آیه‌ی ۵

همواره از جانب خداوند هدایتی می‌آید و او کسی است که به امر او هدایت می‌کند.

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى:

﴿فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى﴾[۱]

ترجمه:

خداوند بلندمرتبه فرموده است:

پس هرگاه از جانب من برای شما هدایتی آمد، پس هر کس هدایت مرا پیروی کند، نه گمراه می‌شود و نه بدبخت.

ملاحظه

أَخْبَرَنَا هَاشِمُ بْنُ عُبَيْدٍ الْخُجَنْدِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى﴾، فَقَالَ: لَمْ يَقُلْ: «رَسُولٌ»، وَلَكِنْ قَالَ: ﴿هُدًى﴾، وَهُوَ مَنْ يَهْدِي بِأَمْرِهِ، رَسُولٌ أَوْ خَلِيفَةُ رَسُولٍ.

ترجمه:

هاشم بن عبید خجندی ما را خبر داد، گفت: از منصور درباره‌ی سخن خداوند بلندمرتبه پرسیدم که می‌فرماید: «پس هرگاه از جانب من برای شما هدایتی آمد، پس هر کس هدایت مرا پیروی کند، نه گمراه می‌شود و نه بدبخت»، پس فرمود: نفرموده: «پیامبری»، بلکه فرموده: «هدایتی» و او کسی است که به امر خداوند هدایت می‌کند، پیامبر یا جانشین پیامبر.