1 . أَخْبَرَنَا وَلِيدُ بْنُ مَحْمُودٍ السِّجِسْتَانِيُّ، قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى الْمَنْصُورِ الْهَاشِمِيِّ الْخُرَاسَانِيِّ أَسْأَلُهُ عَمَّا يَفْعَلُ النَّاسُ فِي الْحِدَادِ عَلَى أَهْلِ بَيْتِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، فَكَتَبَ إِلَيَّ: لَا بَأْسَ بِذِكْرِ أَهْلِ بَيْتِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَوَصْفِ أَعْمَالِهِمْ وَالثَّنَاءِ عَلَيْهِمْ بِالْحَقِّ، وَيَحْرُمُ الْكِذْبُ فِيهِمْ وَالْإِفْتِرَاءُ عَلَيْهِمْ قَطْعًا، وَلَا بَأْسَ بِالْبُكَاءِ عَلَى مَصَائِبِهِمْ وَإِنْشَادِ الشِّعْرِ فِيهِمْ إِذَا كَانَ صِدْقًا، وَيُكْرَهُ ضَرْبُ الرُّؤُوسِ وَالْخُدُودِ وَالصُّدُورِ وَالظُّهُورِ كَمَا يَفْعَلُ الْعَامَّةُ، لِقَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: «لَيْسَ مِنَّا مَنْ ضَرَبَ الْخُدُودَ وَشَقَّ الْجُيُوبَ وَدَعَا بِدَعْوَى الْجَاهِلِيَّةِ»، وَقَوْلِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: «أَنَا بَرِيءٌ مِمَّنْ حَلَقَ وَسَلَقَ وَخَرَقَ»، وَإِنَّمَا الْمَرْغُوبُ فِيهِ الْبُكَاءُ وَلَيْسَ وَرَاءَ ذَلِكَ شَيْءٌ مَشْرُوعٌ، لِقَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّهُ مَهْمَا كَانَ مِنَ الْعَيْنِ وَمِنَ الْقَلْبِ فَمِنَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَمِنَ الرَّحْمَةِ، وَمَا كَانَ مِنَ الْيَدِ وَمِنَ اللِّسَانِ فَمِنَ الشَّيْطَانِ»، وَكَذَلِكَ الضَّرْبُ فِي الْأَرْضِ بِآلَاتِ اللَّهْوِ مَعَ الرَّايَاتِ وَالْأَعْلَامِ الْمُبْتَدَعَةِ، فَكُلُّ ذَلِكَ بِدْعَةٌ وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ وَكُلُّ ضَلَالَةٍ سَبِيلُهَا إِلَى النَّارِ، وَلَا بَأْسَ بِالْإِجْتِمَاعِ فِي الْمَسَاجِدِ وَالْبُيُوتِ لِمَدْحِهِمْ وَذِكْرِ مَصَائِبِهِمْ وَالْبُكَاءِ عَلَيْهِمْ وَتَعْزِيَةِ ذَوِي مَوَدَّتِهِمْ مَا لَمْ يَكُنْ مَعَهُ كِذْبٌ أَوْ فُحْشٌ أَوْ ضَرْبٌ أَوْ جَرْحٌ أَوْ تَبْذِيرٌ أَوْ تَأْخِيرُ صَلَاةٍ عَنْ أَوَّلِ وَقْتِهَا، وَقَدْ بَكَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ عَلَى وَلَدِهِ إِبْرَاهِيمَ، وَذَكَرَ خَدِيجَةَ عَلَيْهَا السَّلَامُ فَمَدَحَهَا وَبَكَى عَلَيْهَا، وَحَثَّ عَلَى الْبُكَاءِ عَلَى حَمْزَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، وَبَكَتْ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَمَدَحَتْهُ، وَكَانَ سَعْدُ بْنُ مُعَاذٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ يُمْدَحُ عِنْدَ قَبْرِهِ وَرَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ يَسْمَعُ فَلَا يَنْهَى عَنْهُ، فَكُلُّ هَذَا سُنَّةٌ وَإِنَّمَا الْحَرَامُ الْبِدْعَةُ.
