقْلَ فَقَدْ قَطَعَ أَصْلَ الْمَعْرِفَةِ، وَمَنْ تَرَكَ الْكِتابَ وَالسُّنَّةَ فَقَدْ قَطَعَ سُوقَها، وَمَنْ تَرَكَ الْخُلَفاءَ فِي الْأَرْضِ فَقَدْ قَطَعَ أَغْصانَها، وَكُلٌّ مَحْرُومُونَ مِنْ أُكُلِها وَثَمَرَتِها.

Тарҷумаи гуфтор:

Абу Иборҳими Самарқандӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мефармояд: Ақл бозгаштгоҳи маърифат аст ва ҳар маърифате ки ба ақл боз намегардад, ҷаҳле бар рӯӣ ҷаҳлӣ дигар аст! Гуфтам: Назди мо касоне ҳастанд ки аз ақл безорӣ меҷӯянд! Фармуд: Ва оё аз ақл ҷуз девона безорӣ меҷӯяд?! Гуфтам: Онҳо мегӯянд ки бозгаштгоҳи маърифат, китоб ва суннат аст! Фармуд: Оё китоб ва суннат ҷуз бо ақл шинохта мешаванд?! Ақл решаи маърифат ва китобу суннат соқаи он ва хулафоъ дар замин шохаҳои он ҳастанд; Пас ҳар кас ақлро вониҳад, решаи маърифатро бурида ва ҳар кас китоб ва суннатро вониҳад, соқаҳои онро бурида ва ҳар кас хулафоъ дар заминро вониҳад, шохаҳои онро буридааст ва ҳамагӣ аз ҳосил ва меваи он маҳрум ҳастанд!