Панҷшанбе 28 Март 2024 мелодӣ / 17 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Гуфтор
 

1 . أَخْبَرَنا حَمْزَةُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُمِّيُّ، قالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِميَّ الْخُراسانيَّ عَنْ أَكْثَرِ الْحَيْضِ، فَقالَ: ما يَقُولُونَ هَؤُلَاءِ؟ قُلْتُ: يَقُولُونَ عَشْرَةٌ! قالَ: أَكْثَرُهُ ثَمانٍ وَ إِنَّما تَسْتَظْهِرُ بِيَوْمَيْنِ فَإِنِ انْقَطَعَ عَنْهَا الدَّمُ فَهُوَ مِمّا بَقِيَ فِي الرَّحِمِ وَ إِنْ لَمْ يَنْقَطِعْ فَتَغْتَسِلُ وَ تُصَلِّي وَ تَقْضِي صَلاةَ الْيَوْمَيْنِ!

Тарҷумаи гуфтор:

Ҳамза ибни Ҷаъфари Қумӣ моро хабар дод, гуфт: Аз ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ дар бораи ҳадди аксари ҳайз пурсидам, пас фармуд: Инҳо чи мегӯянд? Гуфтам: Мегӯянд даҳ рӯз аст! Фармуд: Ҳадди аксари он ҳашт рӯз аст ва ҷуз ин нест ки ду рӯзро сабр мекунад, пас агар хун аз ӯ қатъ шуд, он аз чизе буда ки дар раҳим мондааст ва агар қатъ нашуд, ғусл мекунад ва намоз мегузорад ва намози ду рӯзро қазо мекунад!

2 . أَخْبَرَنا ذاكِرُ بْنُ مَعْرُوفٍ الْخُراسانِيُّ، قالَ: أَفْتَى الْمَنْصُورُ فِي الْمُسْتَحاضَةِ إِذا كانَ لَها أَيّامٌ مَعْدُوداتٌ أَنْ تَدَعَ الصَّلاةَ فِي أَيّامِها ثُمَّ تَغْتَسِلَ وَ تَتَوَضَّأَ لِكُلِّ صَلاةٍ إِلّا أَنْ يَكُونَ أَيّامُها أَقَلَّ مِنَ الْعَشْرَةِ وَ دَمُها حارّاً بَحْرانِيّاً فَعَسَى أَنْ تَغَيَّرَتْ أَيّامُها فَتَدَعُ الصَّلاةَ حَتَّى تَرَى دَماً بارِداً أَصْفَرَ أَوْ تَبْلُغَ الْعَشْرَةَ ثُمَّ تَغْتَسِلُ وَ تَتَوَضَّأُ لِكُلِّ صَلاةٍ وَ إِنْ سالَ مِنْها كَالْمِيزابِ!

Тарҷумаи гуфтор:

Зокир ибни Маъруфи Хуросонӣ моро хабар дод, гуфт: Ҳазрати Мансур дар бораи мустаҳоза фатво дод ки ҳаргоҳ барои ӯ рӯзҳои муъайяне вуҷуд дорад намозро дар рӯзҳояш во гузорад ва сипас ғусл кунад ва барои ҳар намоз вузу бигирад, магар инки рӯзҳояш аз даҳ камтар ва хунаш гарм ва бӯҳронӣ (яъне тира ва ғализ) бошад, дар ин сурат шояд рӯзҳояш тағйир кардааст, пас намозро во мегузорад то он гоҳ ки хунӣ сард ва зардранг бубинад ё ба даҳ рӯз бирасад, сипас ғусл мекунад ва барои ҳар намоз вузу мегирад, агарчи (хун) монанди новдон аз ӯ равон бошад!

3 . أَخْبَرَنا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْهِرَويُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ: يَنْبَغِي لِلْمُسْتَحاضَةِ إِذا كَثُرَ عَلَيْهَا الدَّمُ أَنْ تَغْتَسِلَ عِنْدَ الصُّبْحِ فَتُصَلِّيَ الْفَجْرَ، ثُمَّ تَغْتَسِلَ بَعْدَ الظُّهْرِ فَتُصَلِّيَ الظُّهْرَ وَ الْعَصْرَ، ثُمَّ تَغْتَسِلَ بَعْدَ الْمَغْرِبِ فَتُصَلِّيَ الْمَغْرِبَ وَ الْعِشاءَ وَ لا جُناحَ عَلَيْها إِذا غَسَلَتْ عَنْهَا الدَّمَ وَ تَوَضَّأَتْ لِكُلِّ صَلاةٍ أَن لا تَفْعَلَ ذَلِكَ لِأَنَّ الْإِسْتِحاضَةَ لَيْسَتْ بِحَيْضَةٍ وَ إِنَّما هِيَ عِرْقٌ فَتَقَهُ الشَّيْطانُ وَ لَوْ فَعَلَتْ لَكانَ أَحَبَّ إِلَيَّ لِأَنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ!