Тарҷумаи гуфтор:
Валид ибни Маҳмуди Саҷистонӣ моро хабар дод, гуфт: Барои ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ номае навиштам ва аз ӯ дар бораи корҳое ки мардум дар сувги аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам анҷом медиҳанд пурсидам, пас барои ман навишт: Ёд кардан аз аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва тавсифи корҳои онон ва ситойиши онон ба ҳақ, ишколе надорад ва дурӯғ гуфтан дар бораи онон ва ифтиро задан бар онон қатъан ҳаром аст ва гиристан бар масоъиби онон ва сурудани шеър барои онон ҳаргоҳ рост бошад ишколе надорад ва задан бар сарҳо ва рӯйҳо ва синаҳо ва пуштҳо ба наҳве ки омма мекунанд кароҳат дорад; Ба далили сухани Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ки фармуд: «Аз мо нест касе ки бар рӯйҳо мезанад ва геребонҳо медарад ва ба фарохони ҷоҳилият фаро мехонад» ва сухани он Ҳазрат саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ки фармуд: «Ман аз ҳар кас ки мӯй канад ва шеван кунад ва ҷома дарад безорам» Ва танҳо коре ки писандида аст гиристан аст ва фаротар аз он кори машрӯъе нест; Ба далили сухани Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ки фармуд «Ҳар чи аз чашм ва аз дил барояд он аз Худованди баландмартаба ва аз раҳмат аст ва ҳар чизе ки аз даст ва аз забон барояд он аз шайтон аст» Ва чунин аст роҳпаймойи дар замин бо парчамҳо ва аломатҳои ибдоъ шуда; Чароки ҳамаи онҳо бидъат аст ва ҳар бидъате гумроҳӣ аст ва ҳар гумроҳи ба оташ роҳ меёбад ва гирд омадан дар масҷидҳо ва хонаҳо барои мадҳи онон ва зикри мусибатҳошон ва гиристан барояшон ва таъзияти дӯстдоронашон ишколе надорад ҳаргоҳ бо он дурӯғе ё носазое ё зарбае ё ҷарҳе ё исрофе ё таъхире дар намоз аз аввали вақташ набошад ва Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам бар фарзанди худ Иброҳим гирист ва Хадича алайҳо саломро ёд кард ва мадҳ фармуд ва бар ӯ гирист ва ба гиристан бар Ҳамза разияллоҳу анҳу ташвиқ намуд ва Фотима алайҳо салом бар Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам гирист ва ӯро мадҳ кард ва Саъд ибни Муъоз разияллоҳу анҳу дар назди қабраш мадҳ мешуд дар ҳоле ки Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам мешунид ва аз он наҳй намекард, бинобарин ҳамаи ин корҳо суннат аст ва танҳо бидъат ҳаром аст.
2 . أَخْبَرَنَا وَلِيدُ بْنُ مَحْمُودٍ، قَالَ: قُلْتُ لِلْمَنْصُورِ: إِنِّي حَدَّثْتُ فَرِيقًا مِنْ هَؤُلَاءِ الشِّيعَةِ بِنَهْيِكَ عَنْ لَطْمِ الْوُجُوهِ وَشَقِّ الْجُيُوبِ فِي الْمَأْتَمِ لِأَهْلِ الْبَيْتِ، فَكَبُرَ عَلَيْهِمْ وَاسْتَصْعَبُوهُ وَقَالُوا: إِنَّ زَيْنَبَ بِنْتَ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا لَطَمَتْ وَجْهَهَا وَشَقَّتْ جَيْبَهَا عَلَى قَتْلِ أَخِيهَا! قَالَ: كَذَبُوا عَلَى زَيْنَبَ بِنْتِ عَلِيٍّ! أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ أَخَاهَا أَوْصَى إِلَيْهَا لَيْلَةَ عَاشُورَاءَ وَأَقْسَمَ عَلَيْهَا بِأَنْ لَا تَلْطَمِي عَلَيَّ وَجْهًا وَلَا تَشُقِّي عَلَيَّ جَيْبًا إِذَا أَنَا هَلَكْتُ؟! أَفَحَسِبُوا أَنَّهَا عَصَتْ أَخَاهَا وَلَمْ تَعْمَلْ بِوَصِيَّتِهِ؟! لَا وَاللَّهِ، بَلْ أَطَاعَتْهُ، وَكَانَتْ صَالِحَةً تَقِيَّةً، ثُمَّ قَالَ: مَنْ كَانَ عَارِفًا بِحَقِّ الْحُسَيْنِ فَلَا يَلْطِمَنَّ عَلَيْهِ وَجْهًا وَلَا يَشُقَّنَّ عَلَيْهِ جَيْبًا، وَلْيَعْمَلْ بِوَصِيَّتِهِ كَمَا عَمِلَتْ زَيْنَبُ بِنْتُ عَلِيٍّ.
Тарҷумаи гуфтор:
Валид ибни Маҳмуд моро хабар дод, гуфт: Ба Мансур гуфтам: Ман гурӯҳе аз ин шиъаро ба наҳйи ту аз задан бар рӯйҳо ва даридани геребонҳо дар мотами аҳли байт хабар додам, пас бар онон гарон омад ва (қабули) онро сахт шумурданд ва гуфтанд: Зайнаб духтари Алӣ разияллоҳу анҳо дар шаҳодати бародараш бар рӯйи худ зад ва геребонашро дарид! Фармуд: Бар Зайнаб духтари Алӣ дурӯғ бастанд! Оё надонистанд ки бародари ӯ дар шаби ошуро ба ӯ васият кард ва ӯро қасам дод ки ҳаргоҳ ман аз дунё рафтам ба хотирам бар рӯй назан ва геребон надар?! Пас оё пиндоштанд ки ӯ бародарашро нофармонӣ кард ва ба васияташ амал накард?! На ба Худо савганд, балки ӯро итоъат кард ва занӣ солеҳ ва парҳезкор буд. Сипас фармуд: Ҳар кас бо ҳаққи Ҳусейн ошност пас ба хотири ӯ бар рӯй назанад ва геребон надарад ва ба васияти ӯ амал кунад ҳамон тавр ки Зайнаб духтари Алӣ амал кард.
