1 . أَخْبَرَنا صالِحُ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّبْزَوارِيُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِمِيَّ الْخُراسانِيَّ یَقُولُ: الْغُسْلُ الْوُضُوءُ الْأَكْبَرُ! قُلْتُ: إِنَّهُمْ یَقُولُونَ لا یُجْزِي عَنِ الْوُضُوءِ إِلّا الْغُسْلُ مِنَ الْجَنابَةِ! قالَ: سُبْحانَ اللّهِ! أَیُجْزِي الْغُسْلُ مِنَ الْجَنابَةِ وَ لا یُجْزِي الْغُسْلُ مِنَ الْحَدَثِ الْأَصْغَرِ؟! أَفَلا یَعْقِلُونَ؟!
Тарҷумаи гуфтор:
Солеҳ ибни Муҳаммади Сабзаворӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мефармояд: Ғусл, вузуъи бузург аст! Гуфтам: Онҳо мегӯянд ки аз вузу кифоят намекунад магар ғусли аз ҷанобат! Фармуд: Худованд муназзаҳ аст! Оё ғусли аз ҷанобат кифоят мекунад ва ғусли аз ҳадаси кӯчактар кифоят намекунад?! Оё пас ақлро ба кор намебаранд?!
2 . أَخْبَرَنا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْهَرَوِيُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْعالِمَ یَقُولُ: الْوُضُوءُ بَعْدَ الْغُسْلِ بِدْعَةُ الْمُتَكَلِّفِینَ!
Тарҷумаи гуфтор:
Муҳаммад ибни Абдурраҳмони Ҳиравӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам олим мефармояд: Вузу гирифтан пеш аз ғусл кардан, бидъати мутакаллифон аст!
3 . أَخْبَرَنا حَمْزَةُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُمِّيُّ، قالَ: كُنْتُ أَتَوَضَّأُ بَعْدَ الْغُسْلِ لِما أَجِدُ فِي نَفْسِي فَأَرَدْتُ أَنْ أَسْأَلَهُ فَنَسِیتُ فَلَمّا دَخَلْتُ عَلَیْهِ قالَ لِي: لَعَلَّكَ تَتَوَضَّأُ بَعْدَ الْغُسْلِ! قُلْتُ: نَعَمْ وَ أَرَدْتُ أَنْ أَسْئَلَكَ فَنَسِیتُ! قالَ: فَلا تَفْعَلْ فَإِنْ أَبَیْتَ إِلّا أَنْ تَفْعَلَ فَتَوَضَّأْ قَبْلَ الْغُسْلِ لا بَعْدَهُ فَإِنَّ الْوُضُوءَ بَعْدَ الْغُسْلِ إِسْرافٌ وَ إِنَّ اللّهَ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ!
Тарҷумаи гуфтор:
Ҳамза ибни Ҷаъфари Қумӣ моро хабар дод, гуфт: Ман ба сабаби чизе ки дар дилам меёбам, пас аз ғусл кардан вузу мегирам, пас хостам ки аз он ҳазрат дар борааш бипурсам вале фаромӯш кардам, пас чун ба маҳзари эшон расидам ба ман фармуд: Шояд ту пас аз ғусл кардан вузу мегирӣ! Гуфтам: Оре ва мехостам аз шумо бипурсам, вале фаромӯш кардам! Фармуд: (Ин корро) накун, пас агар намехоҳӣ ҷуз онки (ин корро) бикунӣ, пас пеш аз ғусл кардан вузу бигир ва на пас аз он; Чароки вузу гирифтан пас аз ғусл кардан исроф аст ва Худованд исроф кунандагонро дӯст намедорад!
Шарҳи гуфтор:
Аз инҷо дониста мешавад ки ғусл кардан аз ҷанобат барои намоз кифоят мекунад ва пас аз он ниёзе ба вузу гирифтан нест ва ин мубтанӣ бар зоҳири китоби Худованд аст ки фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا﴾[1]; «Эй касоне ки имон овардед! Ба намоз наздик нашавед дар ҳоле ки маст ҳастед то он гоҳ ки бидонед чи мегӯйед ва на дар ҳоле ки ҷунуб ҳастед магар баро гузаштан аз роҳе то он гоҳ ки ғусл кунед», бо таваҷҷуҳ ба инки ғусл карданро ғояти ҳурмати наздик шудан ба намоз дар ҳоли ҷанобат дониста ва мафҳуми он ҷавози наздик шудан ба намоз пас аз ғусл кардан аз ҷанобат аст ва бо ин васф, вузу гирифтан барои намоз пас аз ғусл кардан аз ҷанобат, воҷиб нест, балки таҳсили ҳосил шумурда мешавад. Бал ҳақ он аст ки ғусл кардан аз ғайри ҷанобат низ барои намоз кофӣ аст; Чароки мусалламан ҳадаси ҳосил аз ҷанобат, шадидтар аст ва ҳаргоҳ ғусл аз он барои намоз кофӣ бошад, ғусл аз ғайри он ба тариқи авло кофӣ хоҳад буд ва ин қавли аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва қавли бисёрӣ аз саҳоба ва тобеъон аст. Бо ин васф, вузу гирифтан пас аз ғусл кардан, кори беҳудае аст, балки илтизом ба он бидъат ва васваса шумурда мешавад, ҳар чанд вузу гирифтан пеш аз ғусл кардан ишколе надорад.