Тарҷумаи гуфтор:

Муҳаммад ибни Абдурраҳмони Ҳиравӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам ҳазрати Мансур мефармояд: Барои мустаҳоза шойиста аст ки вақте хун бар ӯ фузунӣ мегирад, ба ҳангоми субҳ ғусл кунад ва намози субҳро бигзорад, сипас баъд аз зуҳр ғусл кунад ва намози зуҳр ва асрро бигзорад, сипас баъд аз мағриб ғусл кунад ва намози мағриб ва ишоро бигзорад ва гуноҳе бар ӯ нест ки ин корро анҷом надиҳад ҳаргоҳ хунро аз худ бишӯяд ва барои ҳар намоз вузу бигирад; Чароки истиҳоза ҳайз нест ва танҳо раге аст ки шайтон онро гушудааст ва агар ин корро анҷом диҳад назди ман маҳбубтар аст; Чароки Худованд покизагонро дӯст медорад!

4 . أَخْبَرَنا عَبْدُ الشَّكُورِ بْنُ زُلْمَيَ الْوَرْدَكِيُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ: إِنَّ سَهْلَةَ بِنْتَ سُهَيْلِ بْنِ عَمْرٍو اسْتُحِيضَتْ فَأَتَتْ رَسُولَ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فَسَأَلَتْهُ عَنْ ذَلِكَ فَأَمَرَها بِالْغُسْلِ عِنْدَ كُلِّ صَلاةٍ، فَلَمّا جَهَدَها ذَلِكَ أَمَرَها أَنْ تَجْمَعَ بَيْنَ الظُّهْرِ وَ الْعَصْرِ بِغُسْلٍ وَ بَيْنَ الْمَغْرِبِ وَ الْعِشاءِ بِغُسْلٍ وَ تَغْتَسِلَ لِلصُّبْحِ! قُلْتُ: أَكانَ ذَلِكَ أَمْراً واجِباً؟ قالَ: لَوْ كانَ أَمْراً واجِباً لَهَلَكَ النّاسُ وَلَكِنْ كانَ وَاللّهِ أَحَبَّ الْأَمْرَيْنِ إِلَيْهِ!

Тарҷумаи гуфтор:

Абдушшукур ибни Зулмаййи Вардакӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам ҳазрати Мансур мефармояд: Саҳла духтари Суҳайл ибни Амр мустаҳоза шуд, пас ба назди Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам омад ва дар бораи он пурсид, пас он Ҳазрат ӯро ба ғусл кардан пеш аз ҳар намоз амр фармуд, пас чун барои ӯ душвор шуд ӯро амр фармуд ки миёни зуҳр ва аср бо як ғусл ва миёни мағриб ва ишо бо як ғусл ҷамъ кунад ва барои субҳ низ ғусл намояд! Гуфтам: Оё ин амирӣ воҷиб буд? Фармуд: Агар амрӣ воҷиб буд мардум ҳалок мешуданд, вале ба Худо савганд маҳбубтарин ду кор назди он Ҳазрат буд!

5 . أَخْبَرَنا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الطّالَقانِيُّ، قالَ: قالَ الْمَنْصُورُ: إِنَّ امْرَأَةً مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ كَتَبَتْ إِلَى ابْنِ عَبّاسٍ: أَنِّي قَدِ اسْتَحَضْتُ كَذا وَ كَذا فَسَأَلْتُ النّاسَ عَنْ ذَلِكَ فَقالُوا: كانَ عَلِيٌّ يَقُولُ: تَغْتَسِلُ لِكُلِّ صَلاةٍ! فَقالَ ابْنُ عَبّاسٍ: ما نَجِدُ لَها غَيْرَ ما قالَ عَلِيٌّ! فَقِيلَ لَهُ: إِنَّ الْكُوفَةَ أَرْضٌ بارِدَةٌ! فَقالَ: تُؤَخِّرُ الظُّهْرَ وَ تُعَجِّلُ الْعَصْرَ وَ تَغْتَسِلُ غُسْلاً وَ تُؤَخِّرُ الْمَغْرِبَ وَ تُعَجِّلُ الْعِشاءَ وَ تَغْتَسِلُ غُسْلاً وَ تَغْتَسِلُ لِلْفَجْرِ غُسْلاً وَ لَوْ شاءَ اللّهُ لَابْتَلاها بِأَشَدَّ مِنْ ذَلِكَ! ثُمَّ قالَ الْمَنْصُورُ: رَحِمَ اللّهُ ابْنَ عَبّاسٍ! كانَ يَقُولُ: إِذا حَدَّثَنَا الثِّقاتُ عَنْ عَلِيٍّ بِفُتْيا لا نَعْدُوها!