3 . أَخْبَرَنَا عِيسَى بْنُ عَبْدِ الْحَمِيدِ الْجُوزَجَانِيُّ، قَالَ: دَخَلَ عَلَيْهِ رِجَالٌ مِنَ الشِّيعَةِ وَسَأَلُوهُ عَنْ فِعَالِهِمْ فِي الشَّهْرَيْنِ مُحَرَّمٍ وَصَفَرٍ، فَقَالَ لَهُمْ: إِنَّكُمْ تُرِيدُونَ مِنِّي أَنْ أَرْقَصَ بِمِزْمَارِكُمْ، وَلَكِنِّي لَا أَقُولُ إِلَّا الْحَقَّ! فَاذْكُرُوا سَيِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَابْكُوا عَلَيْهِ، وَلَا تَضْرِبُوا عَلَيْهِ رَأْسًا وَلَا صَدْرًا وَلَا ظَهْرًا، فَإِنَّهُ وَاللَّهِ لَوْ كَانَ فِيكُمْ لَنَهَاكُمْ عَنْ ذَلِكَ كَمَا نَهَى أُخْتَهُ زَيْنَبَ! فَخَرَجَ الرِّجَالُ وَهُمْ غَضْبَى، فَقُلْتُ لَهُ: لَوْ تَرَكْتَهُمْ يَضْرِبُونَ رُؤُوسَهُمْ حَتَّى يَمُوتُوا! أَلَا تَرَى أَنَّهُمْ يَنْقِمُونَ مِنْكَ؟! قَالَ: سُبْحَانَ اللَّهِ! فَأَيْنَ النَّهْيُ عَنِ الْمُنْكَرِ؟!
Тарҷумаи гуфтор:
Исо ибни Абдулҳамиди Ҷавузҷонӣ моро хабар дод, гуфт: Мардоне аз шиъа ба маҳзари он ҳазарт расиданд ва аз ӯ дар бораи корҳои худ дар ду моҳи Муҳаррам ва Сафар пурсиданд, пас ба онон фармуд: Шумо мехоҳед ки ман бо сози шумо бирақсам, вале ман ҷуз ҳақро намегӯям! Пас сарвари ҷавонони аҳли Биҳиштро ёд кунед ва бар ӯ бигирйед ва барои ӯ бар сар ва сина ва пушт накӯбед; Чароки ӯ ба Худо савганд агар дар миёни шумо буд шуморо аз ин кор наҳй мекард ҳамон тавр ки хоҳараш Зайнабро наҳй кард! Пас он мардон дар ҳоле ки хашмгин буданд берун рафтанд, пас ман ба он ҳазрат арз кардам: Эй кош ононро во мегузоштӣ ки бар сари худ бикӯбанд то бимиранд! Оё намебинӣ ки бар ту хурда мегиранд?! Фармуд: Субҳоналлоҳ! Пас найҳ аз мункар куҷо мешавад?!
4 . أَخْبَرَنَا عَبْدُ السَّلَامِ بْنُ عَبْدِ الْقَيُّومِ، قَالَ: دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ مِنَ الشِّيعَةِ وَقَالَ لَهُ: أَنْتَ الَّذِي كَرِهْتَ لَطْمَ الْخُدُودِ وَضَرْبَ الرُّؤُوسِ -يَعْنِي فِي الْمَأْتَمِ لِلْحُسَيْنِ؟! قَالَ: لَا، وَلَكِنْ كَرِهَهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ! قَالَ الرَّجُلُ: أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ نِسَاءَ الْحُسَيْنِ لَمَّا قُتِلَ تِلْكَ الْقَتْلَةَ خَرَجْنَ لَاطِمَاتِ الْوُجُوهِ؟! قَالَ: كَانَ يَنْهَاهُنَّ عَنْ ذَلِكَ! قَالَ الرَّجُلُ: وَلَكِنَّهُنَّ فَعَلْنَ! قَالَ: إِذًا لَا نُطِيعُهُنَّ فِي عِصْيَانِهِنَّ! قَالَ الرَّجُلُ: كَانَتْ فِيهِنَّ زَيْنَبُ بِنْتُ عَلِيٍّ! قَالَ: وَمَا يُدْرِيكَ مَنْ كَانَتْ فِيهِنَّ يَا لُكَعُ؟! كَانَتْ وَاللَّهِ أَتْقَى لِلَّهِ مِنْ أَنْ تَعْصِيَ أَخَاهَا فَتَلْطِمَ خَدَّهَا أَمَامَ الرِّجَالِ! ثُمَّ قَالَ: مَا أُمِرْنَا بِطَاعَتِهَا، وَلَكِنْ أُمِرْنَا بِطَاعَةِ الْحُسَيْنِ!
Тарҷумаи гуфтор:
Абдуссалом ибни Абдулқайюм моро хабар дод, гуфт: Марде аз шиъа ба маҳзари он ҳазрат расид ва ба ӯ гуфт: Ту касе ҳастӣ ки аз задан бар рӯйҳо ва кӯбидан ба сарҳо –яъне дар сувги Ҳусейн– кароҳат дорӣ?! Фармуд: На, балки Худованд ва Паёмбараш аз он кароҳат доранд! Мард гуфт: Оё намедонӣ ки занони Ҳусейн ҳангоме ки ӯ ба он сурат кушта шуд берун давиданд дар ҳоле ки бар рӯйҳои худ мезаданд?! Фармуд: Он ҳазрат ононро аз ин кор наҳй мекард! Мард гуфт: Вале онон ин корро карданд! Фармуд: Дар ин сурат аз онон дар нофармонияшон итоъат намекунем! Мард гуфт: Дар миёни онон Зайнаб духтари Алӣ буд! Фармуд: Ту чи медонӣ ки дар миёни онон чи касе буд эй нодон?! Ба Худо савганд ӯ худотарстар аз он буд ки бародари худро нофармонӣ кунад ва дар пеши рӯйи мардон бар рӯйи худ бизанад! Сипас фармуд: (Ба фарз ки чунин бошад) мо ба итоъат аз ӯ амр нашудаем, балки ба итоъат аз Ҳусейн амр шудаем!
5 . أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْبَلْخِيُّ، قَالَ: مَرَّ الْمَنْصُورُ عَلَى جَمَاعَةٍ مِنَ الشِّيعَةِ وَهُمْ يَضْرِبُونَ ظُهُورَهُمْ بِالسَّلَاسِلِ، فَقَالَ: مَنْ هَؤُلَاءِ؟! قُلْنَا: جَمَاعَةٌ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ مِنْ شِيعَةِ الْحُسَيْنِ! قَالَ: كَذَبُوا! لَوْ كَانُوا مِنْ شِيعَتِهِ لَاتَّبَعُوهُ! أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ كَانَ يَنْهَى عَنْ مِثْلِ هَذَا؟! قُلْنَا: إِنَّ لَهُمْ عُلَمَاءَ بِإِيرَانَ وَهُمْ يَأْمُرُونَهُمْ بِهَذَا! قَالَ: نَعَمْ، شِنْشِنَةٌ أَعْرِفُهَا مِنْ أَخْزَمَ!
Тарҷумаи гуфтор:
Абдуллоҳ ибни Муҳаммади Балхӣ моро хабар дод, гуфт: Мансур бар ҷамоъате аз шиъа гузашт ки бо занҷирҳо бар пуштҳои худ мезаданд, пас фармуд: Инон кистанд?! Гуфтам: Ҷамоъате ҳастанд ки мепиндоранд аз шиъаёни Ҳусенанд! Фармуд: Дурӯғ мегӯянд! Агар аз шиъаёни ӯ буданд аз ӯ пайравӣ мекарданд! Оё намедонанд ки ӯ аз монанди ин кор наҳй мекард?! Гуфтим: Барои инон олимоне дар Эрон ҳастанд ки инонро ба ин кор амр мекунанд! Фармуд: Оре, хӯйи баде аст ки аз Ахзам мешиносам!
Шарҳи гуфтор:
Сухани он ҳазрат «Хӯйи баде аст ки аз Ахзам мешиносам», зарбулмасале дар миёни араб аст ва «Ахзам» номи марде аз банӣ Тай будааст ва мурод аз он ин аст ки бо ин рӯйкарди ифротӣ ва омиёнаи олимон дар Эрон ошноӣ дорам.
6 . أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْبَلْخِيُّ، قَالَ: كُنَّا مَعَ الْمَنْصُورِ فِي طَرِيقٍ، فَمَرَّ عَلَيْنَا رِجَالٌ مِنَ الشِّيعَةِ وَهُمْ يَضْرِبُونَ صُدُورَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَيَقُولُونَ: لَبَّيْكَ يَا حُسَيْنُ! لَبَّيْكَ يَا حُسَيْنُ! فَأَقْبَلَ عَلَيْنَا وَقَالَ: أَلَا إِنَّ الْحُسَيْنَ لَبَرِيءٌ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّأَ مِنْهُمْ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ! قُلْنَا: وَهَلْ تَبَرَّأَ مِنْهُمْ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ؟! قَالَ: نَعَمْ، بَلَغَهُ أَنَّ رِجَالًا مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ يَقُولُونَ: لَبَّيْكَ يَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ لَبَّيْكَ! فَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ وَقَالَ: مَا كَانَتْ تَلْبِيَةُ الْأَنْبِيَاءِ هَكَذَا! إِنَّمَا لَبَّيَتْ بِلَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لَا شَرِيكَ لَكَ! ثُمَّ قَالَ الْمَنْصُورُ: أَمَا وَاللَّهِ لَوْلَا هَؤُلَاءِ السَّفْلَةُ لَدَخَلَ النَّاسُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَفْوَاجًا، وَلَكِنَّهُمْ بَدَّلُوهُ وَقَبَّحُوهُ وَبَغَّضُوهُ!