Тарҷумаи гуфтор:

Аҳмад ибни Абдурраҳоми Толиқонӣ моро хабар дод, гуфт: Ҳазрати Мансур фармуд: Зане аз аҳли Куфа барои ибни Аббос навишт, Ман сахт дучори истиҳоза шудаам, пас аз мардум дар бораи он суъол кардам, пас гуфтанд ки Алӣ мегуфт: Барои ҳар намозе ғусл кунад! Пас ибни Аббос гуфт; Барои ӯ чизе ҷуз ончи Алӣ мегуфт суроғ надорам! Пас ба ӯ гуфта шуд; Куфа сарзамини сарде аст (ва ғусл кардан барои ҳар намоз сахт аст)! Пас гуфт: Намози зуҳрро ақаб ва намози асрро ҷилув бияндоз ва як ғусл кунад ва намози мағрбро ақаб ва намози ишоро ҷилув бияндозад ва як ғусл кунад ва барои намози субҳ ҳам як ғусл кунад ва агар Худованд мехост ӯро ба чизе сахттар аз ин мубтало мекард! Сипас ҳазрати Мансур фармуд: Худованд ибни Аббосро раҳмат кунад! Мегуфт: Ҳаргоҳ афроди мавриди эътимод моро аз Алӣ ба фатвое огоҳ кунанд аз он тахаттӣ намекунем!

6 . أَخْبَرَنا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْراهيمَ الشِّيرازيُّ، قالَ: سَأَلْتُ الْعالِمَ عَنِ الصُّفْرَةِ تَراهَا الْمَرْأَةُ، فَقالَ: إِنْ رَأَتْها فِي أَيّامِ حَيْضِها فَهِيَ مِنَ الْحَيْضِ وَ إِنْ رَأَتْها فِي غَيْرِ أَيّامِ حَيْضِها فَلَيْسَتْ بِشَيْءٍ إِلّا أَنْ تَراها فِي يَوْمَيْنِ قَبْلَ الْحَيْضِ أَوْ بَعْدَهُ فَإِنَّهُ رُبَّما يَتَعَجَّلُ فِيهِما أَوْ يَتَأَخَّرُ!

Тарҷумаи гуфтор:

Муҳаммад ибни Иброҳими Шерози моро хабар дод, гуфт: Аз олим дар бораи лаккае пурсидам ки зан мебинад, пас фармуд: Агар онро дар рӯзҳои ҳайзи худ бибинад он аз ҳайз аст ва агар онро дар ғайри рӯзҳои ҳайзи худ бибинад он чизе нест, магар инки онро дар ду рӯз пеш аз ҳайз ё пас аз он бибинад; Чароки гоҳе ҳайз ин миқдор пешӣ мегирад ё пас мемонад!

7 . أَخْبَرَنا هاشِمُ بْنُ عُبَيْدٍ الْخُجَنْدِيُّ، قالَ: قُلْتُ لِلْعَبْدِ الصّالِحِ: لِماذا كَتَبَ اللّهُ عَلَى الْحائِضِ قَضاءَ صَوْمِها وَ لَمْ يَكْتُبْ عَلَيْها قَضاءَ صَلاتِها وَ الصَّلاةُ أَكْبَرُ؟ قالَ: لِأَنَّ الصَّوْمَ غَيْرُ مَشْرُوطٍ بِالطَّهارَةِ وَ إِنَّما وُضِعَ عَنِ الْحائِضِ تَخْفِيفاً عَنْها فِي حالِ حَيْضِها لِئَلّا يُصِيبَها مَرَضٌ أَوْ ضَعْفٌ لِسَيَلانِ دَمِها وَ هِيَ صائِمَةٌ فَلِذَلِكَ كُتِبَ عَلَيْهَا الْقَضاءُ بَعْدَ أَنْ طَهُرَتْ وَ عادَتْ قُوَّتُها كَما كُتِبَ عَلَى الْمَرِيضِ وَ لَكِنَّ الصَّلاةَ مَشْرُوطَةٌ بِالطَّهارَةِ وَ قَدْ سَلَبَهَا اللّهُ مِنْها إِذْ جَعَلَ عَلَيْهَا الرِّجْسَ فَلَمْ تَكُنْ مِنْها فِي تِلْكَ الْحالِ صَلاةٌ حَتَّى يَكُونَ لَها قَضاءٌ!

Тарҷумаи гуфтор:

Ҳошим ибни Убайди Хуҷандӣ моро хабар дод, гуфт: Ба бандаи солеҳ (яъне ҳазрати Мансур) гуфтам: Барои чи Худованд бар ҳоъиз қазоъи рӯзаашро воҷиб карда, вале қазоъи намозашро воҷиб накарда, дар ҳоле ки намоз бузургтар (аз рӯза) аст?! Фармуд: Барои инки рӯза машрут ба таҳорат нест ва танҳо ба хотири тахфифе барои ҳоъиз дар ҳоли ҳайзаш аз ӯ бардошта шудааст то беморӣ ё заъфе ба сабаби хунрезиаш дар ҳоли рӯза ба ӯ нарасад, пас ба ин хотир қазо пас аз инки покиза шуд ва неруяш бозгашт бар ӯ навишта шуда ҳамон тавр ки бар мариз навишта шудааст, вале намоз машрут ба таҳорат аст, дар ҳоле ки Худованд онро аз ӯ салб карда, ҳангоме ки (бидуни ирода ё иқдоме аз ҷониби ӯ) наҷосатро бар ӯ қарор дода, пас намозе тавассути ӯ дар он ҳол мумкин набудааст то барояш қазойе бошад!

Шарҳи гуфтор:

Барои хондани шарҳе бар ин гуфторҳои нуронӣ, ба пурсиш ва посухи 155 муроҷиъа кунед.

Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]