Тарҷумаи гуфтор:
Абдуллоҳ ибни Муҳаммади Балхӣ моро хабар дод, гуфт: Ба ҳамроҳи Мансур дар роҳе будем, пас мардоне аз шиъа ба мо гузаштанд ки бар синаҳо ва пуштҳои худ мезаданд ва мегуфтанд: Лаббайк ё Ҳусейн! Лаббайк ё Ҳусейн! Пас ба мо рӯй кард ва фармуд: Бидонед ки Ҳусейн аз инон баръи аст, ҳамон тавр ки Ҷаъфар ибни Муҳаммад аз онон бароъат ҷуст! Гуфтам: Оё Ҷаъфар ибни Муҳаммад аз онон бароъат ҷуст?! Фармуд: Оре, ба ӯ расид ки мардоне аз аҳли Куфа мегӯянд: Лаббайк ё Ҷаъфар ибни Муҳаммад! Пас аз онон бароъат ҷуст ва фармуд: Лаббайк гуфтан Паёмбарон ин гуноҳ набуд! Онон мегуфтанд: «لبّيك اللهم لبيك، لبيك لا شريك لك»! сипас Мансур фармуд: Бидонед ки ба Худо савганд агар ин фурумоягон набуданд, мардум даста даста дар ин амр[1] дохил мешуданд, вале инон онро дигаргун карданд ва зишт намуданд ва манфур сохтанд!
7 . أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ الشِّيرَازِيُّ، قَالَ: قُلْتُ لِلْمَنْصُورِ: إِنَّا نَجْتَمِعُ فِي الْبُيُوتِ فَنَذْكُرُ مَا أَصَابَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ بِكَرْبَلَاءَ، قَالَ: لَا بَأْسَ بِهِ، قُلْتُ: وَنُنْشِدُ فِيهِ شِعْرًا، قَالَ: لَا بَأْسَ بِهِ، قُلْتُ: وَنَبْكِي عَلَيْهِ، قَالَ: لَا بَأْسَ بِهِ، قُلْتُ: وَنَلْعَنُ قَاتِلَهُ، قَالَ: لَا بَأْسَ بِهِ، قُلْتُ: وَنَضْرِبُ صُدُورَنَا وَرُؤُوسَنَا، قَالَ: أَمَّا هَذَا فَلَا؛ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَنْهَى عَنْهُ، ثُمَّ قَالَ: أَمَا تَرْضَوْنَ أَنْ تَفْعَلُوا مَا أُمِرْتُمْ بِهِ وَتَتْرُكُوا مَا نُهِيتُمْ عَنْهُ فَتُلَاقُوا الْحُسَيْنَ فِي الْجَنَّةِ؟!
Тарҷумаи гуфтор:
Муҳаммад ибни Иброҳими Шерозӣ моро хабар дод, гуфт: Ба Мансур гуфтам: Мо дар хонаҳо ҷамъ мешавем ва ончи дар Карбало ба Ҳусейн ибни Алӣ расидро ёд мекунем. Фармуд: Ишколе надорад. Гуфтам: Ва дар бораи он ҳазрат шеър месаройем. Фармуд: Ишколе надорад. Гуфтам: Ва бар он ҳазрат гиря мекунем. Фармуд: Ишколе надорад. Гуфтам: Ва қотилашро лаънат мекунем. Фармуд: Ишколе надорад. Гуфтам: Ва бар синаҳо ва сарҳомон мезанем. Фармуд: Аммо ин на; Чароки Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам аз он наҳй мекард. Сипас фармуд: Оё дӯст надоред ки ҳар чи ба он амр шудаедро анҷом диҳед ва ҳар чи аз он наҳй шудаедро тарк намойед, пас бо Ҳусейн дар Биҳишт мулоқот кунед?!
8 . أَخْبَرَنَا يُونُسُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْخَتْلَانِيُّ، قَالَ: دَخَلَ الْمَنْصُورُ عَلَى أَصْحَابِهِ فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ وَهُمْ يَتَذَاكَرُونَ، فَقَالَ لَهُمْ: رَحِمَ اللَّهُ امْرَءً مِنْكُمْ ذَكَرَ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ فِي هَذَا الْيَوْمِ فَبَكَى عَلَيْهِ! أَلَا وَاللَّهِ قَتَلُوهُ وَهُوَ يَدْعُوهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ وَهُمْ يَدْعُونَهُ إِلَى النَّارِ! قَالَ: فَاجْتَمَعْنَا عِنْدَهُ وَذَكَرْنَا الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ وَبَكَيْنَا عَلَيْهِ، وَكَأَنِّي بِدُمُوعِ الْمَنْصُورِ تَجْرِي عَلَى خَدَّيْهِ وَلَا يُسْمَعُ مِنْهُ أَنِينٌ وَلَا عَوِيلٌ!
Тарҷумаи гуфтор:
Юнус ибни Абдуллоҳи Хатлонӣ моро хабар дод, гуфт: Мансур дар рӯзи Ошуро бар асҳоби худ ворид шуд дар ҳоле ки онон бо ҳам гуфтугӯ мекарданд, пас ба онон фармуд: Худованд раҳмат кунад касе аз шуморо ки писари духтари Паёмбараш саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва салламро дар ин рӯз ёд кунад, пас бар ӯ бигиряд! Огоҳ бошед ки ба Худо савганд ӯро куштанд дар ҳоле ки ӯ ононро ба сӯӣ Биҳишт даъват мекард ва онон ӯро ба сӯӣ оташ даъват мекарданд! (Юнум) гуфт: Пас назди он ҳазрат гирд омадем ва Ҳусейн ибни Алиро ёд кардем ва бар ӯ гиристем ва гӯё ман ашкҳои Мансурро медидам ки бар гунаҳои ӯ ҷорӣ буд бе онки аз ӯ шеван ё фиғоне шунида шавад!
9 . أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حَبِيبٍ الطَّبَرِيُّ، قَالَ: دَخَلَ الْمَنْصُورُ بَيْتًا فِيهِ جَمَاعَةٌ مِنَ الشِّيعَةِ يَذْكُرُونَ مَصَائِبَ حُسَيْنٍ وَيَبْكُونَ عَلَيْهِ، فَجَلَسَ فِيهِمْ حَتَّى قَالَ قَائِلُهُمْ: أَنَا كَلْبُ حُسَيْنٍ! فَلَمَّا قَالَ ذَلِكَ قَامَ الْمَنْصُورُ وَخَرَجَ وَهُوَ يَقُولُ: وَاللَّهِ مَا جَاءَهُمْ حُسَيْنٌ لِيَكُونُوا كِلَابًا! أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ الْمَلَائِكَةَ لَا يَدْخُلُونَ بَيْتًا فِيهِ كَلْبٌ؟! ثُمَّ ذَهَبَ حَتَّى دَخَلَ بَيْتًا آخَرَ فِيهِ جَمَاعَةٌ مِنَ الشِّيعَةِ يَذْكُرُونَ مَصَائِبَ حُسَيْنٍ وَيَبْكُونَ عَلَيْهِ، فَجَلَسَ فِيهِمْ حَتَّى وَضَعُوا ثِيَابَهُمْ وَضَرَبُوا صُدُورَهُمْ فِي صَفٍّ وَاحِدٍ، فَلَمَّا فَعَلُوا ذَلِكَ قَامَ الْمَنْصُورُ وَخَرَجَ وَهُوَ يَقُولُ: نُرَافِقُكُمْ فِي السُّنَّةِ وَنُفَارِقُكُمْ فِي الْبِدْعَةِ!
Тарҷумаи гуфтор:
Абдуллоҳ ибни Ҳабиби Табарӣ моро хабар дод, гуфт: Мансур ба хонае даромад ки дар он гурӯҳе аз шиъа масоъиби Ҳусейнро ёд мекарданд ва бар он ҳазрат мегиристанд, пас дар миёни онон нишаст то он гоҳ ки гӯяндаашон гуфт: Ман саги Ҳусейн ҳастам! Пас чун ин суханро гуфт Мансур бархост ва берун рафт дар ҳоле ки мефармуд: Ба Худо савганд Ҳусейн ба назди онон наёмад то саг бошанд! Оё надонистанд ки фариштагон ба хонае ки дар он саге бошад дохил намешаванд?! Сипас рафт то инки ба хонаи дигар даромад ки дар он гурӯҳе аз шиъа масоъиб Ҳусейнро ёд мекарданд ва бар он ҳазрат мегиристанд, пас дар миёни онон нишаст то он гоҳ ки ҷомаҳои худро дароварданд ва дар сафӣ воҳид бар синаҳои худ кӯбиданд, пас чун ин корро карданд Мансур бархост ва берун рафт дар ҳоле ки мефармуд: Бо шумо дар суннат ҳамроҳӣ мекунем ва аз шумо дар бидъат ҷудо мешавем!
10 . أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْحَمِيدِ بْنُ بَخْتِيَارَ، قَالَ: سَمِعَ الْمَنْصُورُ أَنَّ رَجُلًا أَعْرَسَ بِيَوْمِ عَاشُورَاءَ، فَقَالَ: أُفٍّ أُفٍّ! أَلَا يَعْلَمُ أَنَّ هَذَا يَوْمٌ غَضِبَ اللَّهُ فِيهِ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ؟! أَمَا وَاللَّهِ لَوْ قُتِلَ فِي هَذَا الْيَوْمِ ابْنُهُ مَا أَعْرَسَ فِيهِ، وَلَكِنْ قُتِلَ فِيهِ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ! ثُمَّ قَالَ: اجْعَلُوهُ يَوْمَ حُزْنِكُمْ، فَإِنَّ قَوْمًا مِنْ قَبْلِكُمْ جَعَلُوهُ يَوْمَ فُرْحَتِهِمْ فَسَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ -يَعْنِي بَنِي أُمَيَّةَ!
Тарҷумаи гуфтор:
Абдулҳамид ибни Бахтиёр моро хабар дод, гуфт: Мансур шунид ки марде дар рӯзи Ошуро арӯсӣ гирифтааст, пас фармуд: Уф уф! Оё намедонад ин рӯзе аст ки Худованд дар он бар аҳли замин ғазаб кард?! Ҳон ба Худо савганд агар дар ин рӯз писараш кушта шуда буд дар он арӯсӣ намегирифт, вале дар ин рӯз писари Расули Худо кушта шудааст! Сипас фармуд: Онро рӯзи андӯҳи худ қарор диҳед; Чароки гурӯҳе пеш аз шумо –яъне банӣ Умая– онро рӯзи шодии худ қарор доданд, пас Худованд бар онон хашм гирифт!
11 . أَخْبَرَنَا عَلِيُّ بْنُ إِسْمَاعِيلَ الدَّامْغَانِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ صِيَامِ يَوْمِ عَاشُورَاءَ، فَقَالَ: لَا بَأْسَ بِهِ، ثُمَّ قَالَ: لَا تَصُمْهُ إِلَّا أَنْ تَصُومَ قَبْلَهُ أَوْ بَعْدَهُ، وَلَا تَصُمْهُ مُتَيَمِّنًا بِهِ، فَإِنَّمَا تَيَمَّنَ بِهِ الْيَهُودُ وَالَّذِينَ ظَلَمُوا، وَلَا بَأْسَ بِالنِّكَاحِ فِيهِ إِذَا صَادَفَهُ، وَإِنَّمَا يُكْرَهُ لِمَكَانِ الدُّفِّ.
Тарҷумаи гуфтор:
Алӣ ибни Исмоъили Домуғонӣ моро хабар дод, гуфт: Аз Мансур дар бораи рӯзаи рӯзӣ Ошуро пурсидам, пас фармуд: Ишколе надорад, сипас фармуд: Онро рӯза нагир магар инки пеш ё пас аз онро рӯза бигирӣ ва онро аз рӯӣ таяммун ба он рӯза нагир; Чароки танҳо яҳудиён ва касоне ки ситам карданд ба он таяммун ҷустанд ва издивоҷ дар он ҳаргоҳ бо он самодиф шавад ишколе надорад ва танҳо ба хотири даф (яъне ҷашн ва шодмонӣ) кароҳат дорад.
12 . أَخْبَرَنَا هَاشِمُ بْنُ عُبَيْدٍ الْخُجَنْدِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْعَالِمَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ﴾[2]، فَقَالَ: يَوْمٌ بَعَثَ اللَّهُ فِيهِ نَبِيَّهُ مِنْهَا، وَيَوْمٌ هَاجَرَ فِيهِ إِلَى الْمَدِينَةِ مِنْهَا، وَيَوْمُ بَدْرٍ مِنْهَا، وَيَوْمُ الْأَحْزَابِ مِنْهَا، وَيَوْمُ فَتْحِ مَكَّةَ مِنْهَا، وَذَكَرَ أَيَّامًا أُخْرَى، ثُمَّ قَالَ: وَيَوْمُ عَاشُورَاءَ مِنْهَا، وَفِيهِ قُتِلَ الزَّكِيُّ التَّقِيُّ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ! قُلْتُ: مَا بَالُهُ خَرَجَ وَقَدْ نَهَاهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ؟! قَالَ: إِنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ نَهَاهُ عَنِ الْمَعْرُوفِ!
Тарҷумаи гуфтор:
Ҳошим ибни Убайди Хуҷандӣ моро хабар дод, гуфт: Аз олим дар бораи сухани Худованди баландмартаба пурсидам ки мефармояд: «Ва рӯзҳои Худоро ба ёдашон биёвар», пас фармуд: Рӯзе ки Худованд дар он Паёмбарашро барангехт аз он (рӯзҳо) аст ва рӯзе ки он Ҳазрат ба Мадина ҳиҷрат кард аз он (рӯзҳо) аст ва рӯзи Бадр аз он (рӯзҳо) аст ва рӯзи Аҳзоб аз он (рӯзҳо) аст ва рӯзи фатҳи Макка аз он (рӯзҳо) аст ва рӯзҳои дигареро низ зикр кард ва сипас фармуд: Ва рӯзи Ошуро аз он (рӯзҳо) аст ва дар он покизаи парҳезкор Ҳусейн ибни Алӣ бар канораи руди Фурот кушта шуд! Гфтам: Он Ҳазратро чи шуд ки хуруҷ кард, дар ҳоле ки Абдуллоҳ ибни Умар ӯро наҳй намуд?! Фармуд: Абдуллоҳ ибни Умар ӯро аз маъруф наҳй намуд!
13 . أَخْبَرَنَا صَالِحُ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّبْزَوَارِيُّ، قَالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ: لَا تَزْنُوا، فَوَاللَّهِ مَا قَتَلَ النَّبِيِّينَ إِلَّا أَوْلَادُ زِنَا، وَمَا قَتَلَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ إِلَّا وَلَدُ زِنَا! ثُمَّ هَمَسَ بِحَدِيثِهِ فَقَالَ: مَا لَقِيَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مِنَ الْكَلْبِ الْأَبْقَعِ!
Тарҷумаи гуфтор:
Солеҳ ибни Муҳаммади Сабзаворӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам Мансур мефармояд: Зино накунед; Чароки ба Худо савганд Паёмбаронро накуштанд магар фарзандони зино ва Ҳусейн ибни Алиро накушт магар фарзанди зино! Сипас сухани худро оҳиста кард ва фармуд: Абу Абдуллоҳ чиҳо дид аз саги сиёҳ ва сапед!
14 . أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ الْقَاسِمِ الطِّهْرَانِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ فَقَالَ: زُرْهُ، وَسَلِّمْ عَلَيْهِ، وَسَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ، قُلْتُ: كَيْفَ أُسَلِّمُ عَلَيْهِ عِنْدَ قَبْرِهِ؟ قَالَ: قُلْ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَآتَيْتَ الزَّكَاةَ وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَجَاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ، فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ، وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَمَرَ بِهِ، وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ، أَنَا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ! قُلْتُ: فَأَطُوفُ بِقَبْرِهِ؟ قَالَ: لَا، وَلَا تُصَلِّ بَيْنَ يَدَيْهِ، وَلَكِنْ تَنَحَّ نَاحِيَةً، وَصَلِّ فِي بَعْضِ الرُّوَاقَاتِ.
Тарҷумаи гуфтор:
Ҳасан ибни Қосими Теҳронӣ моро хабар дод, гуфт: Аз Мансур дар бораи зиёрати қабри Ҳусейн пурсидам, пас фармуд: Онро зиёрат кун ва бар он ҳазрат салом бидеҳ ва ҳоҷататро аз Худованд бихоҳ. Гуфтам: Чигуна бар он ҳазарт дар назди қабраш салом диҳам? Фармуд: Бигӯ: Салом бар ту эй Або Абдуллоҳ! Салом бар ту эй писари Расули Худо, гувоҳӣ медиҳам ки ту намозро барпо доштӣ ва закотро пардохтӣ ва ба маъруф амр кардӣ ва аз мункар боз доштӣ ва дар роҳи Худо чунонки шойиста буд ҷиҳод кардӣ то он гоҳ ки марг ба ту расид, пас Худованд лаънат кунад касеро ки туро кушт ва Худованд лаънат кунад касеро ки ба он амр кард ва Худованд лаънат кунад касеро ки аз он огоҳӣ ёфт ва ба он розӣ шуд, ман ба сӯӣ Худованд аз онон безорам! Гуфтам: Оё қабри ӯро тавоф кунам? Фармуд: На ва дар пеши рӯйи он намоз нагузор, балки ба каноре бирав ва дар бархӣ равоқҳо намоз бигзор.
Шарҳи гуфтор:
Бегумон касоне ки аз ақли салим бархурдор ва аз мавонеъи шинохт барканоранд медонанд ки ин омӯзаҳои Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, ҳамагӣ омӯзаҳои пок ва асили аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам аст ва ҳар кас ба онҳо амал кунад, пайрави ростини аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам шумурда мешавад ки аз ифротҳо ва тафритҳо раҳойи ёфта ва ба эътидоли динӣ ва сироти мустақими Исломи раҳнамун шудааст. Ошкор аст ки Мансури Ҳошимии Хуросонӣ дар ҳеҷ як аз ақойид ва аъмоли худ, аз хатти Паёмбар ва аҳли байти Ӯ хориҷ нашуда ва фориғ аз фитнаҳо ва ошӯбҳои ҷаҳон, дар ҳоли табйини ин хатти муборак ва мубориза бо бидъатҳо ва инҳирофот аст.